Roszkowski Jan Konrad (1855–1926), generał armii rosyjskiej i WP. Ur. 25 XI w Bielsku Podlaskim, był synem Karola i Klementyny z Telszewskich.
R. ukończył gimnazjum klasyczne w Łomży, egzamin maturalny złożył w Petersburgu (1875) i rozpoczął służbę wojskową w armii rosyjskiej. Kształcił się w Pawłowskiej Szkole Wojskowej w Petersburgu, w czerwcu 1877 złożył egzamin oficerski, uzyskał stopień chorążego i został przeniesiony do batalionu saperów armii liniowej. Od października 1877 do maja 1878 uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej. Dn. 2 IX 1878 awansował na podporucznika i służył w różnych batalionach saperskich oraz pontonowych. W dn. 4 VIII 1881 awansował na porucznika i zachowując formalną przynależność do wojsk inżynieryjnych od września t. r. do maja 1884 studiował w Aleksandrowskiej Akademii Wojskowo-Prawnej. Po jej ukończeniu został 1 VI 1884 zaliczony do korpusu oficerów wojskowo-sądowych i 23 VI awansował na sztabskapitana. Od 1 VI 1885 był pomocnikiem wojskowego prokuratora przy sądzie wojskowym Kazańskiego Okręgu Wojskowego i 30 VIII t. r. awansował na kapitana. Od 11 XII 1889 (w stopniu podpułkownika od 30 VIII t. r.) do 1 X 1894 był pomocnikiem prokuratora przy sądzie wojskowym Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, a od 1 X 1894 sędzią śledczym tego sądu. Dn. 30 IV 1896 awansował na pułkownika, a od 19 IV 1897 był wojskowym sędzią śledczym w sądzie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego do spraw gospodarczych (na własną prośbę uzyskał taką zmianę stanowiska). Dn. 9 II 1902 otrzymał rangę generała majora, a od 27 VII t. r. był sędzią w sądzie Turkiestańskiego Okręgu Wojskowego, w okresie od 7 X 1904 do 24 VII 1905 oddelegowany na stanowisko sędziego w sądzie 2 Mandżurskiej Armii podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Następnie R. został sędzią wojskowym w sądzie Kaukaskiego Okręgu Wojskowego. Stanowisko to zajmował do 14 II 1906, gdy przeszedł w stan spoczynku na własną prośbę. Po wybuchu pierwszej wojny światowej powołany 8 X 1914 ponownie do czynnej służby, pełnił ją najpierw jako członek wojskowy Gubernialnych Urzędów Poborowych w Warszawie i w Łomży, a następnie od 22 IX 1916 do 12 II 1918 jako sędzia wojskowy Dźwińskiego Okręgu Wojskowego.
W WP służył R. od 25 XI 1918, w grudniu t. r. został zaliczony do korpusu oficerskiego wojskowo-sądowego w randze generała podporucznika. Jednocześnie przydzielony do Sekcji Ustawodawczej w Dep. Prawno-Wojskowym Min. Spraw Wojskowych, był oddelegowany do pracy w Sejmie Ustawodawczym. Od 1 IV 1919 był także członkiem Naczelnego Sądu Wojskowego, a 25 VI t. r. marszałek Sejmu w porozumieniu z ministrem spraw wojskowych powołał go na stanowisko przewodniczącego Komisji Śledczej przy Komisji Wojskowej Sejmu Ustawodawczego. Dekretem Naczelnego Wodza nr 2126 z 1 V 1920 został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika i na stanowisku członka Naczelnego Sądu Wojskowego. Odszedł w stan spoczynku podczas ogólnej demobilizacji WP i w „Wykazie Oficerów Służby Czynnej” z r. 1921 już nie figuruje, zweryfikowany w stopniu generała dywizji. Został pierwszym prezesem stowarzyszenia oficerów przeniesionych w stan spoczynku. Był R. też wpisany na listę adwokatów warszawskich. Zmarł 3 III 1926 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim, kwatera 212, rząd 6, grób 16. Był odznaczony rosyjskimi orderami, m. in. Św. Stanisława 3 i 2 kl., Św. Anny 3 kl. i Św. Włodzimierza 4 kl.
W małżeństwie z Marią z Piaseckich miał R. córkę Janinę Marię.
Kryska-Karski-Żurakowski, Generałowie; Dziennik Personalny Min. Spraw Wojsk. 1920 nr 18; Rocznik Oficerski, W. 1923; Skorowidz adwokatów, notariuszów i komorników sądowych RP, Grudziądz 1925 s. 128; – „Kur. Warsz.” 1926 nr 63 wyd. wieczorne s. 10; „Myśl Niepodległa” 1922 nr 586 s. 13–14; – CAW: Teczka akt osobowych R-6007.
Mieczysław Wrzosek