Kwieciński Janusz (w dokumentach Jan) (1875–1955), przewodniczący Rady Spółdzielczej, profesor Szkoły Nauk Politycznych. Ur. 2 II w Kaliszu. Ojciec jego Wincenty był profesorem muzyki i uczestnikiem powstania wielkopolskiego w r. 1848, zaś matka Bronisława z Kawskich była przełożoną pierwszej szkoły żeńskiej w Kaliszu. K. ukończył gimnazjum w Kaliszu (1885–94), następnie studiował na Wydziale Prawa Uniw. Warsz. (1894–8) i w l. 1908–10 na Prywatnych Kursach Handlowych Męskich w Warszawie, które ukończył z wynikiem celującym. Pracę zawodową podjął 1 XII 1898 r. w Kasie Pożyczkowej Przemysłowców w Łodzi, gdzie był zatrudniony do 1 I 1900 r. Od 21 I t. r. przeniósł się do Warszawy i zaczął pracować jako szef biura Warszawskiego Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowego i jednocześnie jako sekretarz prezydium Komisji Spółdzielczej w Warszawie. Komisja Spółdzielcza pełniła wówczas funkcje niezalegalizowanego związku spółdzielni kredytowych, gdyż na powołanie oficjalnego związku nie godziły się władze rosyjskie. Następnie został zarządzającym działem sądowo-egzekucyjnym Warszawskiego Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowego, a równocześnie członkiem Zarządu Kasy Przezorności i Pomocy Pracownikom tego towarzystwa. W tym okresie był współpracownikiem „Przeglądu Spółdzielczego”. Od r. 1916/7 zaczął też wykładać arytmetykę handlową (a przejściowo i prawo spółdzielcze) w Szkole Nauk Społecznych i Handlowych w Warszawie (przekształconej następnie w Szkołę Nauk Politycznych). Zajęcia te prowadził K. przez cały okres międzywojenny.
W dn. 9 VII 1917 r. K. przeniósł się z Tow. Pożyczkowo-Oszczędnościowego do Magistratu Warszawy, a 11 IV n. r. przeszedł do pracy w Min. Skarbu, gdzie wraz z B. Kuśnierzem i J. Namitkiewiczem brał udział w opracowywaniu projektu ustawy o spółdzielczości. Po jej uchwaleniu przez Sejm został w grudniu 1920 r., jako urzędnik Resortu Skarbu, powołany na stanowisko przewodniczącego utworzonej wówczas Państwowej Rady Spółdzielczej (podjęła ona działalność 1 I 1921 r.). W kołach spółdzielczych nominacja K-ego została przyjęta z rezerwą, ze względu na niski stopień służbowy K-ego (K. był do 1 XI 1921 r. radcą ministra, a następnie naczelnikiem wydziału) wskazujący na nieprzywiązywanie przez rząd większej wagi do działalności Rady. Rada pod kierownictwem K-ego podjęła szereg prac prawno-porządkowych o dużym znaczeniu dla działalności spółdzielni, ale nie wykazywała samodzielnej inicjatywy i nie miała w związku z tym większego autorytetu w ruchu spółdzielczym. Mimo to sam K. ze względu na swój obiektywizm, apolityczność i postawę – ceniony był przez działaczy ruchu kooperatystycznego. Z dn. 1 VII 1933 r., w wyniku dążenia rządu do dalszego zwiększenia wpływu na spółdzielczość, K., który miał pewne obiekcje wobec tych koncepcji, został zwolniony ze stanowiska przewodniczącego Rady i przeniesiony na emeryturę. K. nadal pozostawał profesorem arytmetyki handlowej w Szkole Nauk Politycznych, a równolegle objął wykłady tego przedmiotu w Instytucie Studiów Handlowych i Orientalistycznych w Warszawie.
