Sulerzyska-Głogowska Janina Wanda (1886–1973), nauczycielka, działaczka oświatowa.
Ur. 29 III w Inowrocławiu, była córką Bolesława Sulerzyskiego (1842–1915), właściciela Piątnicy (pow. łomżyński), uczestnika powstania styczniowego, w l. 1888–94 członka korespondenta TPSP w Krakowie, i Marty z Dmochowskich (1849–1926).
Janina była wychowywana w duchu patriotycznym i otrzymała staranne wykształcenie. Uczęszczała na pensję Kruppskiej w Inowrocławiu, a po przeniesieniu się rodziny w r. 1894 do Poznania, na pensję Anny i Anastazji Danysz (do r. 1904). Od r. 1904 udzielała prywatnych lekcji z języka polskiego, historii i literatury, przedmiotów zakazanych oficjalnie w poznańskich gimnazjach. W r. 1906 zamieszkała w Krakowie, gdzie uczęszczała na wykłady na UJ i zaangażowała się w działalność Tow. Gimnastycznego «Sokół». Prawdopodobnie jeszcze przed wybuchem wojny wróciła w r. 1914 do Poznania.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości prowadziła Janina w swoim domu przy ul. św. Marcina 66/67 prywatne komplety przygotowawcze dla dzieci, które z czasem przekształciły się w prywatną szkółkę, zatwierdzoną 4 IX 1921 przez kuratorium. Uczyła wszystkich przedmiotów (z wyjątkiem rachunków, których uczył jeden z jej braci) w trzech oddziałach, wg programu obowiązującego w szkołach powszechnych, wydanego przez Min. WRiOP. W szkółce uczyło się w tym czasie od kilkunastu do kilkudziesięciu uczniów. Wraz z Adamem Kłosem opracowała elementarz dla dzieci pt. Pisownia polska w ćwiczeniach z zastosowaniem najnowszych zasad. Stopień średni (P. 1919, wyd. 2 poprawione pt. Pisownia polska w ćwiczeniach z oddzielnym podręcznikiem do dyktand ułożona na podstawie najnowszych uchwał Akademii Umiejętności. Stopień średni, P. 1923; podręcznik był wielokrotnie wznawiany do r. 1932). Opublikowała też broszurę Jak pisać bezbłędnie po polsku? (P. 1923). Dn. 5 XI 1923 otrzymała ponownie koncesję na prowadzenie szkoły p.n. Polska Prywatna Szkoła Przygotowawcza. Zajęcia odbywały się nadal w kamienicy przy ul. św. Marcina, w której wynajęła dodatkowe pomieszczenia. Wyposażyła szkołę w bibliotekę i pomoce naukowe oraz zatrudniła nauczycielkę. Między czerwcem 1934 a kwietniem 1935 zakupiła w Przeźmierowie pod Poznaniem «osiedle» dla celów szkolnych (m.in. lekcji popołudniowych i zajęć harcerskich). Do r. 1936 grono pedagogiczne powiększyło się do trzynastu nauczycieli. Od t.r. nie udzielała lekcji, a jedynie nadzorowała pracę nauczycieli. Cieszyła się autorytetem zarówno wśród rodziców, jak i grona pedagogicznego. Wysoki poziom nauczania i wychowania w jej szkole sprawił, że w l. trzydziestych stała się ona jedną z ważniejszych szkół prywatnych w Poznaniu. Uczęszczały do niej dzieci (od stu kilkudziesięciu do dwustu kilkudziesięciu) pochodzące najczęściej z zamożnych rodzin inteligenckich.
Dn. 21 I 1937 wyszła za mąż za Tadeusza Głogowskiego, nauczyciela Gimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu i zmieniła nazwisko na Sulerzyska-Głogowska. Dn. 15 I 1938 jej szkoła uzyskała uprawnienia publicznych szkół powszechnych; t.r. S.-G. opracowała dla niej statut. Zakład działał odtąd jako Prywatna Szkoła Powszechna III st. Janiny Sulerzyskiej-Głogowskiej. Po drugiej wojnie światowej zamieszkała S.-G. w Gorzowie Wpol., gdzie jej mąż organizował średnie szkolnictwo ogólnokształcące i we wrześniu 1945 został dyrektorem tamtejszego Miejskiego Gimnazjum i Liceum. S.-G. uczyła w nim języka polskiego, historii i geografii. We wrześniu 1948 wraz z mężem przeniosła się do domu kupionego w l. trzydziestych w Przeźmierowie pod Poznaniem. Od tego czasu nie zajmowała się pracą pedagogiczną. Zmarła 2 IV 1973 w Poznaniu; została pochowana 6 IV na cmentarzu Junikowskim. Była odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1935 lub 1936) i Krzyżem za Walkę o Polską Szkołę na Śląsku.
Małżeństwo S-iej-G-iej z Tadeuszem Głogowskim (1895 – po 1973) było bezdzietne.
Portret S-iej-G-iej, jej matki oraz rodzeństwa w B. Raczyńskich, sygn. 2992; – Zakrzewski Z., Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918–1939, P. 1985 s. 321; – Nekrologi z r. 1973: „Głos Wpol.” nr 80, 81, „Życie Warszawy” nr 81; – AP w P.: Akta m. Poznania, Kartoteka ewidencji ludności z l. 1870–1931, sygn. 15.096, Kuratorium Okręgu Szkol. Pozn. w P. z l. 1919–39, sygn. 147 (formularze sprawozdawczo-statystyczne dla gimnazjów i liceów ogólnokształcących), sygn. 188 (Prywatna Szkoła Powszechna Sulerzyskiej w l. 1933–9), sygn. 490 (toż w l. 1923–30), Akta gm. Tarnowo Podgórne, sygn. 559 (Domowa Książka Meldunkowa – Przeźmierów); B. Raczyńskich: sygn. 2992 (papiery S-iej-G-iej); B. Tow. Przyjaciół Nauk w P.: rkp. 1660 k. 196–200 (notaty i wstępne szkice geneal. dot. szlachty wpol.), rkp. 1684/2 k. 72–5 (rody szlacheckie w Wielkopolsce w XVI–XX w.).
Alina Hinc