Rexin Franciszek Ludwik h. własnego (1697–1768), generał major wojsk polskich. Ur. 12 VI w miejscowości Wódka (Woedtke) w pow. lęborskim, był synem Jana Ernesta, kapitana w służbie duńskiej, a potem polskiej, i Justyny Elżbiety z Schachmannów, młodszym bratem Michała Ernesta (zob.).
R. uczył się najpierw pod nadzorem nauczyciela domowego, a następnie, wraz z bratem Michałem Ernestem, w kolegium jezuickim w Starych Szkotach pod Gdańskiem do r. 1714. W przeciwieństwie do brata R. nie przeszedł na katolicyzm, pozostał przy protestantyzmie. Ok. r. 1714 rozpoczął służbę wojskową w armii pruskiej jako podchorąży w regimencie księcia heskiego Jerzego. Brał udział w wojnie przeciwko Szwecji, m. in. uczestniczył w oblężeniu Stralsundu (1715 r.). W r. 1716 chorąży, a w r. 1723 podporucznik, w r. 1726 porzucił armię pruską i w randze kapitana sztabu objął służbę w wojsku polskim w regimencie dragonii gen. majora Ernesta K. Przebendowskiego. W ostatnich miesiącach życia Augusta II R. dowodził kompanią Gwardii Kor. Po śmierci Augusta II (1733) R., podobnie jak inni członkowie rodziny, opowiedział się po stronie jego syna. Zapewne porzucił służbę w Gwardii Kor. i prawdopodobnie w r. 1734 (maj–czerwiec) brał udział w oblężeniu Gdańska. Być może już we wrześniu 1736 został wiceekonomem malborskim przy bracie Michale Erneście, który objął wówczas ekonomię malborską. W t. r. mianowany został podpułkownikiem w regimencie dragonii w armii kor., a od 21 VII 1739 był pułkownikiem w regimencie dragonii gen. Piotra Wodzickiego. W r. 1753 otrzymał nominację na generała majora, lecz jeszcze w t. r. podał się do dymisji. Za panowania Stanisława Augusta, po zawiązaniu się dysydenckiej konfederacji toruńskiej w r. 1767 R. zachował lojalność wobec króla i ani on, ani żaden z jego synów nie podpisał aktu konfederacji.
W r. 1739 był R. administratorem star. tczewskiego. Prawdopodobnie w l. 1755–63 dzierżawił Berwałd od brata Michała Ernesta, który kupił tę królewszczyznę w r. 1753. Po śmierci R-a dzierżawę tę trzymała jego żona z synem Michałem Ernestem (P. Czaplewski uznał ją za wdowę po bracie R-a, również Michale Erneście, i nie uwzględnił R-a w wykazie dzierżawców berwałdzkich). W r. 1762 brat Michał Ernest przekazał R-owi rodowy, stale powiększany majorat gniewińsko-wódczański w pow. lęborskim. R. nabył także majątek Tawęcino w pow. lęborskim. R. zmarł po krótkiej chorobie 8 VII 1768. Zapewne pochowano go w Saulinie.
Z małżeństwa z Elżbietą Eufrozyną Ludwiką (ślub 15 II 1735), córką pułkownika Michała Gotfryda Rexina, R. miał córkę Karolinę Fryderykę i 6 synów. Czterech z nich służyło w wojsku polskim: Karol Ludwik (zm. 1776), podpułkownik, Michał Ernest (zm. 1809), kapitan, Franciszek Teodor, kapitan artylerii, Jan Krzysztof, kapitan. Henryk August Łukasz był chorążym w wojsku pruskim. Szósty syn Jan Gneomar (zm. po 1810), od 25 VII 1765 star. malborski (zawarł zapewne ugodę z Ignacym Przebendowskim, który otrzymał 8 VII t. r. konsens królewski na objęcie tego starostwa), 27 IX 1772 złożył przysięgę królowi pruskiemu Fryderykowi II. Interesował się zamkiem malborskim, zostawił jego plany i rysunki, wykorzystane następnie przy pracach nad restauracją zamku w 1. poł. XIX w.
Ledebur L., Adelslexicon der Preussischen Monarchie, Bd II, Berlin [b. r.]; Szeliga-Żernicki E., Der Polnische Adel, Hamburg 1900 II 274; Czaplewski, Senatorowie Prus Król., s. 51, 132, 200; – Arszyński M., Dzieło sztuki – historia – polityka, „Zapiski Hist.” T. 50: 1985 z. 4 s. 115; Bär M., Der Adel und der adlige Grundbesitz in Polnisch-Preussen, Leipzig 1911 s. 5; Flanss R., Die Infanterie-Regimenter der Kron-Armee: „Königin von Polen” und „Prinz von Polen” zur Zeit ihres Aufenthalts in (West-) Preussen, „Zeitschr. des hist. Vereins für den Regierungsbezirk Marienwerder” H. 4: 1881 s. 112–13; Krzemiński J. M., Od Sasa do Sasa. Królewskie popasy w Malborku, „Roczn. Gdań.” T. 45: 1985 z. 1; Schultz F., Geschichte des Kreises Lauenburg in Pommern, Lauenburg 1912 s. 350, 363, 429, 445, 450; – Schmit Ch., Die unschätzbare… wurden bey den… Herrrn Franz Ludwig von Rexin…, Danzig 1769; J. H. Schneider’s… Mittheilungen aus der Geschichte Dirschau’s, Wyd. A. Bertling, „Zeitschr. des Westpreussischen Geschichtsvereins” H. 14: 1885 s. 109; Westpreussen unter Friedrich dem Grossen, Wyd. M. Bär, Leipzig 1909 II 544; – AGAD: Sigillata, t. 26 k. 108; Arch. Państw. w Gd.: Akta zboru ewangelicko-reformowanego w Zwartowie, 972/1 s. 97; Arch. Diec. Warmińskiej w Olsztynie: rkp. AB, H–11: Historia Residentiae Marieburgensis … Pars I; Arch. Państw. w Tor.: Akta m. Torunia VIII nr 60.
Aleksander Klemp