Bogdanowicz Florjan († 1894), syn Grzegorza, urodził się w zaborze austrjackim ok. r. 1845. Jako uczeń gimnazjum w Warszawie brał udział w powstaniu 1863 r. Emigrował potem zagranicę i studjował na politechnice w Zurichu. Uczestniczył w próbie uwolnienia Nieczajewa na dworcu zurychskim, kiedy wysyłano go do Rosji w październiku 1872 r. W r. 1876 już jako docent Uniwersytetu Lwowskiego organizował przesyłanie nielegalnych wydawnictw zagranicznych do Rosji. Aresztowany dwukrotnie i postawiony pod śledztwo pod zarzutem rozpowszechniania literatury rewolucyjnej w Kijowie, skazany został w r. 1879 na pozbawienie praw i 6 lat katorgi (wyrok ten w drugiej instancji uległ skróceniu do lat 4-ech). Przybył na Karę w marcu 1880 r., w r. 1883 zesłany na pobyt do gub. jakuckiej. W r. 1887 jako obcy poddany wysiedlony został z Rosji. Zamieszkał we Lwowie i umarł tam 14 VI 1894 r.

Słownik Biograficzny Działaczy Rewolucyjnych, Moskwa 1929.

                                                            Maksymiljan Meloch