INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Eugeniusz Śledziewski  

 
 
Biogram został opublikowany w L tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2014-2015.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Śledziewski Eugeniusz (1902—1980), inżynier budowlany, projektant konstrukcji stalowych.

Ur. 17 XII w Kijowie w rodzinie pochodzenia chłopskiego, był synem Romana.

Po ukończeniu w Kijowie szkoły elementarnej Ś. do r. 1918 uczył się tam w zawodowej szkole technicznej. Następnie przyjąwszy obywatelstwo rumuńskie, kształcił się w liceum nauczycielskim w Czerniowcach. W r. 1923 przybył do Polski, otrzymał polskie obywatelstwo i w l. 1923—4 odbył roczną służbę wojskową. Potem przez rok utrzymywał się z pracy dorywczej, m.in. przy budowie kesonów dla portu w Gdyni. W r. 1925 zatrudnił się jako robotnik w wytwórni konstrukcji stalowych w Hucie «Pokój» w Nowym Bytomiu (obecnie dzielnica Rudy Śląskiej). Dzięki intensywnemu samokształceniu, zwłaszcza w zakresie statyki i wytrzymałości materiałów, awansował tam kolejno na technika montażowego, konstruktora, statyka i kierownika pracowni konstrukcji stalowych, stając się uznanym ekspertem w tej dziedzinie. W l. trzydziestych wykonywał sam lub w zespole projekty konstrukcji stalowych hal warsztatowych dla zakładów przemysłu hutniczego, budynków sortowni, mostów podsadzkowych, kolei linowych, przesuwnic wagonów oraz wież wyciągowych dla kopalni. Był organizatorem filii Biura Konstrukcyjnego Huty «Pokój» w Warszawie, gdzie współpracował z profesorami Politechn. Warsz.: Stefanem Bryłą, Stanisławem Hemplem, Wenczesławem Poniżem i Wacławem Żenczykowskim. Był współautorem projektów stalowych szkieletów warszawskich gmachów: Izby Skarbowej, wieżowca «Prudential», siedziby Pocztowej Kasy Oszczędności, budynku administracyjnego Min. Poczt i Telegrafów oraz kolejowego Dworca Głównego, a ponadto hal targowych w Katowicach i Gdyni, hangarów samolotowych w Dęblinie i Białej Podlaskiej oraz kilku obiektów Huty «Stalowa Wola». Opublikował książkę techniczną Przykłady konstrukcji spawanych. Atlas rozwiązań konstrukcyjnych (Chorzów 1938). Podczas okupacji niemieckiej pracował nadal w Hucie «Pokój» na stanowisku projektanta.

Po wojnie współpracował Ś. z Dyrekcją Okręgową Kolei Państw. w Katowicach przy odbudowie mostów na Śląsku; organizował ekipy budowlane oraz opracowywanie dokumentacji technicznej, sam też kierował pracami. Kierował również wykonawstwem odbudowywanych konstrukcji mostów księcia Józefa Poniatowskiego oraz pod Cytadelą w Warszawie, a także mostu kolejowego w Opolu. W r. 1946 zorganizował warsztat konstrukcyjny w Hucie «Łabędy» w Gliwicach i objął jego kierownictwo. Następnie w r. 1950 przeszedł do gliwickiego Inst. Spawalnictwa na stanowisko kierownika działu konstrukcji stalowych, jednak niebawem został służbowo przeniesiony do tamtejszego Biura Projektów Przemysłu Hutniczego, gdzie jako kierownik branżowy w dziale studiów oceniał projekty pod względem technologicznym. W r. 1951 uzyskał na Politechn. Śląskiej dyplom inżyniera budownictwa lądowego. Odtąd do r. 1954 prowadził tam wykłady z konstrukcji spawanych w katedrach Spawalnictwa oraz Urządzeń Transportowych. Przełożył z języka niemieckiego pracę zbiorową „Lekkie konstrukcje stalowe w budowie maszyn” (Kat. 1952), a sam był autorem podręczników: Projektowanie konstrukcji spawanych (W. 1952), Trasowanie konstrukcji przestrzennych z blach (Kat. 1953) i kilkakrotnie wznawianego Konstrukcje spawane (W. 1955, 1957, 1964). W r. 1955 otrzymał zespołową nagrodę państw. III st. za opracowanie projektu mostu przeładunkowego rudy w Hucie im. Bolesława Bieruta w Częstochowie.

Od r. 1957 pracował Ś. jako główny technolog i spawalnik w Hucie «Zabrze», następnie od r. 1965 jako główny specjalista ponownie w Biurze Projektów Przemysłu Hutniczego w Gliwicach, a od r. 1971 na tym samym stanowisku w Biurze Projektów Konstrukcji Metalowych i Urządzeń Przemysłowych «Mostostal» w Zabrzu. Polski Związek Inżynierów i Techników Budownictwa wyróżnił go w r. 1972 Nagrodą im. Stefana Bryły. Ś. we współpracy z Janem Augustynem opublikował w tym okresie dalsze prace: Technologiczność konstrukcji stalowych spawanych (W. 1974) oraz Awarie konstrukcji stalowych (W. 1976), która ukazała się także w językach niemieckim (1978) i rosyjskim (1979). Napisał ponad czterdzieści artykułów do prasy fachowej, głównie „Przeglądu Spawalnictwa”, był też autorem rozdziałów w pracach zbiorowych. Należał do Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa i działał w jego Komitecie Konstrukcji Metalowych. Ostatnią pracę, o charakterze historycznym, ogłosił w r. 1979 pt. Budownictwo stalowe w Polsce do końca drugiej wojny światowej (Gliwice). Zmarł 22 VII 1980 w Zabrzu, został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym. Był odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955) oraz pośmiertnie Medalem im. Stanisława Olszewskiego, nadanym przez Stow. Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.

Brak informacji o rodzinie.

 

Nagrody państwowe w latach 1948—1980. Informator, Wr. 1983; Słown. techników, z. 8; — Zarys dziejów Huty Łabędy, Red. F. Nowak, Sosnowiec 1998 s. 32; — Naumienko D., Każdą hutę znam nie tylko z szyldu…, „Przegl. Spawalnictwa” R. 31: 1979 nr 3 s. 21—3 (wywiad z Ś-m, fot.); — Wspomnienie pośmiertne: „Inżynieria i Budownictwo” R. 36: 1980 nr 9—10 s. 3 okładki (J. Augustyn, fot.).

 

Red.

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

  więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Jan Schmiedhausen

1858-08-13 - brak danych
fotografik
 

Artur Śliwiński

1877-08-17 - 1953-01-16
premier II RP
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.