Jungschultz von Röbern Jan (1583–1630), burgrabia elbląski. Ur. 12 II w Elblągu. Jego ojciec Jan był burmistrzem elbląskim, nobilitowanym w r. 1576, matka Justyna Sprengel von Röbern pochodziła także z miejscowej rodziny patrycjuszowskiej. J. otrzymał bardzo staranne wykształcenie. Studiował najpierw w gimnazjum elbląskim (w 1598 wpisany do najwyższej klasy) i w Królewcu (1596). W r. 1597 przebywał pewien czas w Małopolsce, aby nauczyć się języka polskiego. Następnie wyjechał za granicę, odwiedzając kolejno Altdorf (1600), Marburg (1604), Strasburg (1605). W r. 1606 przebywał we Francji i Anglii, w 1608 udał się do Holandii i w t. r. zapisał się na uniwersytet w Lejdzie. W lipcu 1608 r. powrócił do Elbląga. Dla zaznajomienia się ze sprawami publicznymi już w n. r. towarzyszył posłom elbląskim na sejm warszawski (1609), odwiedził Kraków i podobno w tym czasie towarzyszył jednemu z polskich poselstw do Konstantynopola. Działalność publiczną w Elblągu rozpoczął J. w r. 1612, gdy został członkiem drugiego ordynku. W r. 1613 wszedł do Rady Miejskiej, a w 1615 został burmistrzem i scholarchą. Na okres jego urzędowania przypadał długi spór z biskupem warmińskim Szymonem Rudnickim o kościół parafialny Św. Mikołaja, który ostatecznie musiało miasto oddać katolikom. W r. 1623 został J. burgrabią królewskim i w tym charakterze przyjmował w mieście Zygmunta III. Gdy jednak w r. 1626 Elbląg poddał się Szwedom, J. już w październiku t. r. został mianowany burgrabią przez Gustawa Adolfa. J. współpracował ze Szwedami, a w szczególności z Axelem Oxenstierną. Własnymi funduszami wspomógł akcję fortyfikowania Elbląga, przedsięwziętą przez Szwedów. Na polecenie Oxenstierny J. brał udział jako reprezentant Elbląga w rokowaniach o zawieszenie broni, które doprowadziły do rozejmu w Starym Targu (Altmarku). Kanclerz szwedzki wysoko cenił J-a, w jednym ze swych listów nazwał go koroną miasta Elbląga, a już po jego śmierci interweniował w Gdańsku w sprawach majątkowych wdowy i dzieci J-a. J. zmarł w Elblągu 21 XII 1630 r. Był dwukrotnie żonaty: z Katarzyną Niesebeth (zm. 1618), a następnie z Marią Henning (zm. 22 IX 1643). Z drugiego małżeństwa miał syna Aleksandra (ur. 1624), radcę elbląskiego.
Portret nagrobny był przed wojną w kościele Najśw. Marii Panny w Elblągu (Abs); – Altpreuss. Biogr.; – Abs H., Elbinger Porträts, „Elbinger Jahrbuch” H. 14 Teil 2: 1937 s. 238; Carstenn E., Geschichte der Hansestadt Elbing, Elbing 1937; Kostecki R., Jungschultz, „Głos Pasłęka“ 1996 nr 1; – Hoppe I., Geschichte des ersten schwedisch-polnischen Krieges in Preussen, Hrsg. v. M. Toeppen, Leipzig 1887, Die preussischen Geschichtsschreiber des XVI und XVII Jahrhunderts, Bd 5; Die Matrikel des Gymnasiums zu Elbing, Hrsg. v. H. Abs, Danzig 1936 s. 11; Rikskansleren Axel Oxenstiernas skrifter och brefvexling, afd. 1 bd 4, 6, Stockholm 1909, 1918; – AGAD: Metryka Kor., nr 115 f. 348–50; – Informacje Jerzego Michty z Kielc.
Jan Małecki
Powyższy tekst różni się w pewnych szczegółach od biogramu opublikowanego pierwotnie w Polskim Słowniku Biograficznym. Jest to wersja zaktualizowana, uwzględniająca opublikowane w późniejszych tomach PSB poprawki i uzupełnienia.