Skiba Antoni (1811–1863), ksiądz, poseł polski do pruskiego Zgromadzenia Narodowego w Berlinie. Ur. 31 V w Opolu, był synem Augustyna, rybaka, i Rozalii.
Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście S. studiował od r. 1831 teologię na uniwersytecie we Wrocławiu. Dzięki zabiegom bpa A. Sedlaga, który ściągał do powierzonej mu diec. chełmińskiej księży i kleryków z różnych stron państwa pruskiego, a zwłaszcza ze Śląska, przeniósł się w r. 1836 do Pelplina, gdzie uczył się w seminarium duchownym i 7 III 1839 otrzymał święcenia kapłańskie. Pierwszą placówką jego pracy duszpasterskiej była parafia kościoła św. Józefa w Gdańsku, w której mieszkało wielu Polaków. Dn. 13 III 1842 został S. mianowany proboszczem w Rumi na Kaszubach, gdzie pozostał do śmierci. Rozwinął tam ożywioną działalność. Był inspektorem lokalnym sześciu szkół katolickich na terenie parafii. Patronował Bractwu Bożej Opatrzności w Rumi, istniejącemu od r. 1730, któremu nadany został nowy statut w r. 1852. W t. r. założył Bractwo Różańca Świętego przy kościele filialnym w Redzie.
W okresie Wiosny Ludów, w pierwszych wyborach do Zgromadzenia Narodowego w Berlinie w maju 1848, S. został wybrany jako jeden z pięciu przedstawicieli ludności polskiej Prus Zachodnich (na 52 mandaty), co świadczyło o zaufaniu, jakim się cieszył wśród Polaków. Jako poseł starał się wywiązywać z obowiązków reprezentowania interesów ludności polskiej. Sympatyzował z posłami i klubami o poglądach i programach bardziej radykalnych, zaliczanych do lewicy. Dn. 3 VI 1848 postawił w parlamencie wniosek o opłacanie nauczycieli wiejskich z kasy państwa, nie zyskał on jednak dostatecznego poparcia. Dn. 31 X t. r. podpisał się pod wnioskiem posła F. Waldecka dotyczącym udzielenia pomocy rewolucji wiedeńskiej, 4 XI złożył podpis pod memoriałem, skierowanym do króla, piętnującym gwałty rządu w walce z przeciwnikami politycznymi. Razem z księżmi Janem Klingenbergiem, Andrzejem Pomieczyńskim, Karolem Richterem i syndykiem biskupim Michałem Pokrzywnickim, był w r. 1848 współzałożycielem Ligi Polskiej Narodowej, która kierowała już wyborami w r. 1849. S. został ponownie wybrany na posła z pow. wejherowskiego, tym razem do sejmu pruskiego w Berlinie. Należał wówczas do frakcji polskich posłów. Brał udział w pierwszym posiedzeniu, które odbyło się 25 II 1849 w mieszkaniu Macieja Mielżyńskiego. Sejm pruski został rozwiązany jeszcze w t. r. S. zmarł 14 I 1863 w Rumi, pochowany został na tamtejszym cmentarzu przykościelnym.
Mross H., Słownik biograficzny kapłanów diecezji chełmińskiej, wyświęconych w latach 1821–1920, Pelplin 1995 (bibliogr.); – Böhning P., Die nationalpolnische Bewegune in Westpreussen 1815–1871, Marburg/Lahn 1973 s. 80, 82, 83, 129, 227; Grot Z., Działalność posłów polskich w sejmie pruskim (1848–1850), P. 1961; Komierowski R., Koło Polskie w Berlinie 1847–1860, P. 1910; Wierzchosławski S., Elity polskiego ruchu narodowego w Poznańskiem i w Prusach Zachodnich w latach 1850–1914, Tor. 1992; – Elenchus cleri dioecesis Culmensis sub fine mensis Octobris 1848, Pelplin 1848 s. 108, 126; Pomorze Gdańskie 1807–1850. Wybór źródeł, Oprac. A. Bukowski, Wr. 1958 s. LXXXVI; Schematismus des Bisthums Culm, Pelplin 1867 s. 210.
Józef Borzyszkowski