Rundbaken Jan (1883–1941), poeta, krytyk, urzędnik. Ur. 20 X w Warszawie (o rodzicach brak wiadomości), był bratem poetki i pedagoga Marii z Rundbakenów Kuźmińskiej (1890–1984).
R. ukończył szkołę realną Jana Pankiewicza w Warszawie w r. 1900, potem kształcił się na kursach specjalnych Maurycego Mittego, a po r. 1918 na kursach prawniczych przy Min. Sprawiedliwości. Od r. 1905 ogłaszał wiersze, artykuły krytycznoliterackie (o J. Słowackim, S. Brzozowskim, A. Dygasińskim) i filozoficzne oraz inne w „Chimerze”, „Drodze”, „Gazecie Polskiej”, „Krytyce”, „Maskach”, „Miesięczniku Literackim i Artystycznym”, „Prawdzie”, „Sztuce”, „Tygodniu” oraz w wydawnictwach zbiorowych „Wigilie” (W. 1914–15), „Godło” (W. 1915), „Warszawa Wołyniowi” (W. 1917) i in. W r. 1907 ogłosił w „Chimerze” poemat dramatyczny Śladem Rosynanta (odb. W. 1907). Ten amorficzny, zawiły, pisany – podobnie jak niektóre wiersze R-a – pod wpływem Tadeusza Micińskiego utwór znalazł ciepłe przyjęcie krytyki: za «jeden z najbardziej zastanawiających utworów, jakie się pojawiły w „Chimerze”» uznał go Wilhelm Feldman, a Roman Zrębowicz czytał «z takim samym rozkosznym drżeniem, z jakim się czytało utwory Micińskiego». W r. 1911 został R. kierownikiem literackim czasopisma „Sztuka” będącego w znacznej mierze kontynuacją „Chimery”. Zredagował jednak tylko pierwsze dwa numery, po czym ustąpił z redakcji z powodu rozbieżności zdań w sprawie artystycznego poziomu pisma.
Przez pewien czas R. pracował w warszawskiej Bibliotece Publicznej. Po r. 1918 był referentem w Min. Sprawiedliwości, później był zatrudniony w Min. Aprowizacji i w Głównym Urzędzie Statystycznym. «Długotrwała choroba nerwów wyjałowiła [go] całkowicie, uniemożliwiając mu pracę twórczą» (E. Kozikowski). R. podpisał ogłoszoną w maju 1920 na Zjeździe Literatów Polskich w Warszawie deklarację grupy pisarzy protestującą przeciw atakom na twórców lewicowych w Polsce.
R. interesował się także antropozofią i był prawdopodobnie członkiem Tow. Antropozoficznego. Z tego zakresu przełożył książkę R. Steinera „Kronika Akasha. Wtajemniczenie w Odwieczną Pamięć Wszechświata” (W. 1926). Zmarł 4 VI 1941 pod Warszawą (czy też w Warszawie) w trudnych warunkach materialnych.
O stosunkach rodzinnych R-a brak wiadomości.
Suchodolski W., Krytyka 1899–1914. Bibliografia zawartości, Wr. 1953; Literatura Pol. Enc., II (C. Gajkowska); Lam S., Współcześni pisarze polscy, W. [1922]; Olszewicz, Lista strat kultury pol.; Katalog rękopisów Biblioteki Narodowej, W. 1970 VIII; – Czachowski K., Obraz współczesnej literatury polskiej 1884–1933, Lw. 1934 II; Feldman W., Współczesna literatura polska, Wyd. 8, Kr. 1930; Kądziela J., Czasopisma literackie modernizmu, w: Obraz liter. pol. XIX i XX w., S. 5, T. 1 s. 193; Kozikowski E., Portret Zegadłowicza bez ramy, W. 1966; Zrębowicz R., Nowe poezje, „Krytyka” 1908 nr 5 s. 437–8; – Hertz, Zbiór poetów pol., Ks. 5–6; Nałkowska Z., Dzienniki, W. 1980 III; – IBL w W.: Kartoteka bibliogr. (A. Bara).
Rościsław Skręt