Sieczka (właściwie Gąsienica Sieczka) Józef (1846–1925), przedsiębiorca, działacz samorządowy i społeczny. Ur. 14 I w Zakopanem, był synem Jana Gąsienicy i Marianny z domu Gąsienica.
S. jako jeden z pierwszych górali zakopiańskich ukończył gimnazjum (Wadowice). Był właścicielem wielu realności w Zakopanem i w Tatrach i ciągle powiększał swój majątek. W l. 1873–1925 był członkiem rady gminnej w Zakopanem, a w l. 1873–6, 1882–4, 1895–1902 wójtem zakopiańskim. Od r. 1891 przez ok. 30 lat wchodził w skład Rady Powiatowej w Nowym Targu; działając w niej, «odznaczał się – jak napisano po jego śmierci – zawsze wielkim umiarkowaniem w szafowaniu funduszami publicznymi». Jako radny i wójt był rzecznikiem unowocześnienia miejscowej infrastruktury i ekonomicznego umocnienia ludności góralskiej. M.in. uznawał potrzebę budowy wodociągów i zainstalowania oświetlenia elektrycznego w Zakopanem, zastosowania nowoczesnych urządzeń w miejscowej rzeźni, jak również regulacji istniejącej sieci ulicznej. Od r. 1886 wchodził w skład Komisji Klimatycznej («Klimatyki»), której pierwszą siedzibą był jeden z jego domów w pobliżu starego kościoła przy ul. Kościeliskiej. Współdziałał też przy opracowywaniu statutu uzdrowiska dla Zakopanego.
S. wynajmował gościom zakopiańskim pomieszczenia, początkowo w swoim domu rodzinnym przy ul. Kościeliskiej (gdzie przebywali m.in. Józef Ignacy Kraszewski oraz rodzina Pawlikowskich), później w innych pobudowanych przez siebie domach. Za pożyczkę udzieloną mu przez Tow. Tatrzańskie wybudował S. w r. 1885 przy Czarnym Stawie Gąsienicowym schronisko dla turystów. W l. 1889–98 prowadził restaurację i pokoje gościnne w kasynie Tow. Tatrzańskiego, w tzw. Dworcu Tatrzańskim. W r. 1899 wybudował przy ul. Zamoyskiego duży «Hotel Turystów» z restauracją i salą teatralną. W r. 1883 S. został dyrektorem Tow. Zaliczkowego, później przemianowanego na Bank Podhalański, i pełnił tę funkcję – z kilkuletnią przerwą – do r. 1923.
S. był członkiem Tow. Tatrzańskiego i z jego ramienia reprezentował Towarzystwo przy różnych okazjach, m. in. jako delegat do Komitetu Nadzorczego zakopiańskiej Krajowej Szkoły Koronkarskiej w l. 1906–18. Działał społecznie na wielu polach: był prezesem Tow. Prywatnego Gimnazjum Realnego, wiceprezesem zakopiańskiego oddziału Tow. Gimnastycznego «Sokół», prezesem Tow. Muzycznego, wchodził w skład zarządów Tow. Upiększania Zakopanego, Stow. Rzemieślników «Gwiazda», Kółka Rolniczego, członkiem Komitetu Budowy Pomnika Chałubińskiego i in.; największe jednak zasługi położył przy organizowaniu ochotniczej straży pożarnej w Zakopanem. Był w jej komitecie założycielskim, potem w jej władzach, początkowo jako naczelnik korpusu (w l. 1889–1909), następnie jako członek wydziału (od r. 1920 do śmierci). Był wybitną indywidualnością i cieszył się ogólnym poważaniem w Zakopanem i na Podhalu. Zmarł 12 I 1925 w Zakopanem i został pochowany na Nowym Cmentarzu.
Z małżeństwa (od r. 1870) z Bronisławą Marduła miał S. trzy córki i dwóch synów.
S. wszedł do zakopiańsko-tatrzańskiej literatury pamiętnikarskiej, m. in. występuje we wspomnieniach Wojciecha Kossaka i Wacława Anczyca.
Portret przez Karola Kłosowskiego, w: Podhalańskim Banku Spółdzielczym w Zakopanem; – W. Enc. Tatrzańska, Poronin 1995 s. 309; Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., Zakopane od A do Z, W. 1994; Długołęcka L., Pinkwart M., Zakopane. Przewodnik historyczny, Wyd. 2, W. 1994; Pinkwart M., Zdebski J., Nowy Cmentarz w Zakopanem, W. 1988; – Brzega W., Żywot górala poczciwego, Kr. 1969; Homola I., Od wsi do uzdrowiska, w: Zakopane. Czterysta lat dziejów, Kr. 1991; Kenarowa H., Od Zakopiańskiej Szkoły Przemysłu Drzewnego do Szkoły Kenara, Kr. 1978; Kośmiński C., Mantyka M., Kosiba C., 100 lat straży pożarnej w Zakopanem, Zakopane 1989; – Anczyc W., O dawnym Zakopanem, „Wierchy” R. 15: 1937; Kossak W., Wspomnienia, W. 1971; Szematyzmy Król. Galicji za l. 1891–1914; Witkiewicz S., Listy do syna, W. 1969; – „Gaz. Podhalańska” R. 13: 1925 nr 3 s. 10–11; „Głos Zakopiański” R. 3: 1925 nr 4 s. 2; – AP w Kr., Oddz. w Nowym Targu: Akta Zwierzchności Gminnej w Zakopanem z l. 1870–1928 sygn. GmZ. 1–9, 15, 18; Arch. Paraf. Najśw. Rodziny w Zakopanem: Liber natorum et baptisatorum 1844–1847, T. III s. 3 poz. [2], Liber natorum et baptisatorum 1848–1878 s. 191 poz. [9], s. 211 poz. [4], s. 231 poz. [1], s. 146 poz. [4], Liber natorum et baptisatorum 1878–1898 T. 1 s. 198 poz. [7], Liber mortuorum 1918–1937 s. 98 poz. 5; Arch. Paraf. w Poroninie: Liber copulatorum, T. 2, 1853–1903, s. 26 poz. 8; Muz. Tatrzańskie w Zakopanem: sygn. AR/162 k. 5, 7, 14, AR/NO 184 k. 268, AR/NO 202 k. 5–8, 11, 13–14, 25–26, AR/NO 3664 k. 24–25; Podhalański Bank Spółdzielczy w Zakopanem: Łukaszczyk M., Historia Podhalańskiego Banku Spółdzielczego w Zakopanem od zarania dziejów – 20.IX.1882 rok, w: Kronika Banku (rkp.).
Wiesław A. Wójcik