Aksamitowski Józef Ignacy (1771–1827). Syn Ignacego i Tekli z Wittów, brat gen. Wincentego. Ur. 19 III 1771 w Kamieńcu Pod. W 1781 r. oddany na dwór Stanisława Augusta jako paź, pozostał w służbie królewskiej aż do zgonu króla w 1798 r., awansując stopniowo na koniuszego dworu. Po ośmiu latach, 21 XII 1806 r. wstępuje w randze majora do pułku 2 jazdy Księstwa Warszawskiego. Odbył kampanję 1807 r. przeciw Prusom. Po wojnie 12 IX 1807 r. zostaje inspektorem popisów w trzecim legjonie, a 30 XI 1811 r. awansowany na podpułkownika, majorem placu w Warszawie. Odbył następnie kampanję 1812 r., za którą otrzymał krzyż kaw. Virtuti Militari, potem 1813 r. w Niemczech, za którą otrzymał krzyż kaw. L. H. i order Obojga Sycylij, wreszcie walczył w 1814 r. we Francji. Po upadku Napoleona wraca do kraju, gdzie zostaje ponownie majorem placu w Warszawie, awansując 16 X 1816 r. na pułkownika. Od 1821 r. jednocześnie wchodzi wraz z szefem żandarmerji, gen. Różnieckim, naczelnikiem policji miejskiej, Lubowickim, dyrektorem policji, Sumińskim, i prezesem komisji wojewódzkiej, Rembielińskim, w skład biura centralnego policji dla Warszawy i Królestwa. Na stanowisku tem zasłużył na smutną pamięć, jako jeden z gorliwszych współpracowników Nowosilcowa i zaufanych W. Ks. Konstantego. Zm. 28 VIII 1827 r. w Warszawie.

Stan służby Akta Komisji Rządowej Wojny w Archiwum Głownem w Warszawie; Askenazy, Łukasiński, W. 1929, indeks; »Kurier Warsz.« 1827, nr 254.

Stefan Pomarański