Serczyk Józef (1867–1930), działacz ludowy, poseł na Sejm Krajowy. S. urodził się w Toniach pod Krakowem w rodzinie chłopskiej.
S. był właścicielem niewielkiego gospodarstwa rolnego, które uprawiał do końca życia. Zdobył wiedzę w drodze samokształcenia. Początkowo działał w ruchu ludowym jako działacz lokalny. Już od r. 1905 pisywał korespondencje do „Przyjaciela Ludu”. Podczas obchodów święta ludowego 4 IV 1905 zorganizował wśród zgromadzonych w gminie Tonie kwestę na rzecz Polaków w zaborze rosyjskim. W r. 1907 został członkiem Rady Naczelnej Polskiego Stronnictwa Ludowego (PSL) i był nim także w kadencji 1910–13. W czasie rozłamu w grudniu 1913 opowiedział się po stronie «Piasta» i wszedł następnie w r. 1914 do Naczelnej Rady Ludowej PSL–«Piast». W wyborach do parlamentu austriackiego w r. 1911 został zastępcą posła (Włodzimierza Tetmajera wybranego w okręgu nr 40: Kraków–Podgórze–Wieliczka–Dobczyce). Dn. 30 VI 1913 został wybrany na posła do Sejmu Krajowego z kurii gmin wiejskich okręgu wyborczego 49 (krakowskiego). Wobec wybuchu wojny nie miał okazji rozwinąć w Sejmie aktywności.
S. był od r. 1903 naczelnikiem gminy Tonie oraz członkiem Rady Powiatowej Krakowskiej. Był też członkiem komitetu Tow. Rolniczego w Krakowie (1908–11), członkiem Wydz. Okręgowego Tow. Rolniczego w Krakowie (1908–12), wiceprezesem krakowskiego zarządu powiatowego Tow. «Kółek Rolniczych» we Lwowie (1908–9), delegatem Rady Powiatowej Krakowskiej do Rady Szkolnej Okręgowej (od r. 1910). W czasie pierwszej wojny światowej S. pisywał do „Piasta” i działał na polu charytatywnym. Po wojnie nie przejawiał szerszej działalności. Zmarł 29 X 1930 w Toniach, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Zielonkach. Był odznaczony austriackim Krzyżem Kriegskreutz für Zivilverdienste III kl.
Z małżeństwa z Marią z domu Duda S. miał synów: Wojciecha, Wawrzyńca, Stanisława, Józefa i Kazimierza oraz córki: Franciszkę i Zofię.
Syn Wojciech (1899–1948), uczestnik obrony Lwowa w r. 1918, wojny polsko-ukraińskiej i polsko-sowieckiej w l. 1919–20, był wicedyrektorem Pomorskiej Izby Rolniczej, działaczem Związku Osadników Wojskowych RP, w czasie drugiej wojny światowej więźniem obozu niemieckiego w Toruniu (Fort VII).
Szczechura, Zagadnienia kult.-oświat. Bibliogr.; Szczechura, Zagadnienia społ.-polit. Bibliogr.; Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego, W. 1989; Giza, Władze stronnictw lud., s. 583, 585–9; – Dunin-Wąsowicz K., Dzieje Stronnictwa Ludowego w Galicji, W. 1957; Garlicki A., Powstanie Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast” 1913–1914, W. 1966; – Grodziski S., Sejm Krajowy galicyjski, W. 1993 II; Szczepański S., Z dziejów ruchu ludowego w Polsce, Kr. 1924 s. 64; Szematyzmy Król. Galicji z l. 1904–14; Witos W., Moje wspomnienia, Paryż 1964 II; – Informacje wnuka, Władysława Serczyka z Białegostoku.
Krzysztof Dunin-Wąsowicz