Nowak Henryk, krypt. Dr. H. N. (1897 – po 1939), prawnik, działacz bankowy. Ur. 19 I w Brzostku (pow. Pilzno w Krakowskiem), był synem Jana, stolarza, właściciela domu w Tarnowie. Po zdaniu matury w gimnazjum klasycznym w Tarnowie w r. 1916 wstąpił w r. akad. 1916/17 na Wydział Prawa i Administracji UJ. Podczas wojny polsko-radzieckiej służył w WP, po czym, w stopniu kapitana piechoty, przeszedł do rezerwy. We wrześniu 1921 otrzymał absolutorium, a w listopadzie 1922 uzyskał stopień doktora praw UJ. W r.n. rozpoczął pracę w Polskiej Krajowej Kasie Pożyczkowej, a na jesieni 1924 został referentem w Biurze Ekonomicznym Banku Polskiego (BP). Po dwuletniej aplikanturze w Sądzie Okręgowym w Warszawie złożył następnie egzamin sędziowski w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie. Przez pewien czas był również sędzią śledczym przy sądzie wojskowym w stolicy. Głównym przedmiotem zainteresowania N-a pozostawały problemy teorii i historii bankowości. W tej dziedzinie działał od r. 1926 w Tow. Ekonomistów i Statystyków Polskich i wiele publikował. Wraz z Tomaszem Józefem Buczkowskim był m.in. współautorem prac: Bank Polski 1828–1928 (W. 1928) i Rozwój kredytu w latach 1918–1928 („Bilans gospodarczy dziesięciolecia Polski Odrodzonej”, P. 1929 II). Ogłosił też kilka artykułów, m.in.: Kredyty zagraniczne uzyskane przez Niemcy, Austrię i Czechosłowację w r. 1925 („Przem. i Handel” 1926), Rozwój Pocztowej Kasy Oszczędności w 1926 r. (tamże 1927), Rynek giełdowy w Polsce (tamże), Rozwój Banku Gospodarstwa Krajowego (tamże), Podwyższenie stopy procentowej Banku Polskiego (tamże 1929), W sprawie organizacji rynku pieniężnego w Polsce (tamże 1930), Działalność Państwowego Banku Rolnego w r. 1928 („Ruch Prawn. i Socjol.” 1929). Jako pracownik BP wyjechał w r. 1929 na krótkie studia do Londynu w celu poznania organizacji Banku Angielskiego (Bank of England) i rynku tego kraju. Po powrocie w r. 1930 został kierownikiem Biura Ekonomicznego Wydziału Kredytowego BP, zaś w grudniu t.r. – asystentem w katedrze polityki bankowej Wyższej Szkoły Handlowej (WSH) u prof. Feliksa Młynarskiego. W r. 1932 ogłosił najbardziej znaną swoją pracę pt. Bankowość w Polsce T. I (W.), a także artykuł Kryzys zaufania a rynek pieniężny Polski w 1931 r. („Pol. Gosp.”). Po odejściu ze Szkoły Głównej Handlowej (dawnej WSH) w r. 1934 N. skoncentrował się na pracy w BP. Pod koniec lat trzydziestych był zastępcą dyrektora Oddziału BP w Poznaniu, zaś w r. 1939 został zastępcą dyrektora Oddziału BP w Wilnie. Funkcję tę pełnił do połowy września t.r.; po wkroczeniu Armii Radzieckiej został 26 IX 1939 aresztowany. Daty śmierci N-a nie udało się ustalić. Nie wiadomo, czy założył rodzinę.
Pamiętnik Trzydziestolecia Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie 1906–1936, W. 1938 s. 258; – Ivánka A., Wspomnienia skarbowca 1927–1945, W. 1964; – AAN: Zespół Bank Polski, t. 283, 304, 627, 721; Arch. Szkoły Gł. Planowania i Statystyki: Teczka personalna asystenta SGH; Arch. UJ: S. II 516, 522, W. P. II 282–287, 495.
Wojciech Roszkowski