Mayzel Bronisław, pseud. Bruno Lezyam (1849–1927), adwokat, ekonomista. Ur. 22 VII we wsi Oblekoń w pow. stopnickim. Uczył się w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie i II Gimnazjum w Warszawie. W r. 1867 wstąpił do Szkoły Głównej w Warszawie. Był studentem I i II kursu Wydziału Prawa i Administracji. W r. 1869 ukończył studia w stopniu kandydata praw. Następnie poświęcił się adwokaturze. Zajmował stanowiska sędziego pokoju X Okręgu m. stołecznego Warszawy, radcy prawnego Warszawskiego Tow. Ubezpieczeń od Ognia, Tow. Ubezpieczeń «Rossya» i Tow. «L’Urbaine». M. był znawcą stosunków asekuracyjnych i zwolennikiem idei ubezpieczeń. Od r. 1872 w kilkudziesięciu pracach i artykułach omawiał zasady ubezpieczeń we wszystkich gałęziach, w pierwszym rzędzie w dziedzinie ubezpieczeń życiowych i ogniowych, zapoznając szerszy ogół z zagadnieniami technicznymi i organizacyjnymi oraz rolą polskich instytucji ubezpieczeniowych. W dn. 2 XI 1905 M. ogłosił na łamach „Kuriera Warszawskiego” artykuł, w którym apelował o ogłoszenie bojkotu Tow. Ubezpieczeń «Rossya» i wskazywał na możliwość realizacji tego bojkotu. W okresie 1906–7 M. bronił oskarżonych w procesach politycznych.
Do ważniejszych prac M-la zaliczyć należy: Rzecz o istocie i systemach ubezpieczeń, z dodaniem wiadomości o działających w Królestwie Polskim instytucjach asekuracyjnych (W. 1872), Zasady wynagradzania szkód pożarem zrządzonych (W. 1872), Podręcznik ubezpieczeń od ognia, z uwzględnieniem szczególnem naszych stosunków (W. 1882), Przegląd historyczny rozwoju instytucyj ubezpieczeń w Królestwie Polskim z dodaniem obrazu bibliograficznego polskiej literatury asekuracyjnej (W. 1900, tu znajduje się zestawienie prac M-la wydanych do r. 1899 s. 70–2). Ponadto jako współpracownik „Echa”, „Ekonomisty”, „Gazety Handlowej”, „Gazety Polskiej”, „Gazety Sądowej”, „Kraju”, „Przeglądu Asekuracyjnego”, „Wieku”, „Tygodnia” ogłosił na ich łamach kilkadziesiąt artykułów o tematyce ubezpieczeniowej. M. był również autorem wspomnień osobistych o Sienkiewiczu, które najpierw zamieścił w księdze zbiorowej prac literackich i artystycznych na powodzian w r. 1904, a później wydał pod pseud. Bruno Lezyam (którego drugi człon stanowił odwrotność jego nazwiska) jako Fragment z młodocianych wspomnień o Henryku Sienkiewiczu (W. 1924, fot. M-la). W czasopiśmie „Praca Polska” z r. 1906 (nr 114) wydrukował również artykuł pt. Bogarodzica.
M. zmarł 20 XI 1927 w Warszawie. Żonaty był z Heleną z Lewenbergów, pozostawił liczne potomstwo, m. in. jego synem był Jan Szczęsny (zob.).
W. Enc. Ilustr.; – Borowski S., Szkoła Główna Warszawska 1862–1869. Wydział Prawa i Administracji, W. 1937 s. 305; Kiepurska H., Inteligencja zawodowa Warszawy 1905–1907, W. 1967; Księga pamiątkowa Zjazdu byłych Wychowanków byłej Szkoły Głównej Warszawskiej w 40-tą rocznicę jej założenia, W. 1905 s. 25–6; Księga pamiątkowa zjazdu byłych wychowanków byłej Szkoły Głównej Warszawskiej w 50-tą rocznicę jej założenia, W. 1914 s. 83; Łazowski J., Wiedza ubezpieczeniowa w Polsce wraz z polską bibliografią ubezpieczeniową opracowaną przez Z. Szymańskiego, W. 1928 s. 8; – „Kur. Warsz.” 1927 nr 320, 321.
Zofia Grodek