Padło Jan (1882–1953), działacz ruchu ludowego. Ur. w miejscowości Wietrzcho w Tarnowskiem, w rodzinie chłopskiej, był synem Andrzeja i Klary Niedojadło. Osiadł następnie w Kielanowicach w pow. tarnowskim, a potem kupił folwark w Łętowicach w pow. brzeskim. Miał wykształcenie podstawowe. Był bardzo ruchliwy i energiczny. Zbliżył się do Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) i już w r. 1910 był korespondentem „Przyjaciela Ludu”. Podczas rozłamu w PSL w r. 1913 P. opowiedział się po stronie PSL-Lewicy. Był jednym z bliskich współpracowników Jana Stapińskiego. Właśnie w domu P-y w Kielanowicach miał się odbyć wiec Stapińskiego 21 V 1914, kiedy to podburzony agitacją klerykalną tłum zaatakował Stapińskiego, chcąc go utopić (uratowali go wtedy robotnicy fabryczni). P. był członkiem Wydziału Rady Naczelnej PSL-Lewicy od 5 IV 1914, a w krótkim okresie zjednoczenia PSL-Lewicy i PSL «Piast» w r. 1918 był także członkiem Zarządu Głównego PSL. Pisywał dużo do prasy ludowej, ale większej działalności nie przejawiał. Był to typowy, energiczny, inteligentny działacz terenowy ludowy. Zmarł 22 XI 1953 w Krakowie, pochowany został w grobowcu rodzinnym w Wojniczu.
W małżeństwie ze Stefanią Boryczko (ur. 1889) miał P. sześcioro dzieci, z których dwoje zmarło w dzieciństwie.
Szczechura T., Szczechura R., Zagadnienia kulturalno-oświatowe i społeczno-gospodarcze wsi w czasopismach ruchu ludowego 1889–1918, Materiały bibliograficzne, W. 1969; ciż, Zagadnienie społeczno-oświatowe wsi w czasopismach polskiego ruchu ludowego 1889–1918, W. 1967; Giza, Władze stronnictw lud., s. 601; – Dunin-Wąsowicz K., Dzieje Stronnictwa Ludowego w Galicji, W. 1957; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego, Kr. 1924 s. 96–7; – Stapiński J., Pamiętnik, W. 1959; Witos W., Moje wspomnienia, Paryż 1963–5 I, III; – Informacje księdza Władysława Witkowskiego z Tuchowa z r. 1976.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz