Michalski Feliks (1879–1946), architekt. Ur. w Lesznie pod Warszawą 10 VIII, był synem Antoniego i Marii z Młynarskich. Ukończył gimnazjum w Warszawie, a następnie politechnikę w Monachium. Początkowo praktykował u Józefa Piusa Dziekońskiego. M. był członkiem Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polski, członkiem Stowarzyszenia Techników w Warszawie, członkiem rzeczywistym Tow. Zachęty Sztuk Pięknych. Na Salonach Zachęty w l. 1909/10 i 1910/11 pokazał swe projekty architektoniczne. Brał udział w kilku konkursach architektonicznych: w r. 1905 na projekt architektonicznego rozwiązania dojazdu do mostu Józefa Poniatowskiego w Warszawie (I nagroda, projekt opracowany wspólnie z A. Nieniewskim i K. Kirste), w r. 1910 na projekt domu Tow. Wzajemnego Kredytu w Kielcach (II nagroda, projekt opracowany wspólnie z Z. Maciejewskim), w r. 1914 na projekt wzorowych budynków «szkół ludowych» (wyróżnienie), w r. 1920 na projekt gmachu kolejowego Dyrekcji Radomskiej w Lublinie (zakup), w r. 1920 na projekt rozbudowy Teatru Rozmaitości w Warszawie (II nagroda). Pracował na terenie Warszawy, gdzie w r. 1914 wzniósł kamienicę przy ul. Wareckiej 11 (wspólnie z Adamem Oczkowskim), kamienicę przy ul. Służewskiej 5, kamienicę przy ul. Waliców 6. Przebudował kamienicę przy ul. Ceglanej 11, wzniósł kilka willi na osiedlu Żoliborz Oficerski oraz domy spółdzielni mieszkaniowej cukrowników. Poza Warszawą do najważniejszych prac M-ego zaliczyć można szkołę rzemieślniczą w Studzieńcu (pow. skierniewicki), szpital powiatowy w Płońsku, Ludowy Dom Sportowy w Przasnyszu, Kasyno w Otwocku, zakład kąpielowy w Zgierzu, schronisko im. Rodziny Marii w Zalesiu Górnym (pow. piaseczyński), pałac w Zdunowie (pow. konecki), dom urzędników Banku Polskiego w Katowicach oraz kościoły w Strudze (pow. wołomiński), w Płudach pod Warszawą, w Piątnicy (pow. łomżyński), w Jedwabnem (pow. łomżyński), w Piekutkach (pow. Wysokie Mazowieckie), w Kaletniku (pow. suwalski) i w Kostopolu na Wołyniu. Twórczość M-ego reprezentuje wczesną fazę modernizmu i nawiązuje do form historycznych, głównie renesansowych i klasycystycznych. W kilku budowlach wprowadził dekorację secesyjną.
Zmarł 27 II 1946. M. ożeniony był od r. 1915 z Janiną Szczepankiewicz.
Łoza, Czy wiesz, kto to jest?; tenże, Architekci; Wiercińska J., Katalog prac wystawionych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1860–1914, Wr.–W.–Kr. 1969; – Rudowska M., Warszawskie konkursy architektoniczne w latach 1864–1898, w: Studia i Mater. do Teorii i Hist. Architektury i Urban., W. 1972 X 60, 66, 72; – „Architektura” 1950 nr 12 s. 348; „Przegl. Techn.” 1906 nr 13 tabl. XX–XXII, 1911 nr 10 s. 132 tabl. IV.
Andrzej Rottermund