Skowronek Gottlieb (Bogumił), pseud.: Stary Mazur B., Bogumił (ok. 1833–1913), rolnik, ludowy pisarz mazurski. Był Mazurem wyznania ewangelicko-augsburskiego, o jego stosunkach rodzinnych wiadomo tylko, że pochodził z niezamożnej rodziny chłopskiej.

W młodości S. udał się na emigrację zarobkową do Westfalii, gdzie zetknął się z polskimi organizacjami społecznymi i oświatowymi. Potem osiadł jako rolnik we wsi Połom (pow. Olecko). Nawiązał współpracę z prasą polską na Mazurach, m.in. z „Gazetą Ludową” wychodzącą w l. 1896–1902 w Ełku, a w l. 1901–2 w Szczytnie, oraz ze szczycieńskim „Mazurem” (od r. 1906). S. był Mazurem uświadomionym narodowo, o czym świadczą zarówno jego wiersze, jak i liczne korespondencje, w których występował w obronie mowy polskiej, a przeciw germanizatorom. W porównaniu z innymi współczesnymi korespondentami i poetami ludowymi z Mazur, S. stosunkowo dobrze posługiwał się polszczyzną, o czym m. in. świadczyć może jego najpopularniejszy wiersz Polska mowa nie zaginie. Pełną bibliografię jego utworów ustalić trudno, zarówno z powodu braku kompletu czasopism mazurskich sprzed r. 1914, jak i ze względu na to, że pisał pod pseudonimami i kryptonimami, a często bezimiennie. S. zmarł w grudniu 1913.

S. był stryjem zniemczonych i swego czasu popularnych w Niemczech pisarzy niemieckich: Fritza (1858–1939) i Richarda (1862–1932) Skowronnków.

Oracki, Słown. Warmii XIX i XX w. (bibliogr.); – Martuszewski E., Nawet kamień, Ł. 1965 s. 114–41; Olecko, Olsztyn 1974; Oracki T., Rozmówiłbym kamień…, W. 1976; Syska H., Okruchy zdarzeń, W. 1968 s. 108–19; – Poezja ludowa Warmii i Mazur. Antologia, Wybór i oprac. T. Oracki, W. 1957 s. 53, 124: – „Mazur” (Szczytno) 1913 nr 3, 101, 103, 1914 nr 2, 3, 9.

Tadeusz Oracki