Styfi Józef Wincenty (1854–1929), drukarz, wydawca, przedsiębiorca w Przemyślu.
Ur. 4 VII w Warszawie, był synem Hipolita, grawera, i Joanny z Kaczyńskich. Miał braci Arkadiusza i Jana (zob.), którzy byli rytownikami.
W lipcu 1868 rozpoczął S. praktykę drukarską w Warszawie. Ok. r. 1872 został wyzwolony na maszynistę drukarskiego i podjął pracę w warszawskiej drukarni Samuela Orgelbranda. Wkrótce potem, by uniknąć poboru do armii rosyjskiej, uszedł do Poznania. Następnie wyjechał do Krakowa. W l. 1876–8 mieszkał we Lwowie, gdzie pracował jako maszynista w drukarni Wojciecha Manieckiego. W lipcu 1876 został tam przyjęty do Stow. Wzajemnej Pomocy Drukarzy, a w lipcu 1878 do Stow. Drukarzy «Ognisko». W l. 1878–84 pracował w drukarni Józefa Styrny w Tarnowie.
Od r. 1884 mieszkał S. w Przemyślu, gdzie zatrudnił się w drukarni Stanisława Ferdynanda Piątkiewicza. Uczestniczył w życiu społecznym miasta; założył w r. 1885 pierwsze w Przemyślu biuro pośrednictwa pracy. T.r. został członkiem Stow. Rękodzielników «Gwiazda»; działał w nim jako aktor amator i przewodniczący kółka teatralnego, a następnie wieloletni prezes. Od r. 1888 należał do Tow. Gimnastycznego «Sokół». W r. 1890 otworzył biuro ogłoszeń, a w grudniu 1892 drukarnię przy ul. Franciszkańskiej 14 (od r. 1895 przy ul. Franciszkańskiej 2, od ok. r. 1907 przy Rynku 18). Początkowo wykonywał głównie druki akcydensowe, m.in. afisze, ale po zakupie większej maszyny drukarskiej rozpoczął druk broszur i książek. W r. 1893 w drukarni ukazało się jedenaście tytułów. Za staranne druki zdobył S. w r. 1894 srebrny medal na Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie. W drukarni S-ego ukazywały się przemyskie periodyki „Gazeta Młynarska” (1894–7), „Kurier Przemyski” (1894–6), „Echo Przemyskie” (1896–1903) i „Gospodarz” (1904), a także statuty i sprawozdania Tow. Gimnastycznego «Sokół», Kasy Oszczędności, Stow. Rękodzielników «Gwiazda» i innych stowarzyszeń, oraz kalendarze liturgiczne i schematyzmy rzymskokatolickiej diec. przemyskiej. Wśród druków zwartych były m.in. dzieła przemyskich biskupów, prawników i nauczycieli gimnazjalnych. Drukował też swym nakładem m.in. „Zbiorek wierszy polskich” we własnym wyborze (1894), „Kalendarz Przemyski” (1899, 1900) oraz modlitewnik „Gorzkie żale” (1900, wyd. 2., 1903).
W r. 1895 założył S. przedsiębiorstwo autobusów konnych, które wkrótce zlikwidował. W grudniu 1896 wszedł do zarządu przemyskiego Kasyna Mieszczańskiego, a 28 VII 1898 został członkiem Zarządu Powiatowej Kasy Chorych. Dn. 7 IX t.r. zarejestrował w Sądzie Obwodowym w Przemyślu swą firmę p.n. Józef Styfi drukarnia, litografia oraz biuro spedycyjne i ogłoszeń w Przemyślu. Oprócz usług drukarskich firma zajmowała się sprzedażą gruntów i nieruchomości, wynajmem lokali, przewozem mebli. W r. 1899 założył tamże dwutygodnik „Przegląd Drukarski”; był jego wydawcą i redaktorem odpowiedzialnym, a także drukował go w swym zakładzie. Na łamach tego pisma (R. 1: 1899) wystąpił z inicjatywą zorganizowania zjazdu właścicieli drukarń i podobnych zakładów. W lutym 1900 został zaprzysiężony jako rzeczoznawca w sprawach drukarskich. Od r. 1903 stosował w swej drukarni oświetlenie elektryczne oraz wykonywanie plakatów sposobem linorytowym. W kwietniu t.r. został prezesem przemyskiego Tow. «Rodzina»; był też członkiem zwycz. przemyskiego Tow. Przyjaciół Nauk. W r. 1904 należał do komitetu organizacyjnego Wystawy Przemysłu Krajowego w Przemyślu; jego drukarnia została wtedy wyróżniona trzema srebrnymi medalami. W r. 1905 wydawał „Dziennik Przemyski”, którego był też redaktorem odpowiedzialnym. W r. 1907 był współzałożycielem „Gazety Przemyskiej”, organu Polskiego Tow. Demokratycznego i do r. 1908 (z krótką przerwą) był również jej redaktorem odpowiedzialnym (ukazywała się do r. 1913). W r. 1907 został mianowany zastępcą członka Komisji podatkowej dla m. Przemyśla na l. 1908–11, a w r. 1909 sędzią przysięgłym Sądu Obwodowego. Od sierpnia t.r. był zastępcą radnego przemyskiej Rady Miejskiej. W grudniu 1910 wszedł do zarządu spółki mającej zbudować w Przemyślu linię tramwajową.
W czasie pierwszej wojny światowej S. był delegatem przemyskiej Delegatury Dep. Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego. Brał udział w ekwipowaniu przemyskiej drużyny strzeleckiej, która weszła w skład Legionów i ufundował jej sztandar. W listopadzie 1918 został wybrany do pięcioosobowego Komitetu Wykonawczego Rady Narodowej w Przemyślu. Po opanowaniu części miasta przez wojska Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, jeździł w r. 1918 z ramienia Rady do Warszawy, prosząc o interwencję wojskową Tymczasowego Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Wraz z Hermanem Liebermannem działał w sprawie uwolnienia w Przemyślu Żydów oskarżonych o sprzyjanie Ukraińcom. W czasie wojny polsko-sowieckiej 1920 r. powołał w Przemyślu Legię Ochotniczą.
