Schramm Franciszek Marian, pseud. Myśliwy (1920–1989), adwokat, działacz w dziedzinie sportu i turystyki samochodowej. Ur. 8 XII we Lwowie, był synem Franciszka, dyrektora przedsiębiorstwa naftowego «Polmin», zamordowanego przez NKWD we Lwowie w r. 1941, i Izabelli z Proniów.
S. uczęszczał do VIII Gimnazjum i Liceum Humanistycznego we Lwowie, w którym uzyskał w r. 1939 świadectwo dojrzałości. W l. 1940–1 był więziony przez NKWD w Stanisławowie. W r. 1941 wyjechał wraz z matką do Warszawy, gdzie do r. 1944 pracował jako praktykant handlowy w firmie «Skład Maszyn Biurowych Eryka Pronia» należącej do jego wuja. W okresie tym był członkiem Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim 1944 r. walczył na Czerniakowie; ranny, został ujęty przez Niemców. Następnie deportowany, uciekł z transportu w okolicach Nitry na Słowacji i ukrywał się u gospodarza w Tormos koło Nitry do r. 1945. W końcu kwietnia 1945 wrócił przez zieloną granicę do kraju.
W maju t.r. S. zapisał się na Wydz. Prawa UJ. Studia prawnicze ukończył w trybie przyspieszonym i 8 VII 1947 uzyskał dyplom magistra praw. W l. 1947–9 był współwłaścicielem firmy handlowej artykułów papierniczych «Lema» w Krakowie. W l. 1949–61 pracował kolejno jako: referent prawny, kierownik działu inwestycji i kierownik działu technicznego w Centrali Produktów Naftowych w Krakowie. W tym okresie ukończył kurs dla radców prawnych w zakresie ustawodawstwa gospodarczego. W l. 1961–4 odbył aplikację adwokacką w Zespole Adwokackim nr 1 w Krakowie, pracując równocześnie jako radca prawny w Krzeszowickich Zakładach Kamienia Budowlanego. Od 1 IX 1964 aż do śmierci był adwokatem, a od r. 1969 również kierownikiem Zespołu Adwokackiego nr 1 w Krakowie. Zajmował się głównie sprawami związanymi z wypadkami samochodowymi i był biegłym sądowym w sprawach motoryzacyjnych. Prowadził również w tym zakresie szkolenie aplikantów adwokackich w ramach Rady Adwokackiej w Krakowie.
S. był społecznym działaczem sportowym i turystycznym w dziedzinie automobilizmu i turystyki samochodowej. Wraz z synem Wojciechem zdobył w r. 1968 wicemistrzostwo Polski w rajdach samochodowych. Od r. 1966 brał wielokrotnie udział razem z żoną w Ogólnopolskich Rajdach Żubrów organizowanych przez Automobilklub Krakowski dla działaczy i byłych zawodników sportu samochodowego. Uprawiał też turystykę narciarską i wędkarstwo. Był prezesem Automobilklubu Krakowskiego w l. 1974–82, prezesem Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Motorowego (PZMot) w Krakowie w l. 1983–9 oraz członkiem Zarządu Głównego tegoż Związku w Warszawie. Był w l. 1978–82 radnym Dzielnicowej Rady Narodowej Kraków–Krowodrza. Przez wiele lat współpracował z Krakowskim Klubem Motorowym Inwalidów «Motosprawność». S. zmarł 26 VI 1989 w Krakowie, pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1957), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1984), Złotą Odznaką za Pracę Społeczną dla m. Krakowa (1979), Srebrną Odznaką i Tytułem Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej (1980).
Żonaty od r. 1946 z Alicją z Barwików (ur. 1923), dr hab. medycyny, kierowniczką Wojewódzkiej Przychodni Rehabilitacyjnej w Krakowie i docentem Akad. Wychowania Fizycznego w Krakowie, miał S. dwóch synów: Wojciecha (ur. 1948), inżyniera mechanika, dyrektora firmy «Sabba» w Krakowie, i Pawła (ur. 1951), geologa, pracownika naukowego Politechn. Krak.
Wczoraj i dziś. 80 lat Automobilklubu w Krakowie 1908–1988, [b. m. i r. w.] passim; – „Dzien. Pol.” 1989 nr 150, 153, 154, 165, 167; „Tempo” 1989 nr 74 s. 2; „Tyg. Powsz.” 1989 nr 28; – Arch. UJ: sygn. WP III 193, S III 310, 316; – Informacje uzyskane w Automobilklubie Krakowskim i Zarządzie Okręgu PZMot. w Kr.; – Dokumenty i informacje żony, Alicji Barwik-Schramm i syna, Wojciecha z Kr.
Kazimierz Toporowicz