Czemeryński Ignacy Szczęsny (1830–1906), prawnik i publicysta, ur. się w Stanisławowie 29 XII. Był synem Damiana Cz-go, sekretarza trybunału apelacyjnego we Lwowie i Joanny z domu de Quällenburg-Roskoszna, pochodzenia węgierskiego. Nauki gimnazjalne pobierał Cz. w Tarnowie, studia prawnicze ukończył w Uniwersytecie Lwowskim w r. 1852; doktorat praw uzyskał w r. 1854. Wstąpił następnie do Prokuratorii Skarbu i służył w niej od r. 1855 w Krakowie, od r. 1860 we Lwowie. Porzuciwszy już w r. 1861 służbę państwową, przeszedł Cz. do zawodu adwokackiego, najpierw w Żółkwi, później od r. 1864 we Lwowie. W l. 1864–76 był członkiem lwowskiej rady miejskiej, a w r. 1869 został wybrany posłem m. Lwowa na sejm krajowy. Wykładał też przez dwa lata w miejskiej szkole przemysłowej we Lwowie prawo handlowe, wekslowe i przemysłowe. W latach 60-tych był członkiem lwowskiego oddziału Rządu Narodowego. Brał czynny udział w pracach różnych ówczesnych towarzystw społeczno-ekonomicznych, humanitarnych i naukowych. Później poświęcał się głównie pracom naukowym i zawodowym. W l. 1861–78 wydał pierwszy w języku polskim Komentarz do austriackiego prawa powszechnego, a w r. 1870 rozpoczął wydawnictwo czasopisma prawniczego »Prawnik«, wydawanego przy pomocy członków lwowskiego Towarzystwa Prawniczego; pismo redagowane było w kierunku praktycznym; wyszło w l. 1870–1901 w 32 rocznikach; przybrało później nazwę »Prawnik i Urzędnik«. Był też Cz. autorem wielu artykułów, broszur i poezji. W ostatnich latach życia, ok. r. 1901, przeniósł się do Janowa (koło Lwowa), gdzie był założycielem i pierwszym prezesem miejscowego oddziału »Sokoła«. Umarł tamże 11 VI 1906; pochowany został na cmentarzu łyczakowskim we Lwowie.
W. Enc. Il.; Krótki nekrolog (z portretem) w lwowskim tygodniku ilustr. »Nasz Kraj«, roczn. I, zesz. 26. (czerwiec 1906), s. 43; Urzędowe schematyzmy galicyjskie; Estr. X 361, XI 19, 53, 117; Informacje córki śp. Ignacego Cz-go, Anny z Czemeryńskich Augustynowiczowej i wnuczki, prof. Antoniowej (Stanisławy z Augustynowiczów) Juraszowej z Poznania.
Feliks Pohorecki