Różycki Julian Józef (1834–1919), farmaceuta, właściciel aptek i nieruchomości, założyciel Bazaru Różyckiego w Warszawie. Ur. 11 III w Warszawie był synem Adama, mistrza stolarskiego, i Pauliny z Żółtowskich, bratankiem gen. Edmunda Różyckiego (zob.).
R. ukończył Warszawską Szkołę Farmaceutyczną i otrzymał w listopadzie 1853 dyplom pomocnika aptekarskiego, a następnie, po studiach na Wydz. Farmaceutycznym Akademii Medyko-Chirurgicznej w Warszawie, uzyskał w sierpniu 1859 tytuł magistra farmacji. W listopadzie t. r. odkupił od rodziny Mrozowskich aptekę przy ul. Brukowej 31 na Pradze, a później nabył od Roehla drugą aptekę przy ul. Targowej 52 i obie prowadził do końca życia. W r. 1860 przy aptece na Brukowej założył laboratorium farmaceutyczne przekształcone w r. 1890 na «Laboratorium Chemiczno-Farmaceutyczne». Zorganizował na terenie Pragi «Kasę Groszowych Oszczędności» i «Bezpłatną Czytelnię». Był w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XIX w. opiekunem VII Ochrony Warszawskiego Tow. Dobroczynności przy ul. Sprzecznej. Wspierał finansowo «Ogródek dziecięcy» przy ul. Szerokiej, a także współuczestniczył w kosztach zbudowanego w r. 1868 Szpitala Najśw. Marii Panny na Pradze (filii Szpitala Dzieciątka Jezus). Od r. 1872 był członkiem Warszawskiego Tow. Farmaceutycznego. Założył na Pradze pierwszą wytwórnię sztucznych wód mineralnych. W r. 1884 uzyskał zgodę oświatowych władz rosyjskich na założenie na Pradze 8-klasowego gimnazjum męskiego.
Dzięki dochodom z aptek i wytwórni wód mineralnych, a także dzięki umiejętnemu lokowaniu pieniędzy, doszedł R. do dużego majątku. W centrum Pragi nabył kilka posesji i budynków, m. in. przy ul. Targowej 52 i 54, Ząbkowskiej 8 i 10 oraz Brzeskiej 23/25. W r. 1892 R. nabył od aptekarzy Trzcińskiego i Urbanowicza «Pierwszą Krajową Fabrykę Plastrów Chemicznych» i przeniósł ją do budynku przy ul. Brzeskiej 16. W r. 1898 prowadzenie tej fabryki a także laboratorium farmaceutycznego (które także przeniósł na Brzeską) przekazał synom. W r. 1895 założył R. «Tow. Budowy i Eksploatacji Dróg Żelaznych Podjazdowych» i był jego głównym udziałowcem. Staraniem tego towarzystwa została w l. 1896–7 wybudowana kolejka dojazdowa łącząca Warszawę z Markami. Ok. 1900 r. na terenie ograniczonym ulicami Targową, Ząbkowską i Brzeską R. zorganizował targowisko, wyposażone w stoiska do handlu, które przetrwało do dnia dzisiejszego pod nazwą «Bazar Różyckiego». R. nabył nieduży folwark leśny, nazwany Różanką, leżący na skraju wsi Aleksandrów w gminie Wiązowna koło Warszawy. W okresie pierwszej wojny światowej był R. opiekunem okręgu XV Kuratorium Obywatelskiego Rodzin Rezerwistów m. st. Warszawy. Zmarł 23 IV 1919 w Warszawie i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.
W małżeństwie z Franciszką z Rygierów, siostrą rzeźbiarza Teodora Rygiera, miał córkę Amelię, żonę lekarza Bronisława Ziemińskiego, a następnie gen. dywizji Erazma Grotowskiego (zob.) oraz trzech synów: Władysława, Wacława i Leona, farmaceutów.
Kasprzycki J., Centrum Warszawy na Pradze, „Życie Warszawy” 1984 nr 190 s. 10; tenże, Obok bazaru, nr 309 s. 10; Kikta T., Działalność społeczna aptekarzy Maurycego Spokornego (1859–1917) i Juliana Różyckiego (1834–1919), „Farmacja Pol.” 1979 nr 4 s. 213–16; tenże, Przemysł farmaceutyczny w Polsce (1823–1939), W. 1972; Kolej wąskotorowa Marecka, „Tyg. Illustr.” 1899 nr 35 s. 680; Nieruchomości praskie dzisiaj i przed pół wiekiem, „Echo Pragi” 1917 nr 19 s. 149, nr 23 s. 179; Wende K., Julian Różycki. „Wiad. Farmac.” 1919 nr 5 s. 79–80; – Kalendarzyk Polityczno-Historyczny m. stoł. Warszawy, 1916; Przewodnik Warszawski Informacyjno-Adresowy W. Dzierżanowskiego, 1869 s. 32, 288; Sprawozdanie Komitetu Obywatelskiego sierpień-grudzień 1914, W. 1915 s. 78; – „Kur. Warsz.” 1919 nr 114, wyd. wieczorne, s. 8, nr 117, wyd. poranne, s. 4, wyd. wieczorne, s. 6; – AP w W.: Paraf. Nawiedzenia Panny Marii w W. akt ur., nr 255/1834 (mikrofilm nr 300089), Akta notarialne. Kancelaria Antoniego Korzeniowskiego, 1859 nr 211 s. 244–7; Arch. USC Warszawa Praga-Północ: akta zgonów paraf. św. Floriana nr 641/1919; – Potocka J., Różyccy i Praga (Odpowiedź na felietony Kasprzyckiego) (mszp.); – Informacje prawnuków, Andrzeja Potockiego i Stanisława Kozikowskie-go oraz materiały w posiadaniu tego ostatniego (m. in. metryka ur., dyplomy i akta notarialne R-ego).
Stanisław Konarski