Habicht Ernest Artur (1874–1957), prawnik, działacz Naczelnego Komitetu Narodowego. Ur. 2 I w Niedomicach w pow. tarnowskim, był synem Wilhelma, administratora dóbr ks. Sanguszki w Niedomicach, i Wandy Elżbiety z Fichauserów. Uczęszczał do szkoły ludowej w Gdowie w pow. tarnowskim; egzamin dojrzałości złożył w gimnazjum w Tarnowie. Studiował prawo na UJ i w grudniu 1897 r. uzyskał stopień doktora praw. Po studiach został praktykantem konceptowym Namiestnictwa we Lwowie; następnie odbywał praktykę sądową przy Sądzie Krajowym w Krakowie, po czym był auskultantem Sądu Krajowego Wyższego w Krakowie. W r. 1900 zdał egzamin sędziowski i pracował jako adiunkt sądowy w Sądzie Powiatowym w Tuchowie. W r. 1903 powołano go do Sekretariatu Sądu Najwyższego w Wiedniu, a w r. 1912 do pracy w Generalnej Prokuraturze w Wiedniu.
W lipcu 1914 r. został H. mianowany pierwszym prokuratorem państwa. W latach pierwszej wojny światowej, z przekonań konserwatysta, związał się H. z obozem aktywistów, toteż od pierwszej chwili utworzenia Wiedeńskiego Komisariatu (WK) Naczelnego Komitetu Narodowego (NKN), w sierpniu 1914, wszedł w jego skład, pełniąc kolejno funkcje: członka Naczelnej Rady, zastępcy sekretarza, a później sekretarza Prezydium, wreszcie wiceprezesa Rady Naczelnej WK NKN. Na wiosnę 1916 r., po ustąpieniu dr Alfreda Zgórskiego, powołany został przez prezesa NKN na stanowisko naczelnika Biura Prezydialnego NKN w Wiedniu. Pełniąc tę funkcję, opracował H. w maju 1916 r. obszerny, krytyczny memoriał O austryackiej administracyi w okupowanej części Królestwa, złożony przez NKN na ręce ministra spraw zagranicznych w Wiedniu. Od r. 1915 z ramienia NKN kierował punktem opieki nad jeńcami rosyjskimi narodowości polskiej. Objeżdżał wówczas obozy jeńców, przyczyniając się do polepszeniaich położenia; natomiast akcja idąca w kierunku uwolnienia jeńców, celem przyjęcia ich do Legionów, skończyła się fiaskiem. Po rozpadzie monarchii Habsburgów, w listopadzie 1918 r., rząd polski w Warszawie zamianował H-a kierownikiem poselstwa polskiego we Wiedniu. W dwa miesiące później wrócił na stałe do kraju, obejmując funkcję szefa jednej z sekcji w Min. Spraw Zagran. w Warszawie. Po przejściu na emeryturę w r. 1921 objął pełnomocnictwo dóbr dzikowskich, później ordynacji przeworskiej oraz zajął stanowisko wiceprezesa Związku Cukrowni i Banku Cukrownictwa. W r. 1927, po osiedleniu się w Grodźcu na Śląsku Cieszyńskim, zakupił majątek o powierzchni 1 305 ha, w którym założył oborę zarodową bydła czerwonego oraz gospodarstwo rybne. Opierając się na własnej hodowli, wybudował fabrykę serów szwajcarskich w Roztropicach w pow. bielskim. Odrestaurował w Grodźcu stary, z końca XII w. pochodzący, zamek piastowski. Wybrany został członkiem Rady Śląskiej Izby Rolniczej oraz (od 1936) prezesem Stowarzyszenia Śląskich Hodowców Ryb Stawowych, z siedzibą w Katowicach. Do wybuchu drugiej wojny światowej pełnił także przez szereg lat (od 1934 r.) obowiązki wójta gminy Grodziec. 1 IX 1939 r. opuścił Grodziec, ukrywając się w latach okupacji (1939–45) przed Niemcami w różnych stronach kraju. Po drugiej wojnie światowej osiadł H. w Krakowie i przebywał tu do zgonu, 25 III 1957 r.
Chronologia stosunków międzynarodowych Polski 1918–21, Zest. dr J. Jurkiewicz, W. 1955 (maszynopis powielany); – Biliński L., Wspomnienia i dokumenty, W. 1924–5 1–II; Dokumenty Naczelnego Komitetu Narodowego 1914–7, Kr. 1917 s. 217, 234 (na s. 237–45 obszerne wyjątki memoriału O austryackiej administracyi w okupowanej części Królestwa); Hupka J., Z czasów wielkiej wojny. Pamiętnik nie kombatanta, Niwiska 1936 s. 188, 194; Kalendarz Legionistów na rok 1917, Lw. s. 187; Kalendarz Legionów Polskich na rok pański 1915, Wiedeń s. 86–90; Naczelny Komitet Narodowy i jego współpracownicy 1914–5, Odb. z Kalendarza NKN Legionista Polski, s. 3; Polen, „Wochenschr. f. Pol. Interesse” (Wien) 1917 nr 148 s. 113/4; – „Rolnik Śląski” (Kat.) 1935 nr 52 s. 619, 1936 nr 7 s. 74, 1939 nr 10 s. 109; – Arch. UJ.: Karty rodowodowe Wydziału Prawa UJ r. szk. 1893/4, karta nr 158; Liber Promotionum Univ. Jag., poz. nr 2357; Księga parafialna parafii rzym.-katol. w Jurkowie w pow. tarnowskim; Liczne listy traktujące o nominacjach H-a przechowuje rodzina w Krakowie; – Informacje ustne wdowy po H-cie oraz córki, I. M. Bossowskiej.
Andrzej Pilch