Makarewicz Jerzy Julian (1907–1944), artysta malarz. Ur. 28 VI w Wiedniu, był synem Juliusza (zob.) i Cecylii z Pawlikowskich, bratem malarza i grafika Stefana Macieja (ur. 1912). Do szkoły podstawowej M. uczęszczał w Krakowie, gdzie też ukończył Gimnazjum im. A. Mickiewicza (maturę zdał w r. 1928). W t. r. podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Krakowie, w pracowni prof. W. Jarockiego. Studia te były naturalną kontynuacją artystycznych skłonności obudzonych w atmosferze domu rodzinnego, w którym bywali wybitni malarze – przyjaciele ojca, i od wczesnych lat rozwijanych pod kierunkiem ojca umiejętności. W r. 1929 został usunięty z ASP w Krakowie za udział w wystąpieniach przeciw władzom Akademii, zainicjowanych przez rzeźbiarza Stanisława Szukalskiego, założyciela «Szczepu Rogate Serce». Po dwóch latach pobytu w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie był uczniem prof. Tadeusza Pruszkowskiego, powrócił w r. 1933 do ASP w Krakowie i wstąpił do pracowni prof. Fryderyka Pautscha. Akademię ukończył w r. 1935.
Dorobek malarski M-a obejmuje obrazy, polichromie oraz studia i szkice do nich. W r. 1935 wykonał polichromie w kościołach w Sulisławicach i w Słocinie koło Rzeszowa, a w r. 1936 ozdobił malowidłami salę ludową w Mszanie Dolnej. W r. 1937 M. zbudował sobie wóz, będący ruchomym mieszkaniem i pracownią. Przetaczał go po ulicach Krakowa z miejsca na miejsce; z jego okiem malował pejzaże i widoki ulicy. Zwracał uwagę dziwacznym strojem i zachowaniem. Na początku wojny zmuszony był pozbyć się wozu. Przeżywał coraz silniejszy kryzys psychiczny, żył w ciężkich warunkach materialnych. Uprawiał nadal malarstwo, częściej jednak czerpiąc podniety z wyobraźni niż z natury. M. był kolorystą, nie podporządkowanym jednak określonej doktrynie. Kierował nim przede wszystkim instynkt malarski oparty o osobistą kulturę i smak, w związku z czym jego obrazy, będąc motywami jakby malowanymi żywiołowo, noszą indywidualne piętno. W październiku 1943 w kawiarni przy ul. Mikołajskiej został wciągnięty do dyskusji politycznej przez okupacyjnych prowokatorów. Został aresztowany i osadzony w więzieniu na Montelupich, a następnie w obozie w Płaszowie, gdzie w czasie apelu więźniów zginął od kuli gestapowca 4 VI 1944. Z dorobku malarskiego M-a ocalała tylko część. Złożyła się ona na wystawę pośmiertną w Tow. Przyjaciół Sztuk Pięknych (TPSP) w Krakowie, marzec–kwiecień 1973. Wystawa objęła kilkadziesiąt obrazów i kompozycji ze szkicowników.
Oskarżamy hitleryzm i hitlerowców o zbrodnie. 1965 22 VII – 22 VIII. Wystawa dla uczczenia artystów plastyków poległych, zamordowanych i więzionych 1939–1945; Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. J. M. 1907–1944 malarstwo kompozycje 1973 III–IV, (wstęp: M. Rzepińska, fot.); – Piwocki K., Historia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie 1904–1964, Wr.–W.–Kr. 1965; – Mater. do dziej. Akad. Sztuk Pięknych… 1895–1939, Wr.–W.–Kr. 1969; – „Odrodzenie” 1945 nr 24 s. 7, 8; „Twórczość” 1945 z. 2 s. 191; – Informacje brata Stefana Macieja Makarewicza (Kr.).
Ignacy Trybowski