Pelczarski Bronisław (1878–1951), rzeźbiarz. Ur. 20 II w Rymanowie koło Sanoka, był synem Jana, cieśli, i Tekli z domu Kilar. Ukończył zawodową szkołę rzeźbiarską w Zakopanem, a następnie, poczynając od drugiego półrocza r. szk. 1896/7, studiował rzeźbę u Alfreda Dauna w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (ASP), uzyskując w drugim półroczu 1897/8 medal brązowy, a w drugim półroczu 1898/9 nagrodę pieniężną. Następnie przez oba półrocza 1899/1900 kształcił się w pracowni Konstantego Laszczki, a później przez półtora roku studiował na ASP malarstwo u Leona Wyczółkowskiego. W l. 1904–5 kształcił się w pracowni rzeźbiarskiej Piusa Welońskiego w Warszawie, po czym wyruszył w roczną podróż artystyczną do Francji i Włoch. Dn. 1 X 1911 został starszym asystentem (czasem wymieniany jako instruktor kucia w kamieniu) w pracowni Laszczki. W r. 1925 prowadził na Wydziale Architektury krakowskiej ASP ćwiczenia w modelowaniu. Od 2 VII 1930 pracował jako adiunkt kucia w kamieniu i rzeźbie. Uprawiał najchętniej niewielkich i średnich rozmiarów rzeźbę terakotową, gipsową, rzadziej w drzewie i kamieniu. W twórczości jego dominował portret, często grupowy. Podejmował również tematykę religijną. Był zamiłowanym twórcą skupionych, pełnych wdzięku i poetyckich w nastroju typów kobiecych i dziewczęcych, chłopców i dzieci wiejskich. Wiadomo, że próbował uprawiać również większych rozmiarów rzeźbę pomnikową. W czasie okupacji uległo zniszczeniu jego 5 wielkich figur w gipsie, które znajdowały się na Wawelu i były nagrodzonymi pracami na pomnik (Potockiego ?) w Katedrze.
Poczynając od r. 1907 do wybuchu pierwszej wojny światowej P. wystawiał niemal corocznie w warszawskim Tow. Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP), którego był członkiem rzeczywistym. W marcu i kwietniu 1921 uczestniczył tamże w Salonie Dorocznym. Wystawiał też w krakowskim Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP), najczęściej ze Stowarzyszeniem Artystów «Rzeźba» (począwszy od pierwszej wystawy «Rzeźby» w r. 1910) oraz z Tow. «Sztuka». Z tym ostatnim Towarzystwem uczestniczył m. in. w XXII Wystawie w maju 1919 w Krakowie, w grudniu 1921 w wystawie w Poznaniu oraz w Jubileuszowej Wystawie z okazji dwudziestopięciolecia działalności Towarzystwa w maju 1922 w Krakowie. W maju 1910 P. brał udział w wystawie Sztuki Polskiej we Lwowie, a we wrześniu 1916 w wystawie w Zakopanem. W kwietniu 1921 uczestniczył w Wystawie Sztuki Polskiej zorganizowanej w Paryżu przez Biuro Propagandy Zagranicznej przy Prezydium Rady Ministrów. W maju i czerwcu 1927 brał udział w Trzeciej Wystawie Niezależnych w krakowskim TPSP, w r. 1929 w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu, a w sierpniu 1936 w Historycznej Wystawie Legionów Polskich w Muzeum Narodowym w Krakowie. Człowiek wielostronnych zainteresowań i lektur, miał umysł wnikliwy i roztrząsający. Na starość zdradzał symptomy dziwactwa, lekkiej manii prześladowczej, z której zresztą sam żartował wśród przyjaciół. Zmarł 26 III 1951 w Domu Starców im. Helclów w Krakowie. Rodziny nie założył.
Największa kolekcja prac P-ego znajduje się w Muzeum Narodowym w Krakowie. Są to gipsy: Kobieta z dzieckiem na ręku, Legionista, Popiersie p. Daszyńskiej-Golińskiej (sygn. i dat. 1917), Dziewczynka, Popiersie dziewczyny wiejskiej, Popiersie mężczyzny, Chłopiec z Bronowic, Rodzeństwo, Głowa artysty malarza Aleksego Nowakowskiego, Geniusz (akt męski), Popiersie dziewczynki, Popiersie chłopczyka, Modlitwa (klęczący mężczyzna), ponadto Śpiące dziecko (terakota), Madonna z Dzieciątkiem (płaskorzeźba w drzewie), Joanna d’Arc (drzewo), Madonna z Dzieciątkiem (drzewo). W Muzeum w Radomiu znajduje się Chłopiec (gips).
Historyczna Wystawa Legionów Polskich w Muz. Narod. w Kr., 1936 sierpień; Katalog Działu Sztuki Powsz. Wystawy Krajowej, P. 1929, Artyści niestowarzyszeni; Katalog Powszechnej Wystawy Sztuki Polskiej we Lwowie, Lw. 1910 maj; Katalog Trzeciej Wystawy Niezależnych, Kr. 1927 maj – czerwiec; Salon Doroczny TZSP, 1921 marzec – kwiecień (katalog); Wiercińska, Katalog prac TZSP; – Pol. życie artyst. w l. 1890–1914; toż w l. 1915–39; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych, II; Sprawozdania Dyrekcji TPSP za r. 1907, Kr. 1908; toż za l. 1908–10; Sprawozdanie Komitetu TZSP w W. za r. 1925, W. 1926; toż za l. 1926–38; – „Świat” 1907 2. półr. nr 48 s. 6 (Ze sztuki krakowskiej), 1910 2. półr. nr 48 s. 6 (Trzydziestolecie szkoły zakopiańskiej), 1911 1. półr. nr 11 s. 6 (Wystawa rzeźby polskiej w Krakowie), 1913 1. półr. nr 12 s. 5 (Rzeźba polska), 1919 2. półr. nr 28 s. 6 (Z krakowskich wystaw); – IS PAN: Materiały Słownika Artystów Polskich; Urząd Paraf. Rzymsko-katol. w Rymanowie: Księgi metrykalne z r. 1878 nr 20; Zarząd Główny ZPAP w W.: Kwestionariusz P-ego.
Maria Zakrzewska