Oleński Feliks (1905–1964), lekarz, profesor chirurgii Akademii Medycznej w Białymstoku. Ur. 7 XI w Petersburgu, był synem właściciela ziemskiego Ignacego i Heleny z Wojewódzkich. Ukończył Gimnazjum Humanistyczne w r. 1925 w Ciechanowie Mazowieckim. Medycynę studiował na Uniw. Wil.; uzyskał 3 X 1931 doktorat wszech nauk lekarskich. Podczas studiów był asystentem wolontariuszem w Zakładzie Anatomii Opisowej, potem w Klinice Otolaryngologicznej. Po uzyskaniu dyplomu pracował w klinice chirurgicznej Uniw. Wil. u Kornela Michejdy (1931–9) jako asystent, starszy asystent i adiunkt. Będąc asystentem prowadził w klinice chirurgicznej nadprogramowy kurs masażu i gimnastyki leczniczej. Wg Z. Kieturakisa w r. 1937 drogą konkursu objął ordynaturę chirurgiczną w Szpitalu Miejskim Św. Jakuba w Wilnie, lecz może to jest błąd w druku i chodzi o r. 1939. W l. 1938 i 1939 wykładał anatomię i chirugię w Szkole Położnych w Wilnie. Podczas wojny O. był starszym ordynatorem oddziału chirurgicznego w I Szpitalu Miejskim w Wilnie (1939–45). Równocześnie w l. 1939–41 był kierownikiem oddziału chirurgicznego w szpitalu gruźliczym, a w l. 1941–4 chirurgiem specjalistą w przychodni chirurgicznej I Polikliniki w Wilnie.
W r. 1945 O. repatriował się i początkowo pracował jako inspektor sanitarny w Łodzi w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym, od 1 IV 1946 do r. 1952 w Ostrowiu Wielkopolskim jako dyrektor tamtejszego Szpitala Miejskiego i ordynator oddziału chirurgicznego. Jednocześnie jako chirurg pracował w przychodni specjalistycznej. W r. 1952 O. zorganizował w nowo powstałej Akademii Medycznej w Białymstoku katedrę i klinikę chirurgiczną. Dawny oddział szpitalny przekształcił w klinikę i kierował nią do r. 1955. Gdy w t. r. z połowy klinik utworzono II klinikę, O. został kierownikiem I katedry i kliniki chirurgicznej do r. 1962 jako zastępca profesora, a od września t.r. jako profesor nadzwycz. W l. akad. 1962–4 był prorektorem do spraw klinicznych.
O. był członkiem wielu organizacji społecznych i towarzystw naukowych, m. in. Międzynarodowego Tow. Chirurgów, długoletnim prezesem oddziału białostockiego Tow. Chirurgów Polskich, członkiem Zarządu Oddziału Białostockiego Tow. Lekarskiego. Brał udział w krajowych i zagranicznych zjazdach. Wykształcił wielu chirurgów. Ogłosił ok. 25 prac sam lub wspólnie, przeważnie o charakterze kazuistycznym. Zajmował się m. in. zakażeniem gronkowcowym chirurgicznych sal zabiegowych („Streszczenia prac XIV Zjazdu Polskiego Tow. Mikrobiologów”, W. 1959, „Przegl. Lek.” 1960), zakażeniem gronkowcowym w ropnych chorobach chirurgicznych („Pol. Przegl. Chirurgiczny” 1961), ciepłotą powierzchniową i śródmięśniową podczas operacji w znieczuleniu miejscowym i ogólnym („Pol. Tyg. Lek.” 1961), stosowaniem opatrunków z polimetakrylenu butylu w ranach operacyjnych („Roczn. Akad. Med. w Białymstoku” R. 1: 1955, R. 2: 1956; „Służba Zdrowia” 1960). O. był także malarzem amatorem. Zmarł 15 XI 1964 w Białymstoku i został tu pochowany na cmentarzu Komunalnym. Był odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką «Za wzorową pracę w służbie zdrowia». Pozostawił żonę Helenę ze Szwykowskich.
„Roczn. Lek. RP” W. 1933/34, 1936, 1938, 1948 [druk.] 1949; Spis fachowych pracowników służby zdrowia, W. 1964; Woźniewski Z., Polski almanach medyczny, W. 1957; – Kieturakis Z., Prof. dr Feliks Oleński, „Pol. Przegl. Chirurgiczny” T. 37: 1965 s. 563–4 (fot.); XV lat Akademii Medycznej im. J. Marchlewskiego w Białymstoku, Białystok 1965 s. 50, 57, 62, 64, 78, 81, 84, 88, 91 (fot.); – Skład osobowy i program wykładów na jubileuszowy rok akademicki 1964/1965, Białystok 1964 s. 34–6 (fot.); – „Gaz. Białostocka” 1964 nr 275, 276; „Panorama Północy” 1964 nr 49; „Służba Zdrowia” 1964 nr 47; „Tyg. Powsz.” 1964 nr 51; „Życie Warsz.” 1964 nr 276, 277, 279; – Informacje Akad. Med. w Białymstoku z 16 V 1978.
Teresa Ostrowska