Sobierajski (Sobierayski) Jozafat Władysław Michał (1841–1916), ksiądz, krakowski kanonik katedralny. Ur. 29 IX w Krakowie, był synem Jozafata (1798–1878), urzędnika, właściciela apteki w Krakowie, powstańca 1830/31 r., i Marianny z Mydlarskich (1819–1888), bratem Feliksa (1844–1922), właściciela apteki «Pod słońcem» (Rynek Gł. 43).
S. uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie i tu w r. 1853 złożył egzamin dojrzałości. W l. 1859–64 studiował na Wydz. Teologicznym UJ. Wstąpił też do seminarium duchownego w Krakowie, które ukończył w r. 1863. Wg kroniki ss. felicjanek jako kleryk walczył w powstaniu styczniowym. Święcenia kapłańskie otrzymał 6 XI 1864, po czym został wikariuszem parafii św. Mikołaja w Chrzanowie.
S. powrócił do Krakowa w r. 1866, był katechetą w szkole dla dziewcząt, prowadzonej przy kościele św. Tomasza (ul. Szpitalna 12) przez ss. kanoniczki regularne Ducha Świętego (duchaczki). Następnie został wikarym w kolegiacie św. Anny, w r. 1868 sekretarzem w Sądzie Metropolitalnym. W r. 1869 jako ceniony teolog u boku bpa Antoniego Gałeckiego udał się S. do Rzymu i uczestniczył w I Soborze Watykańskim. W r. 1871 był wikariuszem w kościele Najśw. Marii Panny, należał do Kolegium Penitencjarzy (spowiedników) starej fundacji, w r.n. był katechetą w szkole kapitulnej oraz członkiem kolegium psałterzystów. Następnie w r. 1873 został spowiednikiem i zastępcą katechety w seminarium nauczycielskim dla dziewcząt. Od r. 1879 był cenzorem ksiąg o treści religijnej. W l. 1879–1913 należał do Tow. Tatrzańskiego, w r. 1887 został członkiem jego Zarządu, a w r. 1893 wiceprezesem. W r. 1883 był egzaminatorem prosynodalnym. Dn. 19 III 1889 mianowano go kanonikiem katedralnym krakowskim. W t.r. za pełnione funkcje (m.in. delegat biskupi do rady miejskiej) otrzymał kamienicę przy ul. Kanoniczej nr 125 (obecnie 9). Mieszkał aż do śmierci przy ul. Kopernika 2 w domu bratowej Marii Anny z Bielskich Sobierajskiej. W r. 1891 otrzymał prebendę Krzesławice (paraf. Pleszów). Dn. 1 IV t.r. odbył z bpem krakowskim Albinem Dunajewskim podróż do Rzymu, gdy ten odbierał kapelusz kardynalski. Został także mianowany komisarzem biskupim zgromadzenia ss. felicjanek. Był S. członkiem Komitetu Opieki nad ochronkami dla małych dzieci zgromadzenia ss. felicjanek, wspierał finansowo założoną przez siostry ochronkę w Krakowie. Działał także w Tow. Dobroczynności i wspomagał wiele stowarzyszeń. W r. 1889 miał nadzór nad szkołą ss. benedyktynek w Staniątkach. W r. 1900 otrzymał jako prebendę Witkowice, w r. 1913 godność prałata papieskiego. Zmarł 17 VII 1916 w Krakowie, pochowany został w grobowcu rodziny Bielskich na cmentarzu Rakowickim.
Portret S-ego przez nieznanego malarza, w zgromadzeniu ss. felicjanek w Kr. (ul. Kopernika 2); – Elenchus venerabilis cleri tam saecularis quam regularis z l. 1865; Grodziska-Ożóg K., Cmentarz Rakowicki w Krakowie, Kr. 1987 (tablica epitafijna S-ego); – Homola I., „Kwiat społeczeństwa…”, (Struktura społeczna i zarys położenia inteligencji krakowskiej w latach 1860–1914), Kr. 1984; Księga Sapieżyńska, Kr. 1962 I; Kumor B., Udział biskupów polskich w I Soborze Watykańskim, „Analecta Cracoviensia” R. 2: 1970 s. 416; Leniek, Książka pamiątkowa Gimn. św. Anny; Przybyszewski B., Zarys dziejów diecezji krakowskiej, Kr. 1998 III 45; – Pamiętnik Tow. Dobroczynności w Krakowie z 1866 r., Kr. 1868; Szematyzmy Król. Galicji za l. 1872–1915; – „Czas” 1916 nr 358; Kalendarz Czecha 1917 s. 91; „Pam. Tow. Tatrzańskiego” z l. 1876–1916; – Arch. Kapituły Katedralnej w Kr.: Acta Actorum t. 34 s. 400–401, 438; Arch. Kurii Metropolitalnej w Kr.: sygn. Pers. A 772, Teczka personalna S-ego, Kronika Domu Macierzystego ss. felicjanek; AP w Kr.: sygn. XII 881/4; Arch. Paraf. Wszystkich Świętych w Kr.: Księga chrztów i urodzeń na r. 1841, poz. 134; Arch. Benedyktynek w Staniątkach; Arch. UJ: WT II 87; Księga paraf. św. Mikołaja w Chrzanowie; Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Kr.: Dziennik pochówków.
Halina Starostka-Chrzanowska