Czeżowski Iwo (1814–1889), jezuita, misjonarz ludowy. Ur. 25 X w Kołodziejówce pod Skałatem z ojca Józefa, matki Teresy z Korabiowskich. Uczęszczał do prowadzonego przez jezuitów gimnazjum w Tarnopolu, po czym w r. 1832 wstąpił do nowicjatu w Starejwsi. W r. 1841 wyświęcony na kapłana, uczył w Nowym Sączu w jezuickim gimnazjum łaciny i wymowy. W r. 1846 przydzielony został ks. K. Antoniewiczowi do pomocy w czasie misyj w powiatach, objętych chłopską rabacją. Okres wydalenia jezuitów z Austrii przepędził na Śląsku i w Poznańskim na pracy misjonarskiej z ks. Antoniewiczem, Baczyńskim, Stef. Załęskim i innymi. Misje te miały bardzo doniosłe znaczenie w zachowaniu nie tylko religijności, ale i narodowości ludu polskiego. W r. 1853 przeniósł się do Lwowa, gdzie pracował jako kaznodzieja, misjonarz ludowy i konferencjonista religijny, i skąd robił częste apostolskie wycieczki do zachodnich zaborów, nie wyłączając Pomorza. Resztę życia spędził w Krakowie, Nowym Sączu, Starejwsi i znowu w Krakowie, jako kaznodzieja, misjonarz, profesor teologii moralnej i wymowy kościelnej. Jako profesor wymowy wpajał w młodych jezuitów zasady klasycznego stylu kaznodziejskiego, którymi to zasadami przejęte były jego własne kazania. Drugim polem jego działalności była popularna publicystyka religijna, docierająca do szerokich mas ludu. W r. 1870 dał inicjatywę wydawania »Tygodnika Soborowego«. Pisał również poezje religijne, z których niektóre jako pieśni kościelne przyjęły się w całej Polsce. Wielkie zalety osobiste, a przede wszystkim znana dobroć i mądrość życiowa, ułatwiały powodzenie jego pracom apostolskim i zjednały wielką powagę i miłość wszystkich warstw katolickiego społeczeństwa. Umarł w Krakowie 12 VIII 1889.
Arch. Prow. Małopolskiej T. J. przechowuje jego papiery, kazania, nie wydane prace, wśród nich cenny zbiór materiałów do życia ks. K. Antoniewicza; Załęski, Jezuici w Polsce, Lw. 1908, V 2; tamże bibliografia Cz.; »Czas« 1889, nr 185; Speil F., Karl Antoniewicz, Wrocław 1875; Badeni J., Ks. K. Antoniewicz, Kr. 1896.
Stanisław Bednarski T. J