Lemoch Ignacy Wojciech (1802–1875), profesor geometrii praktycznej i rektor Uniw. Lwow. Ur. 7 IV w miejscowości Netvorice w Czechach, był synem nauczyciela Józefa i Antoniny z Pawłowskich. Pochodził z utalentowanej muzycznie rodziny: spośród jego 3 braci Wincenty, przebywający czas jakiś w Polsce, był znanym muzykiem, Jan nauczycielem muzyki w Krakowie, a Józef, ksiądz, był organistą w Czechach. O studiach L-a brak informacji. Wiadomo natomiast, że przed r. 1840 był urzędnikiem nadwornej kancelarii budownictwa w Wiedniu i miał tytuł nadwornego radcy budownictwa («Hofbaurath»). W r. 1840 L. otrzymał nominację na profesora geometrii praktycznej w Uniw. Lwow., tam też wykładał matematykę elementarną i wyższą. Posługiwał się początkowo (do r. 1848) podręcznikami: Appeltauera „Elementa matheseos purae” i Winklera z zakresu geometrii praktycznej, później opierał się na podręczniku własnym Lehrbuch der praktischen Geometrie, wydanym w r. 1849 w Wiedniu w dwu tomach (2. wyd., uzupełnione, ukazało się tamże w r. 1857). L. dbał o instrumenta geodezyjne i ćwiczenia na uniwersytecie, na co wskazuje jego referat w tej sprawie w r. 1842. Ok. r. 1844 L. brał udział, wraz z prof. Gloisnerem i Zawadzkim, w organizowaniu Szkoły Politechnicznej we Lwowie. W r. 1843/4 został powołany do komisji, która zajęła się opracowywaniem szczegółowych wniosków w sprawie rozkładu przedmiotów i innych postanowień Nadwornej Komisji Edukacyjnej, odnoszących się do organizującej się właśnie Szkoły Politechnicznej. W l. 1847–8 L. figurował w składzie grona profesorskiego tejże szkoły.
W l. 1854–5 L. był rektorem Uniw. Lwow., a w l. 1843, 1848, 1856 i 1858 dziekanem. Jako rektor poparł starania studentów o założenie Bratniej Pomocy, ale namiestnictwo nie udzieliło na to zezwolenia. W l. 1869–70 L. figurował jako profesor zwycz. Wydziału Filozoficznego Uniw. Lwow. Obowiązki pedagogiczne w uniwersytecie i Szkole Politechnicznej pełnił do r. 1870, nie wykazując większych zainteresowań naukowych. Podobnie jak bracia, L. był niepospolitym znawcą muzyki i pozostawił w rękopisach liczne kompozycje. Zmarł 21 VIII 1875 r. w Złoczowie.
Oesterr. Biogr. Lexikon; Wurzbach, Biogr. Lexikon, (Lemoch Vincenz); – Gubrynowicz B., Antoni Małecki, Lw. 1920 s. 168, 169; Finkel L., Starzyński L., Historia Uniwersytetu Lwowskiego, Lw. 1894; Reitner M., Historia Tow. Bratniej Pomocy Słuchaczów Wszechnicy Lwowskiej 1865–1895, Lw. 1895 s. 4–6; Zajączkowski W., C. k. Szkoła Politechniczna we Lwowie, Lw. 1894 s. 33, 38, 40, 53; – Nekrologi z r. 1875: „Czas” nr 193, „Gaz. Lwow.” nr 192, „Gaz. Narod.” nr 194; Arch. Państw. w Lw.: Rektyfikat prezyd. nr 578, Reg. 285; – Informacja Karola Lewickiego z Krakowa na podstawie danych uzyskanych w Bibl. Uniw. w Pradze.
Zofia Pawlikowska-Brożek