Malewicz Edward (1878–1924), pułkownik artylerii W. P. Ur. 8 II w Grodnie, był synem Edwarda i Henryki z Lewandowskich. W r. 1896 ukończył 2 Moskiewski Korpus Kadetów, a następnie do września 1898 pobierał naukę w Konstantynowskiej Szkole Artylerii oraz uzyskał dyplom technika dróg i komunikacji w Instytucie Dróg i Komunikacji. W stopniu podporucznika skierowany został do 26 brygady artylerii. Awansowany do stopnia porucznika 19 VIII 1901, objął stanowisko oficera baterii. Dn. 21 VIII 1905 otrzymał stopień sztabskapitana, a 31 VIII 1911 kapitana. W czasie pierwszej wojny światowej początkowo miał stanowisko dowódcy baterii 20 dywizjonu artylerii ciężkiej. Po awansie 20 II 1916 na podpułkownika ze starszeństwem od 19 XI 1913 (za wybitne zasługi bojowe) został dowódcą tegoż dywizjonu. Był dwukrotnie ranny: we wrześniu 1914 i w czerwcu 1916. Dn. 7 VI 1917 otrzymał stopień pułkownika. W sierpniu 1917 zgłosił się do I Korpusu Polskiego, gdzie początkowo był dowódcą dywizjonu artylerii ciężkiej (fortecznej) w Mazurynie pod Witebskiem. Od 4 II 1918 objął stanowisko inspektora artylerii w dowództwie korpusu i z nominacji J. Dowbór-Muśnickiego został zastępcą komendanta twierdzy Bobrujsk. Był członkiem delegacji, która 2 III 1918 przybyła do Warszawy i złożyła Radzie Regencyjnej sprawozdanie z sytuacji w I Korpusie Polskim. M. reprezentował wówczas dowództwo I Korpusu Polskiego. Po rozbrojeniu korpusu przybył do Warszawy, został przyjęty do Wojska Polskiego i odkomenderowany 15 XI 1918 w stopniu pułkownika na dowódcę Obozu Warownego Modlin. W maju 1919 pełnił, czasowo, funkcję dowódcy 9 brygady artylerii, w czerwcu t. r. był krótko dowódcą odcinka Frontu Mazowieckiego. Był dowódcą grupy operacyjnej Modlin, podlegającej 5 Armii gen. W. Sikorskiego. Dn. 19 VI 1920 został przeniesiony na stanowisko dowódcy Obozu Warownego Brześć n. Bugiem, a po dziesięciu dniach powrócił do Obozu Warownego Modlin na poprzednio zajmowane stanowisko dowódcze. W okresie 5 III – 19 IV 1921 odbył kurs informacyjny dla wyższych dowódców w Warszawie. Był nadal dowódcą Obozu Warownego Modlin, a równocześnie oficerem nadetatowym 1 p. artylerii ciężkiej, który był jednostką macierzystą M-a. Dn. 29 V 1922 został zweryfikowany i zatwierdzony w stopniu pułkownika ze starszeństwem od 1 VI 1919. M. był autorem planów unowocześnienia i rozbudowy Obozu Warownego Modlin.
Zmarł 6 IX 1924 w Warszawie. Posiadał odznaczenia: amarantową wstęgę I Korpusu Polskiego, Krzyż Virtuti Militari V kl., Krzyż Niepodległości (pośmiertnie), Krzyż Walecznych oraz medale pamiątkowe krajowe i zagraniczne. Żonaty z Marią (?) Sadowską, dzieci nie pozostawił.
Enc. Wojsk., V 309; „Dziennik Personalny MSWojsk.” 1924 nr 133 s. 754; Lista starszeństwa oficerów zawodowych, W. 1922 s. 185; Rocznik oficerski, W. 1923; – Bagiński H., Wojsko Polskie na Wschodzie 1914–1920, W. 1921 s. 194, 203, 207; Kordek J., Powstanie artylerii I Korpusu WP, „Placówka” 1934 nr 4–5; Wrzosek M., Polskie korpusy wojskowe w Rosji w latach 1917–1918, W. 1969 s. 85, 207, 208, 232, 253; – „Pol. Zbrojna” 1924 nr 247, 248; – Centr. Arch. Wojsk.: Akta personalne, t. 4064.
Bolesław Woszczyński