Siudowski Jan (1922–1982), artysta fotografik. Ur. 2 VII w Rakowie (Kieleckie), był synem Franciszka, policjanta, i Franciszki z Kossowskich.
S. ukończył w Kielcach szkołę powszechną i podjął naukę w prywatnym Gimnazjum i Liceum im. św. Stanisława Kostki, którą przerwał w r. 1939 wybuch drugiej wojny światowej. Podczas okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach i równocześnie pracował w laboratorium zakładu fotograficznego «Renesans» w Kielcach.
Po wojnie przez kilka lat prowadził S. pracownię fotograficzną w kieleckim oddziale Instytutu Geologicznego, w l. 1954–6 – kursy fotografii w Wojewódzkim Domu Kultury. Współpracował z Muz. Świętokrzyskim (od r. 1975 Narodowym) w Kielcach. Mimo wielokrotnie powtarzanych propozycji zatrudnienia na etacie w Muzeum i in. instytucjach, zawsze odmawiał, pragnąc pozostać niezależnym. Utrzymywał się wraz z rodziną z honorariów autorskich i stypendiów Min. Kultury i Sztuki, które otrzymywał od r. 1962. Od r. 1963 przygotowywał oprawy fotograficzne muzealnych wystaw przyrodniczych i etnograficznych. Na zlecenie wojewódzkiego konserwatora zabytków w Kielcach fotografował także obiekty architektury regionu. Utrwalił w ten sposób na kliszy wiele zabytków, które już dziś nie istnieją. Wykonał oprawę fotograficzną w zbiorach stałych muzeów: Jana Kochanowskiego w Czarnolesie, lat szkolnych Stefana Żeromskiego w Kielcach, Przyrodniczo-Leśnego Świętokrzyskiego Parku Narodowego na Świętym Krzyżu i Muz. Narodowego w Kielcach. Jego autorstwa były również ilustracje fotograficzne w albumach – pracach zbiorowych: „Ziemia kielecka” (Kr., cztery kolejne wyd. w l. 1962–74), „W krainie Żeromskiego” (1975), „Ziemia pińczowska” (Kr. 1977) i „Kieleckie Krajobrazy” (Kr. 1984). Wydał dwa albumy indywidualne: Kielce (1970) i Częstochowa. Fotografie S-ego znalazły się m. in. w książkach: J. J. Karpińskiego „Do Łysogór!…” (W. 1959), „Świętokrzyski Park Narodowy” pod red. W. Szafera (Kr. 1959), J. Zielińskiego „Staropolskie Zagłębie Przemysłowe” (Wr. 1965), J. Pazdura „Dzieje Kielc do 1863 roku” (Wr. 1967), „Almanach drukarstwa Kielecczyzny” (Kielce 1969), Z. Rubinowskiego, T. Wróblewskiego „Jaskinia Raj” (W. 1976), J. Zielińskiego „Kielce w Polsce Ludowej” (W. 1978), kolejnych „Rocznikach Muzeum Narodowego w Kielcach” i wielu in. Ostatnim (pośmiertnym już) wydawnictwem autorstwa S-ego był album Najściślejsza moja Ojczyzna…, do którego tekst napisał Świętosław Krawczyński (Kielce 1987). Zdjęcia S-ego były publikowane nadto w czasopismach ogólnopolskich „Wszechświat. Pismo Przyrodnicze” (T. 95: 1994 nr 7–8) i „Fotografia”.
W swej twórczości fotograficznej S. nawiązywał do tradycji fotografowania ziemi ojczystej Jana Bułhaka, a także regionalisty i fotografika kieleckiego Edmunda Massalskiego. Pozostając pod wpływem malarstwa, pełnię wyrazu artystycznego osiągał w impresjonistycznych, malowanych światłem obrazach fotograficznych.
S. uczestniczył w życiu kieleckiego i ogólnopolskiego środowiska artystów fotografików. Od r. 1952 organizował wystawy fotograficzne w Kielcach, przyczynił się w r. 1955 do powstania w Kielcach Oddziału Polskiego Tow. Fotograficznego i pełnił w nim przez pewien okres funkcję prezesa, a także członka zarządu. Otrzymał w r. 1965 godność honorowego członka Świętokrzyskiego Tow. Fotograficznego. W r. 1975 był jednym z organizatorów Delegatury, a od r. 1978 współtworzył Okręg Świętokrzyski Związku Polskich Artystów Fotografików, w którym był m. in. przewodniczącym Okręgowej Komisji Kwalifikacynej. Był rzeczoznawcą do spraw fotografii Min. Kultury i Sztuki. Pasjonował się starym sprzętem fotograficznym, który potrafił ze znawstwem reperować i ulepszać.
S. pokazywał swe prace na wielu wystawach fotograficznych ogólnopolskich i regionalnych. Krytycyzm S-ego wobec własnej twórczości spowodował, że tylko dwukrotnie odbyły się w Kielcach jego wystawy indywidualne: w r. 1973 zatytułowana «Album Świętokrzyski» i w r. 1975 «Ziemia Żeromskiego». Otrzymał wiele wyróżnień i nagród, m. in. II nagrodę i srebrny medal na Międzynarodowym Konkursie Fotograficznym V Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie (1955), dyplom na I Międzynarodowej Wystawie Fotografii Artystycznej w Warszawie ZPAF za pracę Linie na lodzie (1957), II nagrodę w konkursie redakcji „Wszechświata” (1955 i 1958), nagrodę w Konkursie Fotograficznym „Ochrona Środowiska Człowieka” w Krakowie (1974), wyróżnienie i nagrodę na wystawie fotografii artystycznej „Ochrona Przyrody w Polsce” w Warszawie (1960), I miejsce w konkursie fotograficznym „Kielce wczoraj i dziś” (1960). Na krótko przed śmiercią otrzymał doroczną nagrodę miesięcznika „Przemiany”. Zmarł na zawał serca 20 XII 1982 w Kielcach i został pochowany na cmentarzu Starym. Był wyróżniony odznakami: «Za zasługi dla Kielecczyzny», «Zasłużony działacz kultury» i «Za opiekę nad zabytkami». Posiadał też medal (nr 10) Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF z okazji 140-lecia kieleckiej fotografii.
W r. 1985 odbyła się retrospektywna wystawa fotografii S-ego w Galerii Biura Wystaw Artystycznych – Piwnice w Kielcach.
W małżeństwie (od 28 XII 1944) z Bronisławą z Wąsowiczów miał S. córki: Elżbietę, Urszulę i Małgorzatę oraz syna Wojciecha.
Fot. w: „Roczn. Muz. Narod. w Kielcach” T. 13: 1984 s. 481; – Artysta pokorny, „Przemiany” 1985 Nr 2/170; Pierściński P., Jan Siudowski (1922–1982), „Fotografia” 1986 nr 2/40; tenże, Obecny w regionie. Wspomnienie o Janie Siudowskim, „Przemiany” 1983 nr 2/146; Rumin M., Jan Siudowski 1922–1982, tamże; Urbański K., Jan Siudowski, „Roczn. Muz. Narod. w Kielcach” T. 13: 1984 s. 481–2; – „Fotografia” 1983 nr 3/29 s. 52; – Informacje żony, Bronisławy Siudowskicj z Kielc.
Adam Massalski