Jawurek (Jawórek) Henryk Aleksander (1831–1895), lekarz żyrardowski. Ur. 14 VII w Częstochowie, syn Jana, muzyka. Po ukończeniu Gimnazjum św. Anny w Krakowie w r. 1845 uzyskał stopień doktora medycyny 25 VII 1857 r. w Uniw. Krak. Był przez dwa lata asystentem, a później adiunktem Kliniki Chirurgicznej UJ, prowadzonej przez prof. L. Bierkowskiego. W r. 1859 został doktorem chirurgii na podstawie rozprawy o operacjach plastycznych. W styczniu 1860 r. przeniósł się do Wiskitek i objął obowiązki lekarza w miejscowym szpitalu. Przebywał tu do r. 1875, po czym osiadł na stałe w Żyrardowie, gdzie zdobył poważanie i sympatię, szczególnie wśród robotników, jako ofiarny i bezinteresowny lekarz zakładów fabrycznych. Mimo trudności pracy naukowej na prowincji, J. publikował prace kazuistyczne w czasopismach krajowych. Przełożył i wydał własnym nakładem w r. 1863 T. Plaggego „O przyczynach chorób umysłowych i samobójstwa, zarys psychiatryczny”, ponadto opublikował 7 prac głównie z zakresu chirurgii w „Tygodniku Lekarskim”. Uzyskał nagrodę Tow. Lekarskiego Warszawskiego za rozprawę De insania, zawierającą sprawozdanie naukowe z działalności zakładu psychiatrycznego na podstawie 30-letnich obserwacji. Praca ta pozostała w rękopisie. Poza tym zajmował się popularyzacją medycyny w czasopismach periodycznych, w których także omawiał sprawy zawodowe. Zmarł J. 12 IX 1895 r. w Żyrardowie. Żonaty z Emilią z Limprechtów, pozostawił córkę Jadwigę, pedagoga.

W. Enc. Ilustr.; Kośmiński, Słownik lekarzów; – Leniek J., Książka pamiątkowa ku uczczeniu jubileuszu trzechsetnej rocznicy założenia Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, Kr. 1888; – „Medycyna” R. 30: 1895 nr 38 s. 800; „Przegl. Lek.” R. 34: 1895 nr 38 s. 554; „Tyg. Ilustr.” 1895 2. płr. nr 38 s. 191; – Arch. UJ: S II 447. 1852/53. I półr. (Rodowody studentów).

Piotr Szarejko