Sobota Feliks (1902 – po 1969) pedagog, wulkanolog, działacz polonijny. Ur. w Jędrzejowie. Matka S-y z domu nazywała się Knoll; o ojcu, jak i o młodości S-y, brak informacji.
W r. 1939 S. ukończył studia na Wydz. Humanistycznym Uniw. Warsz. w zakresie pedagogiki. Po wybuchu drugiej wojny światowej znalazł się w Wielkiej Brytanii. Był kierownikiem szkoły dla wojskowych w St. Andrews (Szkocja). W r. 1943 został mianowany delegatem Polskiego Min. WRiOP w nowo utworzonym obozie dla uchodźców polskich z ZSRR (głównie dzieci i młodzieży) w Santa Rosa, w Meksyku (stan Guanajuato). Do Santa Rosa przyjechał 4 IX t.r. Kierował w obozie sprawami oświatowymi i odgrywał ważną rolę w jego zarządzie. Uruchomił kolejno: szkołę podstawową dla 500 dzieci, następnie kursy licealne, które w r. 1945 przekształciły się w państwowe gimnazjum ogólnokształcące z prawie setką uczniów, i wreszcie (1 III 1944) szkołę zawodową, początkowo w formie kursów zawodowych. Uczestniczył w utworzeniu ogrodu szkolnego, biblioteki osiedla i uroczyście je otwierał w lutym 1944. Wspomagał harcerstwo, organizował wycieczki turystyczne dla młodzieży szkolnej w celu poznania Meksyku. Napisał w tym czasie kilka prac na temat wulkanów Meksyku, m.in. Colima to wulkan zły (León 1945), W kraterach Ceboruco (nie ustalone m. i r. w.). Zajmował się również sprawami wydawniczymi oraz organizowaniem wystaw fotograficznych. W czerwcu 1944 S. został mianowany członkiem Komitetu Doradczego dla Santa Rosa powołanym przy Delegaturze polskiego Min. Pracy i Opieki Społecznej w León. Po stworzeniu w Londynie «Polskiej Opieki Społecznej» w r. 1945 został członkiem Komisji ds. uchodźców w Meksyku, kierowanej przez Henryka Stebelskiego. W ocenie współpracowników S. był «pewny siebie, trochę apodyktyczny i uparty», co przyczyniło się do powstania ostrego konfliktu z zarządzającym kolonią delegatem Min. Pracy i Opieki Społecznej Bohdanem Szmejką.
Po zamknięciu obozu w końcu r. 1946 S. przeniósł się do pobliskiego miasta León, gdzie założył sklep z artykułami fotograficznymi. Następnie został tamże kierownikiem sklepu «American Photo Supply S.A.». W l. sześćdziesiątych prowadził badania wulkanów Meksyku: Orizaba, Popocatépetl, Nevado de Toluca; uczestniczył też w ekspedycji zajmującej się kompleksowymi badaniami wulkanu Fuego de Colima w r. 1969. Brak informacji o dacie i miejscu śmierci S-y.
S. ożenił się prawdopodobnie w r. 1945 lub 1946, żona miała na imię Maria, nie wiadomo, czy z tego związku pozostały dzieci. Wdowa, zamieszkała w Guadalajarze, przechowywała spuściznę archiwalną po S-cie.
Romero-Aceves R., Colima, Ensayo enciclopédico, México 1984 s. 413; – Bugaj T., Dzieci polskie w krajach pozaeuropejskich 1939–1949, Jelenia Góra 1982; Carreño G., Zack de Zukerman C., El convenio ilusorio. Refugiados Polacos de guerra en México (1943–1947), México 1998 s. 169; Jacewicz A., Santa Rosa. Osiedle polskie w Meksyku, Londyn [b. r. w.] s. 36–9, 44, 46, 48, 53, 54; Krzywicka-Adamowicz H., Meksyk. Orzeł, wąż i opuncja, W. 1963 s. 71–83; Paradowska M., Polacy w Meksyku i Ameryce Środkowej, Wr. 1985; Wróbel E. i J., Rozproszeni po świecie. Obozy i osiedla uchodźców polskich ze Związku Sowieckiego 1942–1950, Chicago 1992 s. 117–18, 122–3; – AAN: Ambasada RP w Londynie, sygn. 1830 k. 19; Archivo General de la Nación w Meksyku: Zespół «Migraciónes», pudło «Polacos»; Arch. Muz. Pol. w Chicago: Zbiór Santa Rosa, Stebelski H., „Dzienniki” z dn. 4 IX 1943, 29 VI i 29 VIII 1945 (rkp.); Arch. Uniw. Warsz.: Wydz. Human. Komisja Egzaminów Magisterskich (Sobota Feliks nr albumu: 45376); Inst. Pol. i Muz. Gen. Sikorskiego w Londynie: KOL 8245, A. XII. 59/7.
Krzysztof Smolana