Steinbornowa z Kawczyńskich Helena Tomila (1875–1952), działaczka społeczna w Toruniu.
Ur. 10 II w Czarnkowie, była córką Juliana Kawczyńskiego, urzędnika sądowego, i Idy Bronisławy z Winieckich.
Od r. 1884 uczyła się w internacie żeńskim Anny i Anastazji Danysz w Poznaniu, który ukończyła w r. 1891. Dn. 29 V 1894 była współzałożycielką m.in. z Heleną Rzepecką Tow. Przyjaciół Wzajemnego Pouczania się oraz Opieki nad Dziećmi «Warta», prowadzącego wśród absolwentek szkoły tajne nauczanie historii, literatury i języka polskiego. Dn. 15 X 1900 wyszła za mąż za Ottona Steinborna (zob.) i przeniosła się do Torunia, gdzie poświęciła się działalności społecznej. W l. 1910–13 wchodziła w skład Dyrekcji Tow. Pomocy Naukowej dla Dziewcząt, 1 IX 1911 była współzałożycielką Tow. Czytelni Kobiet, a 8 XII r.n. została członkiem honorowym Tow. Śpiewu «Lutnia». W r. 1915 zaangażowała się w tworzenie tzw. «Wełnianki», instytucji charytatywnej zajmującej się zbiórką odzieży dla ofiar wojny. W ramach Komitetu Pomocy Wojennej (Kriegswohlfahrtspflege) oraz tzw. bazaru gwiazdkowego, prowadziła działalność na rzecz Polaków służących w armii niemieckiej. W r. 1917 wraz z mężem założyła Tow. Muzealne, które m.in. organizowało wykłady poświęcone sztuce, historii, literaturze i ekonomii, a z Wandą Szuman i Haliną Urbańską organizowała w ramach Tow. Czytelni Ludowych, Zjednoczone Czytelnie, w których propagowano polskie książki i czasopisma. T.r. otrzymała od władz niemieckich pozwolenie na prowadzenie przez członkinie «Wełnianki» nauki języka polskiego dla dorosłych i młodzieży. Dom Steinbornów był wówczas ogniskiem polskości, w którym organizowano tzw. żywe obrazy, statyczne przedstawienia wg znanych płócien malarstwa polskiego XIX w. W l. 1917–20 działała w tajnym harcerstwie; z jej inicjatywy ufundowano sztandar dla toruńskiego Hufca ZHP. Dn. 6 V 1918 została skarbnikiem Pomorskiego Tow. Opieki nad Dziećmi (sekcja Wojewódzkiej Rady Opieki Społecznej), a w czerwcu t.r. zastępcą sekretarza Tow. Muzealnego. Dn. 17 XI weszła w skład zarządu powstałej wtedy toruńskiej Polskiej Rady Ludowej, a w r. 1919 przewodniczyła powołanemu przez nią Komitetowi Powitania Wojsk Polskich (do ich wkroczenia do Torunia 18 I 1920). W l. 1921–3 była prezesem i do r. 1935 członkiem zarządu Pomorskiego Okręgu PCK. Dn. 21 X 1922 wstąpiła do Tow. Opieki Moralnej nad Dziewczętami i Kobietami, którego celem było m.in. finansowanie miejscowej Lecznicy Dobrego Pasterza. W r. 1927 opublikowała Garść wspomnień z dni wkroczenia wojsk polskich do Torunia w r. 1920 („Księga pamiątkowa Bractwa Strzeleckiego w Toruniu”, Tor.). Od r. 1935 współpracowała z Pomorską Rozgłośnią Radiową, m.in. prowadziła cykl audycji o dziejach m. Torunia i jego zabytkach; znaczną popularność przyniosły jej porady dla gospodyń domowych. Współorganizowała prace wykopaliskowe na terenie zamku krzyżackiego oraz angażowała się w ratowanie przed rozbiórką miejskich murów obronnych. Okres drugiej wojny światowej spędziła w Toruniu; w swoim mieszkaniu prowadziła tajne nauczanie historii i literatury dla dziewcząt. Po wyzwoleniu miasta, w r. 1945, kontynuowała współpracę z miejscową Rozgłośnią Polskiego Radia. Założyła grupy terenowe Tow. Pomocnic Domowych, działała w toruńskim Tow. Przemysłowym. S. zmarła 23 X 1952, została pochowana na cmentarzu przy ul. św. Jerzego. Była odznaczona Złotą Odznaką Czerwonego Krzyża (1924).
W małżeństwie z Ottonem Steinbornem miała S. troje dzieci: synów Witolda i Adama (zob.) oraz córkę Bognę Halinę (informacje o dzieciach w życiorysie męża).
W r. 1964 Miejska Rada Narodowa w Toruniu przemianowała ulicę Ottona Steinborna na ul. Heleny i Ottona Steinbornów.
Słownik biograficzny katolicyzmu społecznego w Polsce, L. 1995 (bibliogr.); Słown. pol. tow. nauk., II cz. 3; Wybitni ludzie dawnego Torunia, Red. M. Biskup, W.–P.–Tor. 1982; – Internet: www.oil.org.pl; – Borzyszkowski J., Inteligencja polska w Prusach Zachodnich 1848–1920, Gd. 1986; Historia Torunia, Red. M. Biskup, Tor. 2003 III cz. 1; Kasprzyk J., Patriotka i działaczka społeczna. W czterdziestą rocznicę śmierci Heleny Steinbornowej (1875–1952), „Nowości. Dzien. Toruński” 1992 nr 212; Koszytkowska M., Życie i działalność Heleny Steinbornowej (1875–1952), (praca magisterska z r. 2004 na Uniw. Mikołaja Kopernika); Przybyszewski K., Toruń w latach Drugiej Rzeczypospolitej (1920–1939), Tor. 1994; Steinbornowa J., Działalność społeczna Ottona i Heleny Steinbornów, „Roczn. Toruński” T. 2: 1967 s. 87–104; Welker L. J., Całe życie dla innych. Helena Steinbornowa (1875–1952), działaczka narodowa i społeczna, „Nowości. Gaz. Pomorza i Kujaw” 2002 nr 240; – AP w Tor.: Dissoluta Steinbornów, nr 60a; B. Uniw. Mikołaja Kopernika: rkp. 1249 k. 3–4 (życiorys S-ej).
Mieczysław Wojciechowski