Sługocki Antoni, pseud. Kuszel (1881–1939), rzeźbiarz. Ur. 11 VI w Krakowie, w rodzinie pochodzenia ziemiańskiego, był synem Józefa, urzędnika zarządu miejskiego, i Anny z Razowskich, bratem Mariana (zob.) i Franciszka (zob.).
Po 4 klasach gimnazjum w Krakowie S. uczył się w Państwowej Szkole Przemysłowej, którą ukończył w r. 1899 (jako cyzeler praktykant). W t.r. wyjechał na studia rzeźbiarskie do Genewy, gdzie (przypuszczalnie) studiował w École des Arts Industriels; bywał w Lozannie (w Tow. Historyczno-Literackim w Paryżu jest jego akwarela Widok Lozanny). Następnie wyjechał do Paryża, tam w r. 1904 wystawił swoje prace rzeźbiarskie na Wiosennym Salonie Société des Artistes Français na Polach Elizejskich (dzięki otrzymanemu wyróżnieniu został mianowany członkiem rzeczywistym stowarzyszenia). W r. 1907 (lub r. 1908) wrócił do Krakowa; w l. 1908–10 brał udział w wystawach krakowskiego Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP). W r. 1908 pokazał w lutym trzy płaskorzeźby: Cleo (brąz), Portret pani Dr. K. S. (brąz), Georges Level de Montbrison (miedź), a w październiku na wystawie Grupy «Zero» – dwie płaskorzeźby kute w miedzi: Portret Konstantowej hr. Branickiej i Portret Antoniego Żółkiewskiego. W r. 1909 podjął się wykonania stacji Męki Pańskiej dla kościoła paraf. w Suchej Beskidzkiej w blasze miedzianej, wykuł jednak jedynie dwie stacje (pozostałe wykonał w kamieniu Władysław Druciak). Od r. 1911 wystawiał S. w TPSP we Lwowie, w r. 1914, na I Salonie Wiosennym medalion prof. Antoniego Marsa.
Dn. 10 I 1912 S. zapisał się do Polowych Drużyn Sokolich we Lwowie, 3 VIII 1914 wstąpił do oddziałów wojskowych formowanych przez Józefa Piłsudskiego w Krakowie; ranny pod Laskami koło Kozienic (23 X 1914), leczył się w szpitalu w Krakowie. Po wyjściu ze szpitala, powrócił do Legionów, 23 XII 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej (wg informacji rodziny był więziony w Moskwie na Butyrkach, potem na Wyspach Sołowieckich). Dn. 16 VIII 1917 w Niżnim-Nowgorodzie został zwolniony i wstąpił do formującej się w Rosji armii polskiej. Po odbyciu szkolenia oficerskiego w Drohobieżu, został przydzielony do 2. pp strzelców II dyw. I Polskiego Korpusu. Dn. 20 I 1918 wyjechał na rozkaz gen. Wacława Iwaszkiewicza do Moskwy. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. W końcu r. 1918 wyjechał do Warszawy. W l. 1919–23 pracował m.in. na placówce wywiadowczej w Berlinie, w południowych Niemczech i w Kownie. Po zdekonspirowaniu polskiej organizacji wywiadowczej na Litwie kowieńskiej został aresztowany i skazany na karę śmierci, którą następnie zamieniono na dożywocie; siedział w więzieniu w Kownie ok. 22 miesiące, po czym został wymieniony na skazanego w Polsce Litwina.
W kwietniu 1924 S. osiadł na stałe w Warszawie. Po kilkumiesięcznym pobycie w szpitalu wojskowym podjął działalność artystyczną. Wykonywał popiersia portretowe i wystawiał je w Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) w Warszawie: w r. 1924 na Salonie Dorocznym wystawił sześć rzeźbiarskich portretów lekarzy wojskowych, w r. 1925 Portret prof. Grzegorza Ziembickiego, w r. 1926 projekt medalionu Strzelec i Marsz szlakiem kadrówki (?). W l. 1927–39 był członkiem rzeczywistym TZSP. Od 20 II 1933 do 2 VI 1934 pracował w Mennicy jako technik fabryczny. Ok. r. 1935 otrzymał domek w osiedlu dla zasłużonych w Boernerowie (obecnie Bemowo) pod Warszawą. Zmarł 22 VIII 1939 w Warszawie; został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, w kwaterze legionistów.
S. był dwukrotnie żonaty. Z drugą żoną miał czworo dzieci: Stefana, Danutę, Wojciecha i Bogumiłę.
Strzałkowski J., Słownik medalierów polskich i z Polską związanych 1508–1965: materiały, W. 1982; I Salon Wiosenny Sztuki, TPSP, Lw. 1914; Przewodnik nr 8, TZSP, W. 1925; Salon Doroczny, TZSP, W. 1924; Wystawa Grupy «Zero», TPSP X, Kr. 1908; Wystawa, TPSP II/III, Kr. 1908; – Sługocki L., Franciszek Sługocki (1885–1964)…, „Biul. Muz. Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu”, 1995 Nr 8; – Jedenaste Sprawozdanie c.k. Państwowej Szkoły Przemysłowej w Krakowie, Kr. 1899 s. 78; Sprawozdanie Dyrekcji TPSP w Krakowie z 1908, s. 21, 24; Spraw. TZSP za l.: 1925 s. 29, 1926, 1927 s. 73, 1928 s. 72, 1929 s. 74, 1930 s. 68, 1931 s. 44, 1932 s. 42, 1933 s. 48, 1936 s. 59, 1937 s. 57, 1938 s. 60; – CAW: Akta personalne S-ego; IS PAN: Mater. Słown. Artystów Pol. (m.in. informacje bratanków S-ego, Ryszarda z W. i Leszka z Ł. oraz ks. Stanisława Kani, proboszcza parafii w Suchej Beskidzkiej, na podstawie zapisów w „Kron. paraf.” z r. 1909).
Urszula Leszczyńska