Kozikowski Ignacy (1815–1900), powstaniec 1830/1 r., emigrant, pedagog. Ur. 1 II w Kurozwękach, pow. Staszów, syn Augusta i Marianny. Jako kadet wstąpił 27 III 1831 r. do armii powstańczej i służył w 3 p. piechoty liniowej. Dn. 30 V t. r. mianowany został podoficerem. Brał udział w bitwach pod Nurem, Ostrołęką (gdzie był ranny), Międzyrzeczem, Rachowem, Józefowem i Borowem. Wraz z korpusem gen. G. Ramorino przeszedł do Galicji, skąd emigrował do Francji. Studiował prawo w Poitiers i uzyskał tytuł bachelier ès droit; rozpoczął też studia medyczne, których nie skończył. W l. 1835–9 był członkiem Tow. Demokratycznego Polskiego (TDP). Podpisał Manifest towarzystwa (1836) i odezwę sekcji Poitiers w sprawie zmian organizacyjnych TDP (17 VIII 1838). Następnie w r. 1844 związał się z centrowym ugrupowaniem «Zjednoczenie». W r. 1848 wyjechał do Krakowa, gdzie w kwietniu t. r. wziął udział w starciach ulicznych. Następnie powrócił do Francji. Od ok. r. 1867 przez 30 lat był nauczycielem języka polskiego w Szkole Polskiej na Batignolles w Paryżu. W ostatnich latach życia (od 1897) pobierał rentę z Instytucji «Czci i Chleba» i z funduszu P. Russanowskiej. Zmarł w Paryżu 11 XI 1900 r. Pochowany został na cmentarzu Montmartre w Paryżu.
Tyrowicz M., Towarzystwo Demokratyczne Polskie, 1832–1863; W. 1964; – Gruss N., Szkoła polska w Paryżu, W. 1962; Lipkowski J., Groby polskie w Paryżu i okolicy, „Roczn. Tow. Pol. Liter.-Artyst. w Paryżu” T. 1: 1911/12 s. 256; – Ekielski J., Fundacja Pelagii Russanowskiej. Urywek z pamiętnika…, 1931 s. 128, 134; Krawiec L., Lista członków Towarzystwa Demokratycznego Polskiego z lat 1832–1851, w: Materiały do biografii, genealogii i heraldyki polskiej, Buenos Aires–Paryż 1963 I 62; Krosnowski, Almanach hist., s. 214; „Okólniki Tow. Demokr. Pol.” 1834/6 s. 123, 1838/40 s. 197; „Wywód Słowny Rozpraw i Akta Publ. Emigracji Pol.” 1844 s. 61; – Nekrologi: „Bull. Polonais” 1900 nr 148 s. 322, nr 149 s. 349–50; „Goniec Pol.” 1900 nr 4 s. 8; „Kraj” R. 19: 1900 nr 49 s. 14 (St. Krz.); – Informacje pisemne Szymona Konarskiego z Paryża.
Stanisław Konarski