K. opublikował nieco artykułów na tematy zadań spółdzielczości („Rzeczpospolita Spółdzielcza” 1925 nr 5, „Społem” 1928 nr 8 i 9) oraz prawnych i finansowych podstaw jej działalności („Siła” 1921, „Rzeczpospolita Spółdzielcza” 1923 nr 11, 1924 nr 7–8, 1925 nr 1,12, „Społem” 1922 nr 6, „Czasopismo Spółdzielni Rolniczych” 1934 nr 30, „Spółdzielczy Przegląd Naukowy” 1937 nr 3). Ogłosił też kilka broszur. M. in. Podatek przemysłowy od instytucji drobnego kredytu (W. 1913), Zgłoszenie i ogłoszenie spółdzielni (W. 1921, 2. wyd. W. 1927), Zadania i cele spółdzielni (W. 1929), napisał przedmowę do publikacji „Kodeks spółdzielczy. Zbiór ustaw i rozporządzeń dotyczących spółdzielni” (Lw. b. r.) oraz uzupełnił podręcznik H. Chankowskiego „Arytmetyka handlowa” (W. ok. 1931). Opracowania te nie miały większej wartości naukowej ani teoretycznej, cenne były natomiast jako poradniki dla działaczy praktyków i dla upowszechnienia prawa spółdzielczego.
W czasie drugiej wojny światowej K. mieszkał w Warszawie. Został przez Niemców aresztowany i przez pewien okres przebywał na Pawiaku. Po zwolnieniu pracował w nielegalnym szkolnictwie. Po powstaniu warszawskim został wywieziony poza Warszawę. Przebywał kolejno w Mościcach i Mławie. W Mławie w l. 1945–7 zatrudniony był w Gimnazjum Handlowym jako nauczyciel arytmetyki handlowej oraz organizacji i techniki handlu. Po powrocie do Warszawy w r. 1947 prowadził t. r. wykłady w Akademii Nauk Politycznych. Równocześnie był w l. 1947–51 wykładowcą Zespołu Szkół Stowarzyszenia «Politechnika Robotnicza» i uczył języka rosyjskiego w Państwowym Liceum Chemicznym dla Dorosłych (1947–50). Po r. 1951 nie zajmował się już pracą zawodową. Zmarł 22 IV 1955 r. Pochowany został na Powązkach w Warszawie. Ożeniony (23 VI 1908) z Anielą Bronisławą Szczepkowską, miał dwoje dzieci: córkę Zofię (zm. przed wojną) i syna Karola (zginął 8 IX 1944 r. w powstaniu warszawskim).

Świtalski Z., Spółdzielczość w polskich czasopismach ekonomiczno-społecznych w latach 1861–1960, W. 1967; Wójcik J., Bibliografia wydawnictw spółdzielczych. Cz. I za okres do 1939 r., W. 1962; Ilustr. Enc. Trzaski; W. Ilustr. Enc. Gutenberga; Łoza, Czy wiesz, kto to jest? (fot.); – Dąbrowski F., Historia Towarzystwa Kooperatystów, W. 1931 s. 38; Kłapkowski T., Spółdzielcze Związki Rewizyjne w Polsce według stanu z 1933 r., W. 1935 s. 112–39; Prace 3-ego Zjazdu Przedstawicieli Towarzystw Drobnego Kredytu 18–19 II 1912 r. w Częstochowie, Częstochowa 1913 s. XVI; Romanowski T., Z dziejów spółdzielczości rolniczej w latach wielkiego kryzysu 1929–1934, W. 1964; Rusiński W., Zarys historii polskiego ruchu spółdzielczego. Cz. II: 1918–1939, W. 1967 s. 204–6; Targowski Z., Rada Spółdzielcza 1921–1936, W. 1936; Weydlich K., Ruch spółdzielczy w Polsce w latach 1914–1926, P. 1927 s. 252–4; Żerkowski J., Spółdzielczość spożywców w Polsce 1918–1939, W. 1961 s. 103–4; – Sprawozdanie Akademii Nauk Politycznych w Warszawie za r. 1946/7; Sprawozdanie Instytutu Studiów Handlowych i Orientalistycznych w Warszawie; Sprawozdanie Szkoły Nauk Społecznych i Handlowych w Warszawie za lata 1916–8; Sprawozdanie Warszawskiego Towarzystwa Pożyczkowo-Oszczędnościowego za lata 1913–7; Wspomnienia działaczy spółdzielczych, W. 1963 I; – AAN: Prezydium Rady Ministrów (karty ewidencyjne pracowników Min. Skarbu); Arch. SGPS: dyplom K-ego; – Autobiografia (b. niekompletna) w posiadaniu Red. PSB; Dokumenty udostępnione przez Rajmunda Sołoniewicza oraz jego informacje.
Zbigniew Landau