W okresie międzywojennym utrzymał S. czołowe miejsce wśród drukarzy przemyskich. Realizował nadal zlecenia w językach polskim, łacińskim, niemieckim i ukraińskim, głównie z Przemyśla, ale również z Chyrowa (pow. staromiejski) i Żegiestowa (pow. nowosądecki). W l. 1927–9 drukował tygodnik „Ziemia Przemyska” i wchodził w skład jego redakcji. Własnym nakładem wydał dramat Andrzeja Galicy „Twierdzą nam będzie każdy próg” (1929). Pod koniec l. dwudziestych powierzył kierownictwo drukarni synowi Juliuszowi. S. zmarł 29 IX 1929 w Przemyślu, został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Głównym.
W małżeństwie zawartym 30 VII 1881 w Tarnowie z Felicją Bronisławą Romańską (1863–1942) miał S. syna Juliusza (1889–1964), prawnika, aktora amatora, reżysera i prezesa Tow. Dramatycznego im. A. Fredry «Fredreum» w Przemyślu; drukarnię ojca prowadził on do swego wyjazdu z Przemyśla w r. 1936.
Cmentarze przemyskie. Przewodnik, Przemyśl 1981 (błędna data ur.); Estreicher w. XIX, III, IV; Felczyński Z., Katalog chronologiczny czasopism polskich w Przemyślu w latach 1792–1939, „Roczn. Hist.-Arch.” R. 1: 1979 s. 181–220; Słown. Pracowników Książki Pol. (błędna data ur.); Zając I., Aleje pamięci. Przemyskie cmentarze, Przemyśl 2004 s. 34 (błędna data ur.); – Felczyński Z., Fredreum i inne teatra przemyskie, Kr. 1966 s. 217, 324; tenże, Rozwój kulturalny Przemyśla 1772–1918, w: Tysiąc lat Przemyśla. Zarys historyczny, W.–Kr. 1974 cz. 2 s. 236–7 (błędna data założenia drukarni); Mleczak J., Akcja werbunkowa Naczelnego Komitetu Narodowego w Galicji i Królestwie Polskim w latach 1914–1916, Przemyśl 1988 s. 37; Myśliński J., Studia nad polską prasą społeczno-polityczną w zachodniej Galicji 1905–1914, W. 1970; Nyczek M., Stan oblężenia, „Nowiny” R. 40: 1988 nr 259, dod. „Widnokrąg” nr 44; Siciak A., Druki przemyskie 1754–1939, Przemyśl 2002; Tadeusiewicz H., „Przegląd Drukarski”. Nieznane czasopismo fachowe z końca XIX wieku, „Roczniki Bibliot.” R. 15: 1971 z. 1–2 s. 41–53; – Dwudzieste siódme sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Przemyślu za r. 1912, Przemyśl 1913 s. 44; Jubileuszowe sprawozdanie wydziału Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Przemyślu, Przemyśl 1911 s. 53; Liebermann H., Pamiętniki, Oprac. A. Garlicki, W. 1996 s. 155; Sprawozdanie Stowarzyszenia Rękodzielników „Gwiazda” za r. 1926/7, Przemyśl 1928; toż za r. 1929, Przemyśl 1930; – „Czcionka” R. 5: 1876 nr 29 s. 118; „Echo Przemyskie” R. 3: 1898 nr 17, R. 4: 1899 nr 9, R. 5: 1900 nr 13, nr 47, R. 9: 1904 nr 47, R. 18: 1913 nr 26, R. 22: 1917 nr 53; „Gaz. Lwow.” R. 85: 1894 nr 225, R. 93: 1903 nr 75 s. 4; „Gaz. Przemyska” R. 3: 1889 nr 52, R. 21: 1907 nr 1, R. 22: 1908 nr 61, R. 23: 1909 nr 23, nr 39, nr 65, R. 24: 1910 nr 76, R. 26: 1912 nr 1, 18, R. 27: 1913 nr 26; „Głos Przemyski” R. 15: 1903 nr 18; Kalendarz przemyski za rok 1900, Przemyśl 1899; „Kur. Przemyski” R. 2: 1895 nr 35, nr 43, R. 3: 1896 nr 96; „Nasz Kraj” R. 5: 1910 nr 110 s. 17; „Nowy Głos Przemyski” R. 2: 1904 nr 45, R. 24: 1929 nr 41; „Ognisko” R. 2: 1896 nr 14, R. 7: 1901 nr 3, R. 8: 1902 nr 24, R. 4: 1903 nr 27, nr 34; „Praca” R. 1: 1878 nr 7 s. 28; „Przegl. Prawa i Admin.” R. 17: 1899 s. 185; „Przew. Bibliogr.” R. 17: 1892 s. 108; „Przew. Przem.” R. 5: 1890 nr 3 s. 24; „Tyg. Przemyski” R. 3: 1929 nr 40; „Wiad. Miejskie” R. 2: 1922 nr 21; „Ziemia Przemyska” R. 4: 1918 nr 17; – AP M. Stoł. W.: Akta stanu cywilnego paraf. rzymskokatol. św. Jana Chrzciciela w W., sygn. 29 k. 225 poz. 444; Arch. paraf. katedralnej w Tarnowie: Księga zaślubin z r. 1881, IV s. 34 poz. 30; Arch. USC w Przemyślu: Księga zgonów z r. 1929.
Anna Siciak