Biegański Ignacy (1726–1796), jezuita, Wielkopolanin, ur. 1 II, do zakonu wstąpił 1740, po ukończeniu filozofji i teologji został wysłany do Paryża na specjalne studja matematyki i astronomji. Skończywszy dwuletnie studja, nie powrócił do kraju, ale w r. 1756, po śmierci o. Radomińskiego, został zamianowany spowiednikiem królowej Marji, żony Ludwika XV, i aż do kasaty przebywał na dworze. Pośrednio jednak pobyt jego w Paryżu był pożyteczny, otaczał bowiem opieką innych jezuitów polskich, przebywających na studjach, ułatwiał im stosunki, pośredniczył w nabywaniu książek i instrumentów, a przedewszystkiem razem z I. Trąbczyńskim i St. Łuskiną postarał się u króla Stanisława i królowej Marji o ufundowanie gabinetów astronomiczno-fizycznych dla kolegjów w Warszawie i Poznaniu. Losy B. po kasacie zakonu nie są znane. W czasie rewolucji francuskiej wrócił do kraju. Zmarł w r. 1796 w Chobienicach.
Archiwum Centralne T. J.: Pol. 46–47; Catalogi breves, Pol. 37; Catalogus primus a. 1770; Załęski, Jezuici III; Bednarski St., Upadek i odrodzenie szkół jezuickich w Polsce, Kr. 1933; Enc. Jezuitów.
Ks. Stanisław Bednarski, T. J.
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.