Przygodzki Józef (1840–1885), inżynier mechanik, propagator przemysłu tkackiego w Galicji. Ur. w Olszanie (pow. lubawski).
P. studiował w l. 1858–65 mechanikę na politechnice w Berlinie-Charlottenburgu. Wziął w r. 1863 udział w powstaniu styczniowym. Po uzyskaniu stopnia inżyniera przeniósł się do Galicji, założył w Majdanie w pow. przemyślańskim fabrykę maszyn rolniczych, skonstruował i produkował m. in. konne snopowiązałki, poza tym projektował i budował we Wschodniej Galicji młyny parowe i różne zakłady mechaniczne. Wskutek miernej dochodowości fabryki P. sprzedał ją K. Deskurowi, co spowodowało przeniesienie jej do Lwowa. P. osiadł w r. 1872 we Lwowie, gdzie pracował w Dyrekcji Galicyjskiej Kolei Karola Ludwika, początkowo w zarządzie warsztatów kolejowych, a później jako asystent inżyniera IV klasy (w ostatnich latach życia – II klasy). Jednocześnie propagował przemysł tkacki w Galicji, zakładał pierwsze spółki tkackie, warsztaty wzorcowe, za szczególnie ważny uważał domowy przemysł tkacki lniany, opracował statuty dla różnych form tej chałupniczej produkcji, projektował zakłady blichu i apretury. Działał też jako członek zarządu stowarzyszenia «Spójnia», którego celem było podniesienie krajowego przemysłu i handlu, oraz w oparciu o towarzystwo «Rodzina». Popierał P-ego Wydział Krajowy, przede wszystkim ekonomista i polityk Tadeusz Rutowski; P. jeździł na Śląsk pruski, do Czech i Moraw, by poznać osiągnięcia w tej dziedzinie. W artykułach prasowych wykazywał, że Galicja posiada doskonałe warunki do konkurowania na tym polu z Czechami, przestawiającymi się na produkcję fabryczną o gorszej jakości, opublikował też większą broszurę O przemyśle tkackim w Galicji (Lw. 1881). Zmarł nagle 5 VII 1885 we Lwowie, pochowany został na cmentarzu Łyczakowskim.
O stosunkach rodzinnych P-ego brak danych,
Szematyzmy Król. Galicji, 1877–85; – „Kur. Lwow.” 1885 nr 152; „Nowa Reforma” 1885 nr 151, 153.
Stanisław M. Brzozowski