Stokłosińska (Tomaszewska-Stokłosińska) z Tomaszewskich Cecylia, pseud.: Krystyna, Maria, nazwisko konspiracyjne Krystyna Domeradzka (1910–1991), żołnierz Armii Krajowej.
Ur. 5 V w Warszawie, była córką Stanisława Tomaszewskiego, laboranta na Politechn. Warsz., i Marianny z Jankowskich. Miała siostry: Stanisławę, zamężną Błażejowską, w r. 1940 deportowaną przez NKWD do Kazachstanu, po wojnie osiadłą w Australii, oraz Helenę, stomatologa, zamężną Szczęsną.
Cecylia uczyła się w Warszawie w Państw. Gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej, w którym zdała maturę w r. 1928. W l. 1931–3 pracowała w kancelarii adwokackiej Błażejowskiego we Lwowie. W r. 1935 wróciła do Warszawy i podjęła pracę w Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Od marca 1939 pozostawała w dyspozycji Dowództwa Okręgu Korpusu nr 1 w Warszawie, w gotowości mobilizacyjnej. W sierpniu t.r. powołano ją do kancelarii Grupy Operacyjnej «Piotrków», a w czasie kampanii wrześniowej (8 IX) do kancelarii tworzącej się Armii «Warszawa». W okresie okupacji niemieckiej używała nazwiska Krystyna Domeradzka i była fikcyjnie zatrudniona w firmie transportowej mieszczącej się przy ul. Chłodnej 25. Już w grudniu 1939 wprowadził S-ą do konspiracji szef Wydz. I Organizacyjnego Komendy Okręgu Warszawa-Miasto Służby Zwycięstwu Polski (SZP)/ZWZ płk Jan Nepomucen Gorazdowski («Wolański»); 5 I 1940 została zaprzysiężona przez szefa Łączności Konspiracyjnej Komendy Głównej (KG) SZP/ZWZ mjr. Janinę Karasiównę («Bronkę»). T.r. była łączniczką w referacie Dywersji Bojowej Związku Odwetu, a w l. 1941–2 szefem magazynów materiałów wybuchowych i broni KG ZWZ/AK. We wrześniu 1943 przejęła po aresztowanej Wandzie Nowickiej («Róża», «Karusia») stanowisko szefa Łączności i Transportu Wydz. Saperów KG AK i zajmowała je do upadku powstania warszawskiego 1944 r. W czasie okupacji podlegała mjr./ppłk. Franciszkowi Niepokólczyckiemu («Franek», «Teodor», «Żejmian»), łączącemu kierownictwo Związku Odwetu i Wydz. Saperów KG AK. Miała stopień porucznika AK. Do jej obowiązków należało m.in. organizowanie miejsc produkcji i magazynów materiałów wybuchowych (także pochodzących ze zrzutów), ich rozprowadzanie do oddziałów dywersyjno-bojowych na terenie Generalnego Gubernatorstwa oraz ewakuacja zagrożonych składów, m.in. w r. 1943 z lokalu przy ul. Złotej 66. Wzięła udział w powstaniu warszawskim 1944 r., a po jego upadku opuściła miasto z ludnością cywilną i osiadła w Karsznicach koło Jędrzejowa.
Po wojnie Cecylia początkowo pracowała jako księgowa w Wytwórni Wyrobów Kosmetycznych «Solly» w Bytomiu, następnie wróciła do Warszawy, gdzie w l. 1946–8 była kierowniczką Sekcji Rachuby w Głównym Urzędzie Kultury Fizycznej. Dn. 1 XII 1948 przeszła do pracy w Dziale Inwestycji i Planowania Inst. Chemii Przemysłowej (IChP); odbyła wówczas kurs planowania w Min. Przemysłu Chemicznego. Od r. 1957 była członkiem Kolegium Karno-Administracyjnego przy Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Żolibórz. Działała w Związku Zawodowym Pracowników Przemysłu Chemicznego, była przewodniczącą Rady Zakładowej (1957–62), a następnie Komisji Rewizyjnej w IChP. Po ukończeniu w r. 1959 kursu bibliotekarskiego i dokumentalistycznego w Inst. Dokumentacji Naukowo-Technicznej pracowała jako starszy technik w bibliotece IChP. Dn. 31 XII 1971 przeszła na emeryturę, ale nadal pracowała na tym stanowisku w niepełnym wymiarze godzin. Zmarła 22 XII 1991, została pochowana 31 XII na cmentarzu komunalnym na Powązkach (kw. A 32–7–23). Była odznaczona dwukrotnie Krzyżem Walecznych (1939, 1941), Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami (1943), Orderem Virtuti Militari V kl. (1944), Złotym Krzyżem Zasługi (1970), Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Armii Krajowej.
W małżeństwie (od 3 VII 1948) ze Stefanem Stokłosińskim (6 VI 1895 – 8 VII 1962), w czasie pierwszej wojny światowej żołnierzem Legionów Polskich, członkiem POW we Lwowie, majorem i pułkownikiem WP, w l. 1931–9 dyrektorem administracyjnym Centralnego Inst. Wychowania Fizycznego, jeńcem Oflagu II C w Woldenbergu (Dobiegniewie), po drugiej wojnie światowej ponownie w WP, w l. 1949–52 dyrektorem administracyjnym Akad. Wychowania Fizycznego, S. dzieci nie miała.
Kawalerowie Virtuti Militari. Wykazy (jako Tomaszewska); Słownik biograficzny kobiet odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari, Tor. 2004 I; – Lisowska A., Lokal przy ul. Złotej, „Za i przeciw” R. 12: 1968 nr 23 s. 11–14, nr 24 s. 15–16; Ney-Krwawicz M., Komenda Główna Armii Krajowej 1939–1945, W. 1990 (jako Tomaszewska); Strzembosz T., Oddziały Szturmowe Konspiracyjnej Warszawy 1939–1944, W. 1983; Zatoński D., W cieniu Kolumbów, „Przegl. Techn.” 1976 nr 38 s. 31–3; – „Życie Warszawy” 1991 nr 305 (nekrolog); – IChP w W.: sygn. F–4162 (akta osobowe S-iej, fot.); Kom. Hist. Kobiet w Walce o Niepodległość w W.: sygn. II – S 74 F; Zarząd Woj. Zw. Kombatantów RP w W.: sygn. N–2439 (akta osobowe S-iej).
Bibliogr. dot. Stefana Stokłosińskiego: Słownik biograficzny pracowników CIWF i AWF, W. 2002 III (fot.); – CAW: sygn. 1526/753 (fot.), sygn. 32.013, 1553/74/530.
Marek Getter