Rozwadowski Florestan Brutus (1822–1879), kartograf i zarządca prowincji w Brazylii. Ur. 17 XI w Lisiatyczach w obwodzie stryjskim, był prawnukiem Antoniego, kasztelana halickiego (zob.), synem Oktawa, ziemianina, i Marii ze Strowskich, miał braci Oskara, majora austriackiego, i Ryszarda, ziemianina. Pochodził z hrabiowskiej linii tego rodu.
Do gimnazjum R. uczęszczał we Lwowie, w l. 1837–42 studiował inżynierię wojskową w Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Wiedniu jako stypendysta rządowy, w l. 1842–8 służył w 2 p. saperów; awansował do stopnia kapitana w Weronie. W l. 1848–9 brał udział jako major inżynierii w powstaniu węgierskim, po jego upadku internowany przejściowo w Tulczy, nie znalazł służby w Turcji i na propozycję konsula brazylijskiego w Konstantynopolu wyemigrował przez Włochy do Brazylii, gdzie zjawił się w latach pięćdziesiątych i wstąpił do armii brazylijskiej jako major inżynierii a z czasem pułkownik i członek sztabu generalnego. Zasłużył się dla tego kraju przez szeroko podjęte prace topograficzne, geodetyczne, a przede wszystkim przez pierwsze skartografowanie nie zbadanych dotąd puszcz środkowego i górnego biegu Amazonki w prowincji Amazonia. W r. 1857 zaproponował cesarzowi Pedro II intensywniejszą imigrację cudzoziemców dla gospodarczego podniesienia kraju i opublikował – m. in. broszurę O govermo e a colonização ou Consideração sobre e Brasil e o engajamento de estrangeiros (Rio de Janeiro 1857).
W związku z wybuchem powstania styczniowego R. wyjechał do Europy. Nie wiadomo, czy uczestniczył w partyzantce. W lutym 1864 otrzymał od Rządu Narodowego (RN) nominację na komisarza przy generalnym organizatorze Polskich Sił Morskich. Bawił wówczas w Paryżu; agentowi wojskowemu RN przedłożył Mémoire sur l’emploi de forces polonaises contre la Russie sur mer. W korespondencji z organizatorem, kpt. Władysławem Zbyszewskim, omawiał kwestię zapewnienia wyprawie morskiej środków finansowych. Już w marcu polski statek «Kiliński» został internowany w Maladze, zaś R. zdał wszystkie tyczące się tej sprawy dokumenty Komisji Długu Narodowego. Dn. 16 IX 1864 ogłosił ulotkę adresowaną do Aleksandra Guttrego List otwarty w sprawie projektu ogłoszonego przez jedną z rzeczy pospolitych Południowej Ameryki dla zaciągania cudzoziemców w szeregi swojego wojska. Przypuszczano, że chciał organizować polską kolonię wojskową w Patagonii, R. miał jednak na myśli Brazylię, dokąd też wkrótce powrócił. Z czasem został zarządcą prowincji São Paulo i tam, a także do bardziej na południe położonych rejonów, skierował się potem polski ruch emigracyjny. Na stanowisku tym pozostał do śmierci. Zmarł 27 XI 1879 w São Paulo.
W małżeństwie zawartym we Włoszech z Rafaelą Vittalini, księżniczką Bracciano (zm. 1906), miał R. dwu synów: Antoniego i Oktawa.
Antoni Stanisław (1850–1906), dr praw, adwokat, był w r. 1892 konsulem włoskim w São Paulo, a w l. 1894–1906 generalnym konsulem włoskim w Chicago.
W. Enc. Powsz. (PWN), XIII (błędne daty życia); Bolek, Who’s Who in Polish America; Polska i Polacy w cywilizacjach świata, I 46, 47; Zieliński, Mały słownik pionierów; Borkowski, Almanach; tenże, Genealogie; Uruski, XV 284; Więckowska, Zbiory batignolskie; – Borejsza J., Emigracja polska po powstaniu styczniowym, W. 1966; Bratkowski S., Bezdomni w historii, „Kulisy” 1973 nr 28 s. 3; Dziewięć wieków geografii polskiej, W. 1967; Gatti F., Geschichte der k.k. Ingenieur und k. k. Genie Akademie 1717–1869, Wien 1901 I 769; Głuchowski K., Materiały do problemu osadnictwa polskiego w Brazylii, W. 1927; Groniowski K., Polska emigracja zarobkowa w Brazylii 1871–1914, Wr. 1972; Kieniewicz S., Powstanie styczniowe, W. 1983; Kozłowski E., Generał Józef Hauke-Bosak 1834–1871, W. 1973; Medyński A., Rozwadowscy w powstaniu styczniowym, Lw. 1919 s. 24 (z błędami); Paradowska M., Polacy w Ameryce Południowej, Wr. 1977; Pyzik S., Los Polacos en la Republica Argentina y America der Sur desde el año 1812, Buenos Aires, 1966; Zieliński S., Dr Józef Siemiradzki, W. 1935 s. 6; – Dok. Wydz. Wojny; – B. Czart.: rkp. 5656, 5742, Ew. 964, 1150, 1162, 1564; B. Ossol.: rkp. 7988, 7990; Muz. Polskie w Chicago: Odpisy korespondencji R-ego z 1864 r. w papierach M. Haimana.
Stanisław Marian Brzozowski