INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Jan (Johann Baptist) Schimser  

 
 
1793-03-30 - 1856-07-11
 
Biogram został opublikowany w 1994 r. w XXXV tomie Polskiego Słownika Biograficznego.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Schimser Jan (Johann Baptist) (1793–1856), rzeźbiarz. Ur. 30 III w Wiedniu, był synem rzeźbiarza Antona, bratem Antona (zob.).

S. uczył się rzeźby początkowo w warsztacie swego ojca, potem, w l. 1810–18 (z przerwami), w ASP w Wiedniu. Mieszkał i pracował jakiś czas w Bratysławie (wówczas: Preszburg), w r. 1823 był w Warszawie, stamtąd udał się do Lwowa, gdzie pracował w zakładzie swego brata Antona. Podróżował po Rumunii, Mołdawii i Węgrzech. Powrócił do Bratysławy, bowiem z r. 1825 pochodzi rzeźba w piaskowcu Święty Jan Nepomucen (własność – Muz. Miejskie w Bratysławie). W r. 1826 S. osiadł na stałe we Lwowie. Szybko uległ polonizacji; używał spolszczonego imienia Jan. Był właścicielem dobrze prosperującej firmy kamieniarskiej przy ul. Piekarskiej. Zasłynął jako mistrz w modelowaniu w wosku sylwetek ludzkich i zachwycano się we Lwowie tymi jego rzeźbami. Nie wykazywał jednak zbyt wiele cierpliwości przy przenoszeniu konturów z modelu na kamień, co niejednokrotnie obniżało wartość jego prac. S. przede wszyskim wykonywał rzeźby nagrobkowe dla cmentarza Łyczakowskiego i stał się, obok swego brata, jednym z wybitniejszych przedstawicieli rzeźby neoklasycznej we Lwowie. Najbardziej interesującym pomnikiem S-a jest wielopostaciowa kompozycja na grobie Mathiasa Bauera (zm. 1835). Na grobie Michała Szoka (zm. 1840) S. wzniósł nagrobek z postacią patrona zmarłego, Archanioła Michała depczącego smoka, zaś na grobie Karoliny Manugiewicz pomiędzy złamanymi kolumnami jońskimi umieścił postać płaczącej kobiety w żałobnym welonie. Kilkakrotnie wyrzeźbił na nagrobkach postać upadającego pod krzyżem Chrystusa (grób Agaty Stranskiej, grób Józefa Abgaro-Abgarowicza i Franciszka Jaegermanna) i postać Matki Boskiej depczącej węża (na grobach E. Krawczykiewicza i kanonika A. Kuderkiewicza). Figury dwóch rozpaczających płaczek wyrzeźbił na grób Ernesta Kossa, kobietę stojącą przy krzyżu – na grobie Wincentego Ziętkiewicza.

Oprócz pomników figuralnych S. wykonał też kilka interesujących nagrobków płaskorzeźbionych, wśród nich nagrobek rodziny Chwalibogów i Bogdanowiczów, na którym trzy kobiece postacie symbolizujące wiarę, nadzieję i miłość zastępują drogę młodzieńcowi, nagrobek Jakuba Lewakowskiego z leżącym mężczyzną na marach i opłakującymi go postaciami kobiet, piękny nagrobek młodo zmarłego Emanuela Ilskiego (zm. 1833) z postacią siedzącej kobiety, opartej głową o kolumnę. Na nagrobku Karla von Russeckiego, w formie steli, artysta umieścił w medalionie rzeźbę głowy zmarłego profilem. Dłuta S-a są też dwie płaskorzeźby z motywem pelikana rozdzierającego sobie dziobem pierś na nagrobkach Katarzyny Lewickiej (zm. 1837) i feldmarszałka F. von Ruffa (zm. 1848). Na cmentarzu Łyczakowskim znajdują się też nagrobki przypisywane obu braciom Schimserom (np. pomnik na grobie Voglów i rzeźby z nie zidentyfikowanych grobów, jak anioł wieńczący urnę, czy postacie płaczek). S. zmarł 11 VII 1856 we Lwowie, pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim.

S. był żonaty z Julianną z Michalskich (1795–1861), z którą miał cztery córki, m.in. Emmę (pochowaną w grobowcu ojca) i Marię, zamężną za Mikołajem Markowskim, oraz dwóch synów: Jana, rzeźbiarza, który w 23. roku życia (12 VIII 1843), tuż po ukończeniu ASP w Wiedniu, utonął w Bystrzycy kolo Stanisławowa, i Leopolda (zob.). Wnukiem S-a był Julian Markowski (zob.).

Jeden z wykonanych przez S-a portrecików (płaskorzeźbionych w kolorowanym wosku), przedstawiający kobietę w profilu, ubraną w zieloną suknię, ze sznurem pereł (własność Stanisława Zarewicza), pokazano na Wystawie Starych Mistrzów Lwowskich w r. 1925 we Lwowie.

 

Österr. Biogr. Lexikon (V. Luxová); Zarewicz S., Katalog Wystawy Starych Mistrzów Lwowskich, Lw. 1925; Baczyńska M., Przewodnik po cmentarzach lwowskich Łyczakowskim i Janowskim, Lw. 1937 s. 9, 20; Medyński A., Ilustrowany przewodnik po cmentarzu Łyczakowskim, Lw. 1937 s. 10; – Ciesielski W., Pomnikowe rysy cmentarzy lwowskich, Lw. 1890 s. 49, 50; Markowski J., Cmentarz Łyczakowski w opisie pomnikowych rysów, Lw. 1890 s. 15; Nicieja S. S., Cmentarz Łyczakowski we Lwowie 1786–1986, Wr. 1989 s. 65–80 (tam też liczne ilustr. pomników autorstwa S-a); tenże, Rzeźbiarze i nagrobki, „Opole” 1984 nr 6 s. 8; Prendkówna B., 150 lat historii cmentarza Łyczakowskiego, „Przegl. Krajoznawczy” 1937–1938 s. 176–80.

Stanisław Sławomir Nicieja

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Anton (Antoni) Schimser

1790-02-26 - 1836-08-03 rzeźbiarz
 

Leopold Schimser

1833 - 1888-12-28 rzeźbiarz
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Marek Konrad Sokołowski

1818-04-25 - 1883-12-25
gitarzysta
 

Edward Langie

1812-05-25 - 1879-10-02
powstaniec listopadowy 1830
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.