Sudoł Jan (1882–1964), działacz ruchu ludowego, poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej.
Ur. 7 I w Lipnicy (pow. kolbuszowski), w chłopskiej rodzinie komorników, był synem Stanisława (1828–1892) i Marii z Kogutów (1849–1895), 1.v. Nowak. Pod koniec życia ojciec dorobił się ok. dziesięciomorgowego gospodarstwa.
W l. 1889–92 uczęszczał S. do szkoły ludowej w Lipnicy. Po śmierci matki znalazł się wraz z siostrami pod opieką Adama Strauba, wójta Lipnicy. W sierpniu 1903 wyjechał S. nielegalnie do USA, gdzie w Nowym Jorku poślubił 8 V 1904 Teresę Straub, córkę swego opiekuna. W poł. sierpnia 1905 wrócił z rodziną do Lipnicy; od r. 1906 prowadził tam samodzielne gospodarstwo rolne. Od kwietnia t.r. służył przez trzy miesiące w armii austro-węgierskiej. Ok. l. 1908–9 poznał ks. Eugeniusza Okonia i pod jego wpływem zaangażował się w działalność w ruchu ludowym. Początkowo uczestniczył w wiecach Okonia, a później samodzielnie je organizował. Dn. 1 VIII 1914 został zmobilizowany do armii austro-węgierskiej. Przydzielony do 17. pp walczył m.in. pod Opatowem, gdzie 1 IX t.r. dostał się do niewoli rosyjskiej. Wywieziony na Syberię (m.in. do Omska, Pietropawłowska), później przebywał w Tatarce koło Mińska, po jakimś czasie zbiegł. Dn. 5 IV 1918 zameldował się w swym pułku, ale po otrzymaniu miesięcznego urlopu nie wrócił już do wojska i przez ostatnie miesiące wojny ukrywał się w Lipnicy.
W listopadzie 1918 włączył się S. w działalność radykalnego ruchu chłopskiego w pow. tarnobrzeskim. Wszedł w skład siedemnastoosobowego Powiatowego Komitetu Chłopskiego, powołanego 6 XI t.r. na wiecu w Tarnobrzegu. W wyborach do Sejmu Ustawodawczego (26 I 1919) uzyskał mandat z listy PSL-Lewicy w 44. okręgu wyborczym (Tarnobrzeg, Nisko, Mielec, Kolbuszowa). Początkowo należał do Klubu Poselskiego «Wyzwolenie», ale 13 III 1919 wstąpił do Klubu PSL-Lewicy. W trakcie kadencji 1919–22 był członkiem sejmowej Komisji Opieki Społecznej; złożył kilkadziesiąt interpelacji dotyczących spraw lokalnych oraz służby wojskowej. Dn. 23 IX 1922 został członkiem Wydz. Wykonawczego Naczelnej Rady Chłopskiej PSL-Lewicy. Kandydował następnie w wyborach do sejmu 5 XI 1922, ale mandatu już nie uzyskał i został zastępcą posła. Był związany od r. 1922 z Janem Stapińskim; po połączeniu PSL-Lewicy z Polskim Związkiem Ludowców i utworzeniu 11 V 1924 Związku Chłopskiego, został członkiem jego Tymczasowej Rady Naczelnej. Od r. 1926 był członkiem Stronnictwa Chłopskiego i w r.n. objął funkcję prezesa jego zarządu w Kolbuszowej. Dn. 11 I 1928 uczestniczył ze Stapińskim w tworzeniu prosanacyjnego Związku Chłopskiego i z jego listy raz jeszcze kandydował w wyborach 4 III t.r.; także tym razem bezskutecznie (ponownie został zastępcą posła). Po r. 1930 wycofał się z polityki i wrócił do prowadzenia gospodarstwa w Lipnicy. Był wieloletnim członkiem rady gminnej, prezesem kółka rolniczego i członkiem zarządu spółki oszczędnościowo-pożyczkowej. We wsi tej przebywał także podczas drugiej wojny światowej. Pod koniec życia pisał pamiętnik (rkp. w B. Ossol., sygn. 15329 I/II), wydany pośmiertnie jako Moje wspomnienia z lat 1890–1945 (Kolbuszowa 1994). Zmarł 26 III 1964 w Lipnicy, został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Dzikowcu.
W małżeństwie z Teresą ze Straubów miał S. siedmioro dzieci: Józefa (ur. 1905), Annę, Stanisława, Katarzynę, Jana, Adama (ur. 1920), księdza, i Stefanię (zm. 1999).
Giza, Władze stronnictw lud., s. 407–8; Kto był kim w Drugiej RP?; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, W. 1989; – Borkowski J., Od Waryńskiego do Witosa, W. 1984; Cimek H., Tomasz Dąbal 1890–1937, Rzeszów 1993; Jachymek J., Polskie Stronnictwo Ludowe-Lewica 1913–1924, L. 1991; Mroczka W., Skąd nasz ród. Zarys dziejów 51 lipnickich rodów, Lipnica 2004 s. 334–6; Stankiewicz W., Konflikty społeczne na wsi polskiej 1918–1920, W. 1963; Trawińska Z., Republika tarnobrzeska w świetle faktów i dokumentów, Tarnobrzeg 1982; – Rzepecki, Sejm 1919; Spraw. stenogr. Sejmu, 1919–22; – „Przyjaciel Ludu” R. 31: 1919 nr 12; „Wyzwolenie” R. 5: 1918 nr 8.
Henryk Cimek