Radziejowski Ignacy (1830 lub 1831–1864), powstaniec 1863 r., naczelnik m. Łodzi. Ur. w Warszawie w rodzinie szlacheckiej, był synem Aleksandra, nauczyciela; o matce brak danych.
R. uczęszczał do szkoły wydziałowej w Radomiu. Od r. 1862 był zatrudniony jako kontroler skarbowy w Administracji Rządowej Dochodów Skarbowych Tabacznych. Związany z warszawskim środowiskiem czerwonych, brał udział w przygotowaniach powstańczych. Do Łodzi przeniósł się w 2. poł. 1862 r. i został urzędnikiem w Rządowej Komisji Skarbu w fabryce tytoniowej Landau i Spółka. Tu objął na polecenie Komitetu Centralnego Narodowego (KCN) stanowisko naczelnika m. Łodzi. Był organizatorem konspiracyjnej siatki w mieście, dobierając sobie na setników trzech dzielnic: Staromiejskiej, Nowomiejskiej i Wólki, przedstawicieli robotników i rzemieślników łódzkich. Razem z ks. Józefem Czajkowskim R. usiłował przeciągnąć na stronę powstania rosyjskich oficerów miejskiego garnizonu. Starania te nie dały wyników, mimo iż kilku z nich złożyło przysięgę na wierność sprawie polskiej.
R. gromadził też broń, umundurowanie, a także ściągał podatek narodowy od obywateli. Posądzony o nadużycia, został odsunięty od naczelnictwa u schyłku 1862 r. (zapewne za sprawą białych). Jego następca, Józef Zajączkowski, wystawił mu nie najlepszą opinię jako człowiekowi i działaczowi spiskowemu, lecz uznał, iż «okazał w końcu piękny charakter». Rzekomo Zajączkowski otrzymał wraz z nominacją ustne polecenie od KCN pozbawienia życia swego poprzednika. Polecenia tego nie wykonał, lecz jak pisze miał go pod obserwacją «aby nie mógł być szkodliwym». Udział R-ego w walkach nie jest jasny, wiadomo, iż służył pod rozkazami Józefa Sawickiego (oddział łęczycki), a następnie w oddziale Roberta Skowrońskiego, już w stopniu oficera (pseud. Mucha) i dowódcy strzelców. Uczestniczył też w rekwizycji 80 000 rb. z kasy Banku Polskiego w Łodzi.
Aresztowany w sierpniu 1863, «zdradzony przez swego przyjaciela», którym był prawdopodobnie Aleksander Skrudziński, po trwającym ponad pół roku śledztwie został R. skazany na karę śmierci, którą to karę zatwierdził płk A. Broemsen, naczelnik wojenny m. Łodzi i okręgu. Wyrok wykonano przez rozstrzelanie 6 II 1864 w Grabinie pod Łodzią (wg źródeł polskich, zaś wg źródeł rosyjskich w Łodzi).
Nowolecki, Pamiątka dla rodzin pol., Cz. 1 s. 131 (tu data ur. 1835 lub 1836, stracenia 16 II); – Barszczewska A., Nurty walki, Ł. 1971; taż, Rodowód inteligencji łódzkiej, „Roczn. Łódz.” T. 26: 1978; Manikowski H., U źródeł powstania styczniowego w okręgu łódzkim, tamże T. 11: 1963; – Stupnicki H., Imionospis poległych i straconych ofiar r. 1863 i 1864, Lw. 1865 (data egzekucji 16 II); Zajączkowski J., Notatki z czasów powstania w roku 1863 a mianowicie w m. Łodzi i jego okolicach, w: Spiskowcy i partyzanci 1863 r., W. 1967; – „Roczn. Łódz.” T. 8: 1963 s. 48, 173; – Inst. Hist. Uniw. Łódz.: Zbiory Zakładu Hist. Pol. Nowożytnej, Kartoteka uczestników powstania styczniowego (Ł.), Oprac. L. Waszkiewicz.
Józef Śmiałowski