Rusiecki Antoni Marian (1892–1956), matematyk, autor podręczników, popularyzator matematyki. Ur. 23 III w Bodzechowie koło Ostrowca Świętokrzyskiego, był synem Jana, zawiadowcy stacji kolejowej, i Kazimiery z Habrowskich.
Szkołę średnią ukończył R. w Warszawie. Studiował początkowo budowę okrętów w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu, a następnie przeniósł się na uniwersytet w Kijowie, gdzie w r. 1910 ukończył Wydz. Matematyczno-Przyrodniczy. W l. 1916–19 pracował jako nauczyciel matematyki w Gimnazjum Tow. Popierania Polskiej Szkoły Średniej w Kijowie. W l. 1919–22 mieszkał w Białymstoku; był tam jednym z organizatorów, a następnie nauczycieli seminarium nauczycielskiego. W r. 1922 R. przeniósł się do Warszawy, gdzie przebywał do końca życia. W l. 1922–36 uczył matematyki w różnych szkołach średnich stolicy, w Państwowym Instytucie Nauczycielskim i w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Konarskiego, w l. 1936–9 w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Emilii Plater. Równolegle z pracą nauczycielską zajmował się R. podwyższaniem kwalifikacji nauczycieli matematyki. W r. 1922 został instruktorem matematyki w Min. WRiOP, a następnie wykładowcą metodyki nauczania matematyki w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Wykładał też na licznych kursach dla nauczycieli, był członkiem Komisji Programowej oraz Komisji Oceny Książek przy Min. WRiOP.
W okresie okupacji brał R. udział w tajnym nauczaniu przy czym część lekcji odbywała się w jego mieszkaniu. Po upadku powstania warszawskiego przez kilka miesięcy był w l. 1944–5 nauczycielem w szkole powszechnej w Ręcznie (pow. piotrkowski). Po powrocie do Warszawy w r. 1945 formalnie pozostając urlopowanym nauczycielem szkół średnich, podjął pracę w Państwowych Zakładach Wydawnictw Szkolnych jako redaktor działu matematycznego. W r. 1953 przeszedł do Państwowego Wydawnictwa Naukowego (PWN), gdzie pracował do lipca 1956, a następnie w tymże wydawnictwie w charakterze doradcy naukowego. W PWN redagował podręczniki naukowe z zakresu wyższej matematyki głównie dla studentów uniwersytetów. Wykładał również metodykę nauczania matematyki na Uniw. Warsz.
Najważniejszym nurtem zawodowej działalności R-ego było opracowywanie podręczników do nauki matematyki w szkołach powszechnych. Katalog Biblioteki Narodowej w Warszawie zawiera 301 tytułów prac, których autorem, współautorem, bądź redaktorem był R. (w tej liczbie częste wznowienia). Wspólnie z Adamem Zarzeckim stworzył R. w latach trzydziestych komplet podręczników dla klas I–VII szkoły powszechnej. Wydawane były one przez Księgarnię Św. Wojciecha w Poznaniu, najpierw pod tytułami Matematyka…, potem Arytmetyka lub Arytmetyka z geometrią. Ukazywały się także w wersji niemieckiej, a w czasie drugiej wojny światowej wznawiane były za granicą do użytku szkół polskich na wychodźstwie. Podręcznikom tym towarzyszyły przewodniki dydaktyczne dla nauczycieli, opracowane również we współautorstwie z A. Zarzeckim i L. Jeleńską. Nauczaniu matematyki służyło także założone i redagowane wspólnie ze Stefanem Straszewiczem czasopismo dla nauczycieli „Parametr”.
Po wojnie przez wiele lat były używane w szkolnictwie podstawowym podręczniki do matematyki autorstwa R-ego i Wacława Schayera, w większości wydane, a potem wielokrotnie wznawiane, już po śmierci R-ego, pod tytułami: Arytmetyka…, Arytmetyka z geometrią…, a dla klas wyższych – Matematyka. Podręczniki R-ego ukazywały się także w wersjach obcojęzycznych przeznaczonych dla szkół mniejszości narodowych. Ogłosił również R. podręczniki: Trygonometria (W. 1948 z W. Wojtowiczem), Specjalny wykład algebry elementarnej (W. 1959 z S. J. Novoselovem). Podręczniki autorstwa (lub współautorstwa) R-ego stanowią pozycje o wysokiej wartości w zakresie metodyki nauczania początkowego matematyki. Innym działem zainteresowań R-ego była popularyzacja matematyki. Celowi temu służyło m. in. czasopismo „Młody Matematyk”, będące dodatkiem do czasopisma „Parametr”. W okresie pracy w PWN założył tam i przez pewien czas redagował (lub zasiadał w kolegium redakcyjnym) czasopismo „Matematyka”. Był także jednym z pomysłodawców Olimpiady Matematycznej, a następnie przez pięć lat członkiem jej Komitetu Głównego. R. zmarł 17 XI 1956 i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Był odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim (pośmiertnie) Orderu Odrodzenia Polski.
W małżeństwie z Natalią z Agapowów miał R. syna Jana (ur. 1926), językoznawcę w Instytucie Anglistyki Uniw. Warsz., i córkę Marię (ur. 1933), biologa, pracownika naukowego Akad. Med. w Warszawie.
Zabielska J., Bibliography of Books in Polish or Relating to Poland, London 1954 I; Zagórowski, Spis nauczycieli, I–II; – Antoni Marian Rusiecki, „Życie Szkoły” 1957 nr 2 s. 63 (fot.); – „Matematyka” 1956 nr 6 s. 1–4 (fot.), 1975 nr 1 s. 7; – Katalog Alfabetyczny Biblioteki Narodowej; Dokumenty w posiadaniu syna Jana.
Lech Królikowski