Caro Jecheskiel (Ezekiel), rabin i radny miasta Lwowa (1845–1915), brat historyka Jakuba Caro. Urodził się w Pniewach w Poznańskiem, gdzie ojciec jego Józef Chaim był rabinem i brał udział w deputacji do władz pruskich (1848). Z Pniew przeniósł się Izak Jakub C. do Fordonu (obok Bydgoszczy), a stamtąd (1860) do Włocławka. Tu zmienił swe zapatrywania na kwestię polską i w r. 1863 popierał prace powstańców. Jecheskiel C. ukończył gimnazjum w Bydgoszczy, uniwersytet i seminarium rabiniczne we Wrocławiu, doktorat uzyskał w Heidelbergu. Pierwszą posadę rabiniczną (kaznodziejską) piastował w Łodzi, skąd przeniósł się do Tczewa i Gniewu na Pomorzu, a po ośmiu latach do Erfurtu. Stąd przeniósł się do Pilzna w Czechach, a stamtąd już na stałe do Lwowa, gdzie piastował urząd rabina i kaznodziei w tzw. Postępowej Synagodze w latach 1891–1915. C. zdobył sobie zasługi około uporządkowania nauki religii mojżeszowej w Galicji, opracował bowiem w r. 1894 program nauki tego przedmiotu dla szkół ludowych, wydziałowych i średnich, jako też był przez czas swego urzędowania wizytatorem tejże nauki we wszystkich szkołach lwowskich. Opracował też »Chrestomatię Biblijną ze słownikiem hebrajsko-polskim« (Kr. 1897), którą się posługiwano we wszystkich szkołach średnich byłej Galicji. Próbował też swych sił w historiografii i opracował dzieło Ein Vierteljahrhundert städtischer Verwaltung in Dirschau (Erfurt 1880), oraz Geschichte der Juden in Lemberg von den ältesten Zeiten bis zur Teilung Polens im Jahre 1792 (sic!), aus Chroniken und archivalischen Quellen bearbeitet (Kr. 1894, s. 171). Praca ta jest oparta na drukowanych kronikach Lwowa: Józefowicza, Chodynieckiego, a przede wszystkim Zubrzyckiego, jako też na materiale bio-bibliograficznym Bubera, jak nie mniej na luźnych archiwaliach, które autor znalazł w żydowskiej Bibliotece Gminnej we Lwowie. Bogatego archiwum miejskiego oraz grodzkiego we Lwowie C. nie wyzyskał i na tym, jak nie mniej na złym orientowaniu się w historii polskiej, nieznajomości literatury przedmiotu, polega słaba strona tej pracy. Z historią Żydów we Lwowie zetknął się C. po raz drugi w r. 1899 podczas toczącego się tzw. procesu rytualnego Hilznera. Starł się wówczas i to kilkakrotnie z Aleksandrem Czołowskim, który przedrukował ze »Złości żydowskiej« Pikulskiego (1760) część protokołu dysputy między frankistami a Żydami.
Bałaban, Historia Postępowej Synagogi we Lwowie, Lw. 1937, passim; Czołowski, Mord rytualny, dod. do »Dziennika Polskiego«, 1899, nr 303; Caro, Die Frankisten und der Archivar der Stadt Lemberg s. a. (1899); Czołowski, Odpowiedź rabinowi lwowskiemu drowi J. Caro, Lw. 1899; Lewin Louis, Aus d. Vergangenheit d. j. Gem. in Pinne, Pinne 1903, 16–7; list rabina Mejzelsa do C-y z 13 X 1861, »Kwart. Hist. Żydów w Polsce«, 1912, I 115.
Majer Bałaban