Scheuring Herman Zdzisław (1894–1963), lekarz, oficer 2. Korpusu Polskiego. Ur. 1 XI we Lwowie. Danych o rodzicach nie udało się ustalić.
S. ukończył VIII Gimnazjum we Lwowie w r. 1913 i rozpoczął studia na Wydz. Lekarskim Uniw. Lwow. Jako członek Drużyn Sokolich w sierpniu 1914 wstąpił do Legionu Wschodniego i wraz z nim odbył marsz ze Lwowa do Mszany Dolnej. Po rozwiązaniu się tam Legionu Wschodniego we wrześniu t.r. został wcielony do armii austro-węgierskiej, w której służył do końca wojny. W listopadzie 1918 w stopniu plutonowego walczył w obronie Lwowa (wraz z bratem Wiesławem, ur. 1901, członkiem POW, który poległ w wojnie 1920 r.), m.in. brał udział w walce o Szkołę Kadetów i dowodził placówką obrony przy ul. Sykstuskiej 42, za co otrzymał Krzyż Walecznych. Następnie uczestniczył w walkach z Ukraińcami i w wojnie polsko-sowieckiej w r. 1920. Potem S. wrócił na studia, zarazem działał w organizacjach studenckich, m.in. w Czytelni Akademickiej, był prezesem (1921/22) Wzajemnej Pomocy Medyków na Uniw. Jana Kazimierza (UJK), delegatem na I Zjazd Bratniej Pomocy w Poznaniu oraz przewodniczącym delegacji lwowskiej na I Zjazd Akademicki w Wilnie. W l. 1921–3 pracował jako demonstrator w Zakładzie Histologiczno-Embriologicznym UJK. Po ukończeniu studiów z dyplomem doktora medycyny w r. 1924, pracował jako kierownik sanatorium przeciwgruźliczego w Hołosku pod Lwowem, a następnie jako dyrektor sanatorium w Worochcie. W l. 1937–9 był starszym asystentem w Zakładzie Higieny UJK. Publikował prace naukowe w czasopismach lekarskich (także w niemieckich i francuskich), m.in. Przypadek zwyrodnienia torbielowatego nerek („Pol. Gaz. Lek.” 1925 nr 42). Na XII Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich w Warszawie w r. 1925 wygłosił referat O leczeniu stanów niedokrewności za pomocą przetaczania krwi, a na XV Zjeździe Lekarzy i Przyrodników Polskich we Lwowie w r. 1937 przedstawił trzy referaty: Rola wapnia w tworzeniu się trombiny, Wpływ chloroformu na krzepnienie krwi oraz Rola składników komórkowych w krzepnieniu krwi. Był członkiem Tow. Lekarskiego we Lwowie, a w r. 1938 współzałożycielem i pierwszym prezesem Oddziału Lwowskiego Związku Lekarzy Państwa Polskiego, był także członkiem jego władz okręgowych i Zarządu Głównego w Warszawie. Należał do Stronnictwa Narodowego (SN).
Kampanię wrześniową 1939 r. odbył S. jako lekarz 205. Szpitala Polowego, 25 XI t. r. przekroczył granicę węgierską, a następnie przedostał się na Bliski Wschód i wstąpił do Brygady Strzelców Karpackich. Od jesieni 1940 przez 8 miesięcy pracował na uniwersytecie w Kairze, zajmując się zagadnieniem zatruć fosgenem. Po przekształceniu Brygady w 3. Dyw. Strzelców Karpackich został komendantem jej Czołówki Transfuzyjnej, w stopniu kapitana odbył kampanię włoską 1944 r. i za udział w bitwie o Bolonię otrzymał Krzyż Walecznych. Powołany w r. 1945 do Naukowej Rady Lekarskiej 2. Korpusu Polskiego, po zakończeniu wojny organizował w t.r. zjazd lekarzy polskich w Bolonii. Na tamtejszym uniwersytecie wygłosił odczyt Wstrząs jako zjawisko biologiczne, opublikowany przez Dział Wydawniczy Delegatury Polskiego Czerwonego Krzyża w Bari (1946).
W r. 1946 wraz z 2. Korpusem S. wyjechał do Wielkiej Brytanii, po demobilizacji pracował w kilku szpitalach na angielskiej prowincji; opublikował A broad view of cancer („Lancet” 1958 t. 1 nr 7021). Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Londynie i zajął się pracą pisarską, m. in. opracował monografię lekarsko-historyczną Czy królobójstwo? Krytyczne studium o śmierci króla Stefana Wielkiego Batorego (Londyn 1964, wydaną już po śmierci S-a przez jego żonę). Zebrane przez niego poszlaki – zdaniem historyków – nie uzasadniają wystarczająco hipotezy otrucia króla. Na emigracji S. był członkiem Zarządu Koła Narodowego w Londynie, w czasopismach SN publikował artykuły polityczne i historyczne, m.in. Nasza emigracyjna polityka zagraniczna w dziesięć lat po Jałcie („Ruch Narod.” 1955 nr 2/3), współpracował z miesięcznikiem „Horyzonty”. Zmarł 16 IV 1963 w Londynie i został pochowany na Fulkan North Sheen Cemetery (sekcja 25 c. g., grób nr 68).
S. był żonaty z Zofią (nazwiska nie udało się ustalić), brak informacji o potomstwie.
Przegląd piśmiennictwa lekarskiego polskiego za r. 1925, W. 1929; Rocznik lekarski RP na r. 1933/34, W. 1933; Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie. Skład Uniwersytetu w l. akademickich 1921/22 i 1922/23, Lw. 1923; toż za r. 1938/39, Lw. 1938; – Album pamiątkowe. XII Zjazd Lekarzy i Przyrodników Polskich, W. 1926 s. 35–84 (fot.); Dwadzieścia pięć lat Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, Londyn 1971; Giertych J., Krótki życiorys autora. Zaproszenie do przedpłaty, „Horyzonty” (Paryż–Londyn–Nowy Jork) 1963 nr 84 (wkładka bez numeracji stron); Lwowskie środowisko naukowe w latach 1939–1945, W. 1991 s. 64; Obrona Lwowa 1–22 listopada 1918, Lw. 1936–9 II–III, Wyd. 2, W. 1993; – XLVII Sprawozdanie Czytelni Akademickiej we Lwowie za okres 1914–1923, Lw. 1923 s. 30; XII Zjazd Lekarzy i Przyrodników Polskich. Program obrad w sekcjach, W. 1925 s. 54; Program XV Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich we Lwowie, Lw. 1937 s. 42; Scheuring H., Czy królobójstwo?…, Londyn 1964 (tu życiorys i portret rysunkowy S-a); Sprawozdania Dyrekcji c.k. Gimnazjum VIII we Lwowie za lata 1909–1913; – „Nowiny Społ.-Lek.” 1938 nr 8 s. 118; – Wspomnienia pośmiertne i nekrologi z r. 1963: „Biul. Wewnętrzno-Organizacyjny Zrzeszenia Polskich Profesorów i Wykładowców Szkół Akademickich na Obczyźnie” (Londyn) nr 1 s. 15–6, „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” nr z 20 i 22 IV, „Goniec Karpacki” (Londyn) nr 1–2 s. 68–9 (Z. Kotkowski), „Horyzonty” nr 85–86 s. 125–9 (Giertych J.); – B. Pol. w Londynie: Materiały biograficzne.
Ryszard Terlecki