Korecki Bolesław, imię zakonne Stanisław (ur. 1833), uczestnik powstania 1863 r., sybirak, reformat. Ur. 27 IX w Wieluniu, syn Jana i Anny z Bajerów. Kształcił się w rodzinnym mieście i tutaj również 15 XI 1851 r. wstąpił do zakonu reformatów. Gramatykę i filozofię studiował w Lutomiersku. Jesienią 1856 r. rozpoczął studia teologiczne w Warszawie, gdzie też 6 III 1859 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie był wikarym klasztoru w Brzezinach koło Łodzi i w Koninie. Od r. 1862 pełnił obowiązki kaznodziei w Wieluniu. Równocześnie sprawował pieczę duszpasterską nad kaplicą filialną w Radoszewicach koło Osjakowa w pow. wieluńskim. Tu nawiązał czynną współpracę z właścicielem wsi Ludwikiem Niemojewskim na rzecz powstania styczniowego. Dn. 25 III 1863 r. wygłosił kazanie nawołujące włościan do wzięcia udziału w powstaniu. Jednym ze skutków kazania było powieszenie jako zdrajców dwóch chłopów i miejscowego sołtysa Mateusza Rawendy, który wydał powstańców. K. miał brać czynny udział w egzekucji. Wiosną 1863 r. K. i Niemojewski zostali aresztowani i osadzeni w cytadeli warszawskiej. Audytoriat polowy skazał obydwóch na rozstrzelanie, ale na wniosek naczelnika wojennego oddziału warszawskiego wyrok zmieniono i K. został skazany na 12 lat ciężkich robót. Został zesłany do robót katorżnych w Akatui. Ok. r. 1868 na skutek częściowej amnestii przeniósł się do Tunki, gdzie było na wygnaniu 150 księży. W r. 1869 otrzymał prawo powrotu do Europy. Nie wyjechał jednak z powodu braku środków na podróż. W r. 1874 przeniósł się do Carewokokszajska w kazańskiej guberni. Tu jego sytuacja materialna uległa poprawie, gdyż otrzymywał pomoc z Funduszu Międzynarodowego zorganizowanego przez W. Platera. Dalsze losy K-ego po r. 1876 nie są znane.
Kubicki P., Dwa odczyty, Sandomierz 1936 s. 447–8; Pietrzak J. S., Księża powstańcy, Kr. 1916 s. 74; – Cederbaum, Powstanie styczniowe; Kubicki P., Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i Ojczyzny w l. 1861–1915, Sandomierz 1933–40 cz. 1 I 216, III 745–6, cz. 3 I 310, 317, 318, IV 90; Nowakowski E., Wspomnienie o duchowieństwie polskim znajdującym się na wygnaniu w Syberii, w Tunce, P. 1875 s. 53; [Żyskar F. J.] Ahasfer X., Tunka, W. 1929 s. 156, 158, 174–5; – Arch. prow. Reformatów w Kr.: Księga personalna Prowincji św. Antoniego (XIX w.), 80; – Informacje F. Borczyka z Zduńskiej Woli.
Anzelm Janusz Szteinke