Rychter Ignacy Lojola (1804–1844), pedagog, bibliotekarz, historyk. Ur. we Lwowie, był synem cześnika czernihowskiego Franciszka Borgiasza i Zofii z Bielińskich.
Uczył się R. w szkole w Zamościu, potem na pensjach prywatnych Francuza Moreau w Tomaszowie i Lwowie, a wreszcie w liceum w Zamościu (F. M. Sobieszczański, wg innych źródeł uczęszczał do liceum w Zamościu, a potem do szkoły wojewódzkiej w Szczebrzeszynie). W r. 1822 rozpoczął studia na Wydz. Nauk i Sztuk Pięknych Uniw. Warsz., równocześnie studiował teologię, studia ukończył otrzymując stopień magistra.
Już w wieku lat 17 rozpoczął pracę pedagogiczną w szkole szczebrzeszyńskiej, w czasie studiów zaś uczył w warszawskiej szkole wojewódzkiej pijarskiej. Po ich ukończeniu przez sześć lat był nauczycielem języka polskiego i łacińskiego w warszawskiej szkole wydziałowej dominikanów. W sprawozdaniach tej szkoły ogłosił rozprawki o Andrzeju Patrycym Nideckim (1826), Janie Alanie Bardzińskim (1827) oraz Wiadomość historyczną o kościele i klasztorze warszawskim XX. Dominikanów na Nowym Mieście (1828). Wyróżnione (choć nie drukowane) zostały dwie jego rozprawy konkursowe: teologiczna na temat spowiedzi przez Uniw. Warsz. oraz na temat odsieczy wiedeńskiej w r. 1683 przez lipską Societas Jablonoviana (1829). W r. 1830 Adrian Krzyżanowski przybrał R-a do współpracy nad biografią Mikołaja Kopernika przygotowywaną na zlecenie Tow. Przyjaciół Nauk mającą udowodnić jego polskość. Zamierzenie to udaremnił wybuch powstania listopadowego. R. ogłosił tylko po latach artykuł Trzecie stulecie sławy Kopernika („Kur. Warsz.” 1843 nr 18).
Od początku r. 1836 aż do śmierci R. był bibliotekarzem księgozbioru ordynacji Zamoyskich, 1 VII t. r. przedstawił ordynatowi Konstantemu Zamoyskiemu memoriał pt. Obraz ogólny Biblioteki… (B. Narod. w W.: rkp. BOZ 1567), w którym zawarł charakterystykę księgozbioru i krytykę pracy swych poprzedników. Równocześnie był wychowawcą i nauczycielem młodszych dzieci Stanisława Zamoyskiego. W r. 1841 R. ogłosił w „Bibliotece Warszawskiej” ostrą krytykę „Pamiętników o dziejach, piśmiennictwie i prawodawstwie Słowian” (1839) Wacława Aleksandra Maciejowskiego pt. Różnice zachodzące między „Pamiętnikami” W. A. Maciejowskiego a historią, która zyskała znaczny rozgłos i wywołała równie ostrą odpowiedź autora. R. interesował się także filozofią, występując jako zwolennik jej programowego eklektyzmu (rozprawka O filozofii eklektycznej czyli wyborowej, „Pielgrzym” 1842). W „Pamiętniku Religijno-Moralnym” ogłosił przekład z greckiego „Mowy przeciw i za Eutropiuszem” św. Jana Chryzostoma (1842), przygotował pracę bibliograficzną O wymowie pogrzebowej w Polsce (rkp. zaginął). Miał też współpracować z czasopismami zagranicznymi. Zmarł w Warszawie 26 (27?) XI 1844 i został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.
Z małżeństwa z Heleną z Doliwskich miał córkę Natalię.
Bibliogr. filozofii pol., II; Estreicher w. XIX; Enc. Org., XXII (F. M. S., tj. F. M. Sobieszczański); Filoz. w Polsce, Słown. (J. Keller); Gerber, Studenci Uniw. Warsz.; Słown. Pracowników Książki Pol.; Szulcowie J. i E., Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie, W. 1989 (bibliogr.); – Bardach J., W. A. Maciejowski i jego współcześni, W. 1971; Bieliński, Uniw. Warsz., II–III; [Karaś R.] Kar., Zapomniany bibliotekarz Ignacy Lojola Rychter, „Kur. Lubelski” 1961 nr 106; Potocki L., Wspomnienie I. L. Rychtera…, „Bibl. Warsz.” 1845 t. 4 s. 156–60; Skrodzki E., Wieczory piątkowe i inne gawędy, W. 1962.