Albini Józef (1827–1911), urodził się w Medjolanie dnia 27 IX 1827 r. Studja lekarskie rozpoczął w r. 1845 w Pawji, lecz przerwał je w r. 1848, aby uczestniczyć w kampanji o wolność Włoch. W r. 1850 podjął je ponownie, tym razem w Medjolanie, aby jednak uniknąć uciążliwego nadzoru policyjnego, pod którym pozostawał, przeniósł się na koniec studjów do Wiednia. Tu otrzymał dyplom doktora medycyny i został asystentem katedry fizjologji, wówczas zajmowanej przez głośnego prof. Brückego. Dzięki swej pilności i pracowitości oraz poparciu Brückego otrzymał zapomogę na wyjazd w celach naukowych do uniwersytetów we Wrocławiu, Berlinie, Getyndze, Lipsku i Utrechcie. Po powrocie ze swych studjów zagranicznych otrzymał katedrę nadzwyczajną fizjologji w Uniw. Jag. w Krakowie w r. 1857, a w r. następnym zwyczajną. Jako profesor w okresie germanizacji Uniw. Jag. odnosił się – wedle opowiadań byłych swych uczniów – do naszej narodowości z pełną życzliwością, dzięki której zdobył sobie poważanie i sympatję słuchaczy. Audytorjum podbił on sobie zaraz pierwszym wykładem, gdy na samym wstępie zaznaczył łamanym językiem niemieckim, iż jest narodowości włoskiej i że nie włada dostatecznie językiem niemieckim. W r. 1859, po odpadnięciu Lombardji od Austrji, opuścił Kraków, udając się do swej odradzającej się ojczyzny, gdzie zajął zrazu posadę nauczyciela nauk przyrodniczych w liceum w Casal Monferrato, potem profesora fizjologji w Parmie a od r. 1860 w Neapolu, gdzie później założył szpital międzynarodowy. Naukowo pracował A. wydatnie, jak o tem świadczy szereg jego prac z zakresu chemji fizjologicznej (badania nad krwią i kwasem moczowym), fizjologji eksperymentalnej, histologji a nawet pedagogji. Chlubnie zaznaczył się odkryciem guzków na zastawkach żylnych serca, nazwanych w anatomji ku jego wieczystej pamięci »noduli Albinini«. Z pracowni jego ukazał się także szereg prac jego najbliższych uczniów. Zmarł w Turynie 18 I 1911 r.
W. Enc. Il.; Enc. Org.; Enciclopedia Italiana, Roma 1929; Hirsch A., Biograph. Lex., Berlin–Wien 1929, Informacje ustne b. ucznia, a późniejszego prof. med. sąd. Uniw. Jag. Blumenstoka; Wurzbach C., Biogr. Lex. d. Kaisertums Oester., Wien 1876.
Leon Wachholz