Perzyński Benon (1883–1957), księgarz, wydawca. Ur. 13 VI w Trzemesznie w pow. mogilneńskim, był synem Władysława, nauczyciela gimnazjalnego. Szkołę średnią ukończył w Lesznie. Od r. 1901 odbywał praktykę w księgarniach N. Friedego w Krotoszynie i Oskara Eulitza w Lesznie. Następnie od r. 1903 pracował kolejno w księgarniach Gustawa Seyfartha i Damiana Czajkowskiego we Lwowie, Stanisława Andrzeja Krzyżanowskiego w Krakowie i Leona Idzikowskiego w Kijowie. Był kierownikiem działu w księgarni Jarosława Leitgebera w Poznaniu, od r. 1908 kierował w Wilnie księgarnią i składem nut «Kultura», będącą własnością Wandalina Szukiewicza i Zygmunta Nagrodzkiego, a następnie prowadził dział zagraniczny w wileńskiej księgarni Adama Zawadzkiego. W r. 1913 przeniósł się do Warszawy i pracował w księgarni Gebethnera i Wolffa. Równocześnie był członkiem zarządu Kasy Przezorności i Pomocy Warszawskich Pomocników Księgarskich. Po wybuchu wojny w r. 1914 P. był czynny w Centralnym Komitecie Obywatelskim. Przymusowo wysiedlony do Rosji, kierował Księgarnią Polską w Moskwie. Po powrocie do Warszawy w r. 1919 nabył księgarnię i skład nut po Kazimierzu Idzikowskim przy ul. Nowy Świat 21 i kierował nią pod firmą «Perzyński, Niklewicz i Sp.». Firma prowadziła też działalność nakładczą związaną głównie ze środowiskiem Stronnictwa Narodowego. Wydawała dzieła Romana Dmowskiego, Stanisława Grabskiego, Stanisława Kozickiego, Adama Grzymały Siedleckiego, Adolfa Nowaczyńskiego i in., a także czasopisma „Gazetę Warszawską” i „Przegląd Wszechpolski”. W l. 1921–5 P. wydawał bezpłatny miesięcznik „Nowości Bibliograficzne…”. W l. 1922–8 był członkiem zarządu Spółki Akcyjnej «Dom Książki Polskiej. Hurtownia dla księgarzy i wydawców», przez kilka lat byt członkiem komisji rewizyjnej w Tow. Akcyjnym «Ruch». Był także przez 6 lat skarbnikiem, a następnie sekretarzem zarządu głównego Związku Powszechnego Księgarzy i Wydawców Polskich. Po likwidacji własnej firmy księgarskiej (ostatnia wzmianka prasowa o jej funkcjonowaniu pochodziła z sierpnia 1926) aż do r. 1944 (?) pracował w księgarni Gebethnera i Wolffa. W l. 1929–39, a także w okresie okupacji dawał lekcje języka niemieckiego.
W lipcu 1945 P. zorganizował księgarnię «Czytelnika» w Szczecinie i kierował nią do końca czerwca 1948. W tym okresie był zastępcą przewodniczącego Koła Województw Nadmorskich Związku Księgarzy Polskich i delegatem na województwa zachodniopomorskie tego Związku. Od 1 VII 1948 był kierownikiem księgarni Państwowych Zakładów Wydawnictw Szkolnych we Wrocławiu przy Rynku 60. Po przejęciu księgarni w dniu 1 I 1951 przez «Dom Książki» przeniósł się 15 II do centrali tego przedsiębiorstwa w Warszawie i pracował tam do 31 X t.r. Następnie od listopada 1951 do kwietnia 1953 był zastępcą kierownika sklepu «Desy» nr 3 na Nowym Świecie 61 w Warszawie z kilkumiesięczną przerwą (12 VII – 30 IX 1952), kiedy pełnił funkcję kierownika Działu Starodruków Delegatury «Desa». W r. 1953 powrócił do pracy w «Domu Książki» na stanowisko starszego referenta. Posiadał odznakę Wzorowego Księgarza. Zmarł w Warszawie 9 IX 1957. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
P. rodziny nie założył.
Słown. Pracowników Książki Pol.; – Dippel S., O księgarzach, którzy przeminęli, Wr. 1976; – „Gaz. Warsz.” 1919 nr 321 s. 5, 1923 nr 240 s. 2, 1925 nr 252–4 s. 2; „Księgarz” 1925 nr 2 s. 1–3, 1957 s. 63, 135 (fot.); „Życie Warszawy” 1957 nr 217 s. 7; – «Dom Książki»: Akta personalne teczka nr 409; Dyrekcja PP «Desa»: Akta personalne teczka nr 67.
Stanisław Konarski