Dziewicki Kacper (1799–1833), uczestnik partyzantki Zaliwskiego. Ur. 28 XII w Piotrkowie. Pochodził z Podlasia, ze średnio zamożnej rodziny szlacheckiej. W 1830 r. był porucznikiem 4. p. piechoty i jednym z pierwszych uczestników spisku Zaliwskiego. Bił się pod Arsenałem w czasie nocy listopadowej. Po bitwie Grochowskiej awansowany na kapitana i odznaczony złotym krzyżem wojskowym, brał udział w partyzantce Zaliwskiego na Podlasiu i Litwie; dosłużył się stopnia majora. Po upadku Warszawy, cofając się w osłonie korpusu Różyckiego, z trudem tylko wydostał się z rąk kozackich i przez Kraków podążył na emigrację. W Awinionie dał się poznać z gwałtownego usposobienia: spoliczkowany latem 1832 przez ppłka Szlegla, zastrzelił go w pojedynku. Sam ranny, musiał opuścić »zakład« awinioński wobec oburzenia współtowarzyszy. W końcu t. r. przybył do Paryża, został członkiem loży masońskiej »Nierozdzielnej Trójcy« i węglarzem. Należał do najbliższych współpracowników Zaliwskiego w organizowaniu wyprawy partyzanckiej do Polski. Wyznaczony przez Zaliwskiego na naczelnika okręgu w Radomiu, podążył do Galicji, gdzie przebywał zrazu w Wadowicach. 19 III 1833 wyruszył z majątku Górki (pow. mielecki) na czele oddziału 20 partyzantów. W nocy przeprawił się przez Wisłę w zamiarze opanowania Połańca, lecz oddział jego rozproszył się już po kilkunastu godzinach. Zaskoczony przez kozaków wraz z 4 towarzyszami i wzięty do niewoli w pobliżu wsi Rataje (pow. stopnicki), popełnił samobójstwo zażywając truciznę. Trzech jego towarzyszy: Olkowski, Przeorski i Kurzyjamski, zostało rozstrzelanych w Warszawie 7 V 1833, czwarty Raczyński dla młodego wieku poszedł na Syberię.

Enc. Wojsk., II; Księga pam. w 50 rocznicę powstania, Lw. 1881; Zaliwski J., Rewolucja polska, Paryż 1833, s. 65; Chodźko M., Dziewięć obrazów z wyprawy do Polski, Paryż 1842, s. 73; Borkowski K., Pamiętnik historyczny z wypr. partyzanckiej do Polski, Lipsk 1863, s. 101–2; Giller A., Historia powstania narodu polskiego, Paryż 1870, III 368; Harbut J., Noc Listopadowa, W. 1926; Tokarz W., Sprzysiężenie Wysockiego, W. 1925; Gadon L., Emigracja polska, Kr. 1901; Lewak A., Od zw. węglarskich do Mł. Polski, W. 1923; Berg M., Zapiski o pol. spiskach i wozstanijach, P. 1883, I 30; Kraushar A., Miscell. historyczne, tomy 60 i 70, W. 1915–8.

Stefan Kieniewicz